สวัสดีเราชื่อ นิว
เรื่องของเรามันเริ่มตั้งแต่ที่เราอยู่ ม.6 กำลังจะเข้ามหาลัย ช่วงนั้นเราเจ็บมากจากแผลเก่าทำให้เราไม่สามารถเปิดใจกับใครได้เลยเป็นปีๆ วันนึงเราได้ไปเที่ยวร้านเหล้สกับเพื่อนๆ เราได้เจอ ผญ คนนึงเราก็แอบปลื้มเค้านะ เราก็ได้คุยกันไปเรื่อยๆประมาณ 2 อาทิตย์ แต่เราก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่เราก็เลยค่อยๆห่างออกมา ตอนนั้นเราเหงามากเราเลยไปเล่นแอปหาคู่ ทำให้เราาได้เจอคนๆนึง คุยมาเรื่อยๆเราได้มีโอกาศได้เจอกันที่ร้านเหล้าตอนนั้นเรารู้สึกว่า คนนี้แม้งแบบที่เราชอบเลย หน้าหมวยๆแบบนี้สเป็คเลย แต่เราก็ไม่ได้คิดไม่ดีไรกับเค้านะ หลังจากผ่านคืนนั้นมาเราได้คุยกันเรื่อยๆไปเที่ยวด้วยกัน คุยกันทุกวัน ประมาณ เดือนกว่าๆเรามั่นใจละ ผญ คนนี้แหละคนที่เราตามหาคนที่เราอยากอยู่ด้วยคนที่เรากล้าที่จะเปิดใจมีความรักอีกครั้ง วันนั้นผมจึงขอเค้าคบเป็นแฟน ละเค้าก็รับ ผมแม้งโคตรดีใจมาก!!! ละเราก็คบกันมาเรื่อยๆตอนแรกผมสมัครเข้ามอกรุงเทพสาขาภาพยนต์ ละเค้าเข้ามอรังสิต ตอนแรกก็คิดละ ดีใจที่ยังได้อยู่ใกล้กัน แต่แล้ววันนึงพ่อผมก็เดินเข้ามาบอกว่า "นิวพ่อว่านิวลองเข้าเรียนสาขาเกี่ยวกับ IT ดีกว่ามั้ย" ตอนนั้นผมก็นึงในใจ เอ้ยแม้งฟ้าประทานหาเหตุผลที่จะตามเค้าไปเรียนได้ละ ผมเลยย้ายไปมอรังสิตตามเค้า หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆไปมาหากันไ ไปกินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน นอนดูหนังด้วยกัน แต่แล้ววันนึงผมก็เริ่มเปลี่ยนไปเพราะสังคมรอบตัวผม นั่นก็คือ "ติดเกมส์!!!" ผมติดเกมส์ ติดมากๆ ติดจนเราไม่ได้สนใจเค้า ติดจนไม่มีเวลาให้ไม่มีเวลาดูแล ตอนนั้นผมยอมรับเลยนะว่าติดจนหาเหตุผลมาแก้ตัวเยอะมากๆ หลังจากที่เราคบกันมา ปีกว่าๆ เค้าได้มาบอกกับผมว่า "เธอ เค้า่ต้องไปเรียนต่อที่จีน 2 ปีนะ เราอาจไม่ได้เจอกัน" ตอนนั้นผมใจหายนะ ใจนึงก็ไม่อยากให้เค้าไป อีกใจก็คิดอนาคตเค้านะเว้ยเราต้องซัพพอตกันเราต้องอย่าไปห้ามเค้า ผมก็เลยต้องทำใจให้เค้าไป
"5 เดือนก่อนเค้าไปจีน"
ผมก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆติดเกมส์เหมือนเดิม ไปเรียนบ้างไม่ไปบ้าง ตอนนั้นผมรู้สึกนะว่า 5 เดือนแม้งนานกว่าเค้าจะไปผมก็เลยไม่ได้คิดไรก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ วันนึงผมได้ไปเรียน เพื่อนผมบอกว่าดูรูปสาวร้านนี้ดิโคตรแจ่มเลย ผมเลยนึงได้ว่าเออ ร้านนี้เค้าเคยมาถ่ายรูปโตีะผมนี้หว่าผมเลยไปไล่หารูปดู ละผมก็ตกใจ เอ้ยยยย มันมีรูปแฟนผมอยู่ ก็คือ คืนวันนั้นที่ผมไปเค้าก็ไปละอยู่โตีะข้างๆกันเลย แต่ตอนนั้นเราทั้งคู่ก็ต่างยังคุยกับคนอื่นอยู่นะ คิดในใจ เชี่ยยแม้งโชคชะตาวะ ผมเลยเอามาเล่าให้เค้าฟัง เราทั้งคู่ก็ตกใจนะ
