ขอเล่าก่อนนะคะว่าบ้านเป็นชื่อยาย คือ เรื่องมีอยู่ว่าตาของเราเป็นคนที่ชอบกู้หนี้ยืมสินมาใช้เที่ยวเล่นไปวันๆจนตอนนี้เขาจะ70แล้วค่ะยังมีเมียเล็กเมียน้อยและอีกปัจจัยนึงคือการพนันค่ะ เวลาเขาอยากจะได้เงินเขาก็มาบอกยายว่าจะไปลงทุนขายนู้นขายนี้และทุกครั้งก็จะบอกว่าขาดทุนทั้งที่ไม่เห็นทำอะไรเลย และปัญหาคือแม่เราต้องเป็นคนใช้หนี้ที่ตัวเองก็ไม่ได้กู้มาเราเห็นใจแม่และเข้าใจว่ากลัวยายและคนอื่นๆไม่มีบ้านอยู่ถ้ายอมให้บ้านโดนหยึด แต่พอแม่เราใช้หนี้รอบแรกหมดยายก็ยอมให้ตาเราไปจำใหม่อีกจนกลายเป็น3ครั้งแล้ว ทั้งที่ยายก็รู้นะคะว่าเขาไม่ได้เอาตังไปลงทุนอบากที่เขามาพูดกล่อมยาย ทุกคนคือบอกยายเตือนยายทุกทางแต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม จากที่ยายมีสมบัติมากกว่าทุกคนในตระกลูเพราะเป็นน้องคนเล็กที่นาเป็น 100 ไร่ วันควาย ก็ถูกตาขายหมดจนทุกวันนี้เรื่องบ้าน 1 หลัง กับที่นา 14 ไร่ แม่เรายอมไปทำงานต่างประเทศหาเงินมาทำบ้านใหญ่โตให้อยู่กันเพราะอยากให้เราและน้องและทุกคนมีชีวิตที่สุขสบายแต่ต้องมาเจอเรื่องให้ปวดหัวและทำงานตัวเป็นเกลียว เราเลยโกรธตาที่ค่อยสร้างแต่ปัญหาและโกรธยายที่ทำอะไรไม่สงสารลูกหลานเลย
ผิดมั้ยคะที่เราโกรธบุพการีของแม่