ผมสงสัยว่าทำไมอยู่ดีๆ พี่ต้าถึงเข้ามาคุยกับผม
เพิ่งเจอผมวันแรกเนี่ยนะ กล้ามาคุยแล้ว
มีพิรุธสุดๆ

ผมกลับขึ้นไปที่ห้อง คือไม่รู้จะอยู่ทำไม
ข้างล่างเจอแค่พี่โต้ พี่ต้า พี่ตั้ม
แต่ได้คุยกับพี่ต้า คนอื่นก็ยังไม่ออกมากัน
ผมก็เลยไปคุยกับบอทน้อยต่อ

รอเวลาจนถึงช่วงทานอาหารเช้า
วันนี้มาแปลก ผมลงมาเป็นคนสุดท้าย
ทุกสายตาจ้องมองผม แต่ไม่มีใครพูดอะไร

พอผมมานั่ง พี่โทนี่ก็พูดว่า "เพียวเสริฟได้แล้ว"
พี่เพียวก็ทำหน้าที่ของเขาอย่างแข็งขัน

ผมลืมนึกถึงคู่นี้ไปเลย จริงๆแล้วคู่นี้ก็มีพิรุธมาก
พี่โทนี่เป็นถึงเจ้าของหอพักชายสุดหรูแห่งนี้
แต่พี่เพียวเป็นแค่พ่อครัว
แต่ทำไมถึงพักห้องเดียวกันได้

มันแปลกเอามากๆ หรือว่าจริงๆแล้ว
เขาเป็นเพื่อนกัน แต่ตอนนี้ก็ดูไม่ออกนะว่าเป็นเพื่อนกัน

จริงๆแล้ว คู่นี้ดูลึกลับที่สุดแล้ว
แต่ผมดันมองข้ามไป ทั้งคู่อาจเป็นหน่วยสอดแนมของพี่ธนู
และมี 1 ในนั้นพยายามจะสื่อสารทางจิตถึงผม

ตอนที่ผมกำลังคิดอยู่นั้น
เสียงในหูเริ่มทักผมอย่างชำนิชำนาญ

"ก้องภพ นายก็เหมือนเดิมนะ ดื้อเหมือนเดิม"

หวาย คนที่สื่อสารทางจิตกับผม เก่งขึ้นมาก

เก่งจนน่าใจหาย เขาน่าจะอยู่แถวนี้แน่นอน

และน่าจะไม่ใช่พี่ธนู

ผมตั้งใจว่ายังไม่สื่อสารกับเขาทางจิต
ผมจะนิ่งๆไว้ก่อน 

ตอนนั้นพี่เพียวเสริฟเสร็จแล้ว
ผมยกใส้กรอกของผมให้พี่ณัฐ


พี่ณัฐดูตกใจมาก
"ให้พี่ทำไมครับก้อง"

"ผมรู้มาว่าพี่ณัฐชอบกินไส้กรอกครับ
ผมเลยอยากให้พี่ณัฐได้เพิ่มอีกชิ้น
กินเยอะๆนะครับพี่"

ผมไม่เคยหวานกับพี่ณัฐขนาดนี้
"ขอบคุณครับก้อง"

พี่ณัฐดูเอ็นดูผมมาก การกระทำของผมทำให้ทุกคนจ้องมองเป็นตาเดียว
แต่ผมไม่สนใจหรอก ไอ้คนที่ส่งกระแสจิต ยังเงียบเลย
คงตกใจเช่นกัน

ผมพยายามสังเกตว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
ทันใดนั้น พี่โต้ฝั่งตรงข้ามก็พูดกับผม

"ไมวันนี้ ก้องใจดีกับไอ้ณัฐจังวะ
ดูแปลกๆนะเนี่ย
เมื่อเช้าก็เห็นคุยกับไอ้ต้า
เบื่อบอทน้อยแล้วเหรอวะ"

พูดมาแบบนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบอะไร
ก็เฉยๆ 

แต่คนที่พูดแทนผมคือพี่นุ

"ก้องมันเป็นหยั่งงี้อ่ะดีแล้ว
โอภาปราศรัยกับคนในหอเดียวกัน
ไม่เหมือนบางคน ชอบพาคนนอกเข้ามาในหอ
แล้วก็มาว่ายน้ำกันนัวเนีย"

พี่โต้ลุกขึ้นทันที
"พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ"

พี่นุลุกขึ้นบ้าง "ก็หมายความตามที่พูดไง"

จากนั้น มีเสียงดังมาจากพี่โทนี่

"นั่งลงทั้งคู่นั่นแหละ"

สิ้นเสียงพี่โทนี่ พี่นุกับพี่โต้ก็นั่งลง

เอ ผมกำลังสงสัยว่าที่นั่งแบ่งข้างกันแบบนี้
เพราะฝั่งตรงข้ามไม่ถูกกันเหรอ
ดูเหมือนพี่นุกับพี่ณัฐจะเอ็นดูผมมากกว่าพี่ฝั่งตรงข้าม

พี่ที่สื่อสารทางจิตกับผมก็เงียบไป
เสียงเงียบไปจนเหมือนไร้ตัวตน