"1 อาทิตย์ก่อนเค้าไปจีน"
ช่วงนี้ใจหายมากเพิ่งมาคิดได้ว่าเราคงต้องทำไรให้เค้าละ ช่วงนี้ผมเลยตามใจเค้าทุกอย่างเลย ไปไหนไปกันอยากกินไรพาไปกิน แต่ก็ยังเล่นเกมส์นะ พอถึงวันที่เค้าจะไปจีน เราก็นั่งรถไฟไปส่งเค้าที่สนามบิน เราได้อยู่ด้วยกันก่อนเค้าบินประมาณไม่ถึงชั่วโมง นั่นคือกอดสุดท้ายของเราและเป็นวันสุดท้ายที่เราได้เจอกัน วันนั้นผมเศร้าทั้งวันทั้งคืน เสียใจมากเหมือนเสียเค้าไป แต่เราก็คุยกันตลอดนะโทรหากันตลอด แต่พอผ่านไป ไปมาณ 1 อาทิตย์ผมก็เริ่มทำใจได้
"หลังจากเค้าไปจีน"
เราก็คุยกันเรื่ยๆคุยมาตลอด แต่วันนั้นมันก็หลับมา "ติดเกมส์" มันมาอีกแล้วครับ...การติดเกมส์ ผมก็กลับไปติดเกมส์อีกครั้ง จนไม่มีเวลาให้เค้า ไม่ได้สนใจเค้า เวลาเค้าโทรมาผมก็จะเล่นเกมส์ไปด้วยทุกครั้ง วันๆนึงคุยกันนิดเดียวผมแทบไม่ทักไปหาเลย จนมาถึงปีใหม่ ผมก็ดันหลับทั้งๆที่ใจเราก็อยากจะคอลกับเค้าข้ามปีนะ แต่ก็ดันหลับไป เพราะความล้าจากการเดินทางไปต่างจังหวัด หลังจากนั้น 2-3 วัน เค้าก็ได้มาคุยกับเราตรงๆว่า เค้ารู้สึกแปลกๆเค้ารู้สึกเปลี่ยนไป วันนั้นเราก็รู้ตัวเลยว่า เชี่ยไม่ได้ละเราต้องเปลี่ยนละ แต่แล้วมันก็สายไปแล้ว ผมดันปากดีไปบอกเค้าว่า ถ้ารู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วจะเก็บเราไว้ทำไม เค้าเลยบอกเลิกผมเลย เค้าได้บอกส่งท้ายแค่ว่า "เราก็ยังคงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมแหละ"
"หลังจากเสียเค้าไป"
ผมนอนไม่หลับกินข้าวไม่ลง คิดถึงเรื่องเค้าทุกๆคืน เราก็พยายามง้อเค้านะ ทักง้อจนเค้าขู่จะบล็อก เราก็เลยไม่กล้า ผมก็ส่องเค้าตลอดว่าเค้าทำไร เป็นไงบ้าง ผมก็รู้ว่าแค่ว่าเค้าลงโพส "ถ้าคนมันใช่เดี๋ยวมันก็วนกลับมาเจอกัน" ผมรู้แค่ว่าเค้าก็คงเศร้าเหมือนกันเพราะเค้าก็หวังไว้กับเราสูงหวังที่จะแต่งมีครอบครัวกับเรา หลังจากที่เลิกกันมาผมก็เปลี่ยนเลย ทำตัวเองให้ดีขึ้นตั้งใจเรียน มีจุดหมาย รู้อนาคตของตัวเอง บุหรี่ที่เค้าอยากให้เลิกเราก็ตัดขาดเลย เกมส์ก็เลิกเล่นเลย ทั้งที่เราก็รู้นะว่ามันสายไปแล้ว แต่ตัวผมก็ยังเลือกที่จะทำอยู่ ผมรู้แค่ว่าถ้าเราทำให้เค้าเห็นซักวันนึงที่เรามีโอกาศได้เจอกันเราอาจได้กลับมารักกันอีกครั้งได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมละตอนนั้นเขาคงจะดีใจที่ได้เจอเราในเวอร์ชั่นที่เค้าอยากเห็นมานาน
