คือเราสงสัยมาก ความจริงแล้วนิสัยของเรามันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?

เล่าย้อนก่อนว่าสมัยเด็กเราชอบดูการ์ตูนมากๆๆ แบบดูได้ทั้งวันไม่เคยเบื่อจนเราติดนิสัยในการ์ตูน

เช่น เวลาคิดอะไรหรือสงสัยอะไรเราจะเอียงคอไปก่อน หรือเวลาตกใจก็จะ "เอ๋?!" หรือโกรธจะกอดอกทำหน้าบึ้ง หรือชอบพูดความคิดออกมาในรูปแบบพึมพำ อะไรประมาณนั้น

ตอนเรียนอยู่ก็ไม่เคยอะไรนะ พอทำบ่อยๆเพื่อนก็ชิน แต่พอเรียนจบเพื่อนแอบมากระซิบบอกว่านิสัยแบบนี้มันไม่ดี เรานี่ก็โคตรตกใจ! แบบว่า เราไม่เคยสงสัยในตัวเองมาก่อน พอมีคนทักก็เริ่มสับสน ดังนั้นตอนไปมหาลัยเราเลยแอบเก็บนิสัยไว้แล้วลองเลียนแบบในเน็ต (เช่น การพูดคำหยาบที่ไม่เคยพูด หรือยับยั้งพฤติกรรมบางอย่าง) แต่เพราะมันเป็นนิสัยเราไปแล้ว เราเลยเผลอแสดงออกมาหลายครั้งจนเพื่อนจับได้ โชคดีที่เพื่อนมหาลัยที่เราหาได้ค่อนข้างดี จึงไม่ได้ว่าอะไร แต่หลังเรียนจบเราก็ถูกเพื่อนเตือนแบบเดิมอีกครั้งก่อนไปทำงาน เราจึงเริ่มศึกษาอย่างหนัก เปลี่ยนพฤติกรรมตัวเอง แต่มันยากมาก เราชอบแสดงตอนกำลังดีใจสุด ๆ หรือตอนที่ไม่รู้ตัว

และจุดพีคคือตอนที่เราไปทำงาน
ที่ทำงานดีมาก เราสบายใจสุด ๆ จนเผลอแสดงนิสัยเดิมออกมา คราวนี้เรื่องใหญ่เลย คนที่ทำงานด่าว่าเราบ้างล่ะ ขี้แอ๊บบ้างล่ะ มีอีกหลายคำเลย แต่เราไม่ได้สนใจหรอก เพราะมีเพื่อนร่วมงานดี ๆ อยู่ด้วย (แน่นอนว่าปัจจุบันเรายังยับยั้งพฤติกรรมตัวเองอยู่)

แต่จะว่าไงดี ต้องฝืนทำพฤติกรรมที่ไม่ใช่ตัวเองทุกวันก็อึดอัดเหมือนกัน

เราเลยอยากถามทุกคนว่า นิสัยเราแย่จริงเหรอ???

ถ้าทุกคนว่างั้นเราคงต้องไปพบแพทย์เพื่อให้เขาเปลี่ยนพฤติกรรมจริงๆไหม? (อย่างการสะกดจิต มีเปล่าหว่า?)