รักของผมจบที่ 2 ปี 8 เดือน กับอีก 2 วัน ผมรู้ว่าทุกๆอย่างมันเกิดขึ้นเพาะตัวผมเองไม่เคยนึกโทษอะไรเลยโทษตัวเองมาตลอด จนตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกผิดมาตลอดนะไม่มีวันไหนที่จะเลิกคิดถึงเรื่องเค้าได้เลย แต่ก่อนที่ผมนอนละสะดุ้งตื่นมันเป็นเพราะผมฝันร้าย แต่ตอนนี้ที่ผมสะดุ้งตื่นทุกครั้งเป็นเพราะผมฝันว่าเค้าทักมาหา แม้งเอาจริงๆถ้าคนเราสามารถเลือกที่จะนอนฝันละไม่ตื่นได้ผมโคตรอยากจะเลือกที่จะไม่ตื่นเลยมันดีใจมากๆนะที่ในฝันผมเห็นเป็นภาพที่ผมกับเค้าได้เดินข้างกัน ผมยังเก็บทุกๆอย่างไว้เอามาดูทุกวันมองไปทางไหนก็นึกถึงเค้าเวลามานั่งข้างๆ เอากระดาษที่เค้าแอบเขียนไว้ให้มานั่งอ่านน้ำตาไหลทุกรอบ
สุดท้ายเผื่อว่าเค้าจะผ่านมาเห็น นิวขอโทษในทุกอย่างนะอยากจะขอโอกาศแก้ตัวเป็นครั้งสุดท้าย ขอโทษที่มาร็ตัวตอนที่สายไปแล้ว ต่อไปนี้จะไม่ทำให้เธอเสียน้ำจาอีกแล้ว อยากดูแลเธอตลอดไป อยากทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย นิวเปลี่ยนไปแล้วนะ คิดถึงรอยยิ้มของเธอนะ อยากบอกให้รู้ไม่มีวันไหนไม่เคยนึกถึงเลย
เรื่องที่ผมเขียนมามันอาจจะไม่ได้ละเอียดนะ ขอบคุณมากๆครับ
คนเราสามารถกลับมารักกันเหมือนแต่ก่อนได้มั้ย
เรื่องของเรามันเริ่มตั้งแต่ที่เราอยู่ ม.6 กำลังจะเข้ามหาลัย ช่วงนั้นเราเจ็บมากจากแผลเก่าทำให้เราไม่สามารถเปิดใจกับใครได้เลยเป็นปีๆ วันนึงเราได้ไปเที่ยวร้านเหล้สกับเพื่อนๆ เราได้เจอ ผญ คนนึงเราก็แอบปลื้มเค้านะ เราก็ได้คุยกันไปเรื่อยๆประมาณ 2 อาทิตย์ แต่เราก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่เราก็เลยค่อยๆห่างออกมา ตอนนั้นเราเหงามากเราเลยไปเล่นแอปหาคู่ ทำให้เราาได้เจอคนๆนึง คุยมาเรื่อยๆเราได้มีโอกาศได้เจอกันที่ร้านเหล้าตอนนั้นเรารู้สึกว่า คนนี้แม้งแบบที่เราชอบเลย หน้าหมวยๆแบบนี้สเป็คเลย แต่เราก็ไม่ได้คิดไม่ดีไรกับเค้านะ หลังจากผ่านคืนนั้นมาเราได้คุยกันเรื่อยๆไปเที่ยวด้วยกัน คุยกันทุกวัน ประมาณ เดือนกว่าๆเรามั่นใจละ ผญ คนนี้แหละคนที่เราตามหาคนที่เราอยากอยู่ด้วยคนที่เรากล้าที่จะเปิดใจมีความรักอีกครั้ง วันนั้นผมจึงขอเค้าคบเป็นแฟน ละเค้าก็รับ ผมแม้งโคตรดีใจมาก!!! ละเราก็คบกันมาเรื่อยๆตอนแรกผมสมัครเข้ามอกรุงเทพสาขาภาพยนต์ ละเค้าเข้ามอรังสิต ตอนแรกก็คิดละ ดีใจที่ยังได้อยู่ใกล้กัน แต่แล้ววันนึงพ่อผมก็เดินเข้ามาบอกว่า "นิวพ่อว่านิวลองเข้าเรียนสาขาเกี่ยวกับ IT ดีกว่ามั้ย" ตอนนั้นผมก็นึงในใจ เอ้ยแม้งฟ้าประทานหาเหตุผลที่จะตามเค้าไปเรียนได้ละ ผมเลยย้ายไปมอรังสิตตามเค้า หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆไปมาหากันไ ไปกินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน นอนดูหนังด้วยกัน แต่แล้ววันนึงผมก็เริ่มเปลี่ยนไปเพราะสังคมรอบตัวผม นั่นก็คือ "ติดเกมส์!!!" ผมติดเกมส์ ติดมากๆ ติดจนเราไม่ได้สนใจเค้า ติดจนไม่มีเวลาให้ไม่มีเวลาดูแล ตอนนั้นผมยอมรับเลยนะว่าติดจนหาเหตุผลมาแก้ตัวเยอะมากๆ หลังจากที่เราคบกันมา ปีกว่าๆ เค้าได้มาบอกกับผมว่า "เธอ เค้า่ต้องไปเรียนต่อที่จีน 2 ปีนะ เราอาจไม่ได้เจอกัน" ตอนนั้นผมใจหายนะ ใจนึงก็ไม่อยากให้เค้าไป อีกใจก็คิดอนาคตเค้านะเว้ยเราต้องซัพพอตกันเราต้องอย่าไปห้ามเค้า ผมก็เลยต้องทำใจให้เค้าไป
"5 เดือนก่อนเค้าไปจีน"
ผมก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆติดเกมส์เหมือนเดิม ไปเรียนบ้างไม่ไปบ้าง ตอนนั้นผมรู้สึกนะว่า 5 เดือนแม้งนานกว่าเค้าจะไปผมก็เลยไม่ได้คิดไรก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ วันนึงผมได้ไปเรียน เพื่อนผมบอกว่าดูรูปสาวร้านนี้ดิโคตรแจ่มเลย ผมเลยนึงได้ว่าเออ ร้านนี้เค้าเคยมาถ่ายรูปโตีะผมนี้หว่าผมเลยไปไล่หารูปดู ละผมก็ตกใจ เอ้ยยยย มันมีรูปแฟนผมอยู่ ก็คือ คืนวันนั้นที่ผมไปเค้าก็ไปละอยู่โตีะข้างๆกันเลย แต่ตอนนั้นเราทั้งคู่ก็ต่างยังคุยกับคนอื่นอยู่นะ คิดในใจ เชี่ยยแม้งโชคชะตาวะ ผมเลยเอามาเล่าให้เค้าฟัง เราทั้งคู่ก็ตกใจนะ
"1 อาทิตย์ก่อนเค้าไปจีน"
ช่วงนี้ใจหายมากเพิ่งมาคิดได้ว่าเราคงต้องทำไรให้เค้าละ ช่วงนี้ผมเลยตามใจเค้าทุกอย่างเลย ไปไหนไปกันอยากกินไรพาไปกิน แต่ก็ยังเล่นเกมส์นะ พอถึงวันที่เค้าจะไปจีน เราก็นั่งรถไฟไปส่งเค้าที่สนามบิน เราได้อยู่ด้วยกันก่อนเค้าบินประมาณไม่ถึงชั่วโมง นั่นคือกอดสุดท้ายของเราและเป็นวันสุดท้ายที่เราได้เจอกัน วันนั้นผมเศร้าทั้งวันทั้งคืน เสียใจมากเหมือนเสียเค้าไป แต่เราก็คุยกันตลอดนะโทรหากันตลอด แต่พอผ่านไป ไปมาณ 1 อาทิตย์ผมก็เริ่มทำใจได้
"หลังจากเค้าไปจีน"
เราก็คุยกันเรื่ยๆคุยมาตลอด แต่วันนั้นมันก็หลับมา "ติดเกมส์" มันมาอีกแล้วครับ...การติดเกมส์ ผมก็กลับไปติดเกมส์อีกครั้ง จนไม่มีเวลาให้เค้า ไม่ได้สนใจเค้า เวลาเค้าโทรมาผมก็จะเล่นเกมส์ไปด้วยทุกครั้ง วันๆนึงคุยกันนิดเดียวผมแทบไม่ทักไปหาเลย จนมาถึงปีใหม่ ผมก็ดันหลับทั้งๆที่ใจเราก็อยากจะคอลกับเค้าข้ามปีนะ แต่ก็ดันหลับไป เพราะความล้าจากการเดินทางไปต่างจังหวัด หลังจากนั้น 2-3 วัน เค้าก็ได้มาคุยกับเราตรงๆว่า เค้ารู้สึกแปลกๆเค้ารู้สึกเปลี่ยนไป วันนั้นเราก็รู้ตัวเลยว่า เชี่ยไม่ได้ละเราต้องเปลี่ยนละ แต่แล้วมันก็สายไปแล้ว ผมดันปากดีไปบอกเค้าว่า ถ้ารู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วจะเก็บเราไว้ทำไม เค้าเลยบอกเลิกผมเลย เค้าได้บอกส่งท้ายแค่ว่า "เราก็ยังคงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมแหละ"
"หลังจากเสียเค้าไป"
ผมนอนไม่หลับกินข้าวไม่ลง คิดถึงเรื่องเค้าทุกๆคืน เราก็พยายามง้อเค้านะ ทักง้อจนเค้าขู่จะบล็อก เราก็เลยไม่กล้า ผมก็ส่องเค้าตลอดว่าเค้าทำไร เป็นไงบ้าง ผมก็รู้ว่าแค่ว่าเค้าลงโพส "ถ้าคนมันใช่เดี๋ยวมันก็วนกลับมาเจอกัน" ผมรู้แค่ว่าเค้าก็คงเศร้าเหมือนกันเพราะเค้าก็หวังไว้กับเราสูงหวังที่จะแต่งมีครอบครัวกับเรา หลังจากที่เลิกกันมาผมก็เปลี่ยนเลย ทำตัวเองให้ดีขึ้นตั้งใจเรียน มีจุดหมาย รู้อนาคตของตัวเอง บุหรี่ที่เค้าอยากให้เลิกเราก็ตัดขาดเลย เกมส์ก็เลิกเล่นเลย ทั้งที่เราก็รู้นะว่ามันสายไปแล้ว แต่ตัวผมก็ยังเลือกที่จะทำอยู่ ผมรู้แค่ว่าถ้าเราทำให้เค้าเห็นซักวันนึงที่เรามีโอกาศได้เจอกันเราอาจได้กลับมารักกันอีกครั้งได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมละตอนนั้นเขาคงจะดีใจที่ได้เจอเราในเวอร์ชั่นที่เค้าอยากเห็นมานาน
รักของผมจบที่ 2 ปี 8 เดือน กับอีก 2 วัน ผมรู้ว่าทุกๆอย่างมันเกิดขึ้นเพาะตัวผมเองไม่เคยนึกโทษอะไรเลยโทษตัวเองมาตลอด จนตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกผิดมาตลอดนะไม่มีวันไหนที่จะเลิกคิดถึงเรื่องเค้าได้เลย แต่ก่อนที่ผมนอนละสะดุ้งตื่นมันเป็นเพราะผมฝันร้าย แต่ตอนนี้ที่ผมสะดุ้งตื่นทุกครั้งเป็นเพราะผมฝันว่าเค้าทักมาหา แม้งเอาจริงๆถ้าคนเราสามารถเลือกที่จะนอนฝันละไม่ตื่นได้ผมโคตรอยากจะเลือกที่จะไม่ตื่นเลยมันดีใจมากๆนะที่ในฝันผมเห็นเป็นภาพที่ผมกับเค้าได้เดินข้างกัน ผมยังเก็บทุกๆอย่างไว้เอามาดูทุกวันมองไปทางไหนก็นึกถึงเค้าเวลามานั่งข้างๆ เอากระดาษที่เค้าแอบเขียนไว้ให้มานั่งอ่านน้ำตาไหลทุกรอบ
สุดท้ายเผื่อว่าเค้าจะผ่านมาเห็น นิวขอโทษในทุกอย่างนะอยากจะขอโอกาศแก้ตัวเป็นครั้งสุดท้าย ขอโทษที่มาร็ตัวตอนที่สายไปแล้ว ต่อไปนี้จะไม่ทำให้เธอเสียน้ำจาอีกแล้ว อยากดูแลเธอตลอดไป อยากทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย นิวเปลี่ยนไปแล้วนะ คิดถึงรอยยิ้มของเธอนะ อยากบอกให้รู้ไม่มีวันไหนไม่เคยนึกถึงเลย
เรื่องที่ผมเขียนมามันอาจจะไม่ได้ละเอียดนะ ขอบคุณมากๆครับ