ผมคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง
เธอน่ารักมาก ตรงเสป็คทุกอย่าง

เมื่อก่อนเธอหวานมาก เธอร่าเริง เธอยิ้มเก่ง
เธอทำผมละลายทุกครั้งที่เธอยิ้ม เธอเวลาเขินมักจะยิ้มหน้าบาน เธอชอบให้ผมซื้อน้ำ ซื้อไอติมให้ทุกวันที่เดินด้วยกัน เมื่อต้องแยกกันเธอจะหันมาบายบ่ายผมล่ะยิ้มให้ ผมมักจะเดินเขินยิ้มหน้าบานกลับตลอดทาง
เมื่อถึงบ้านเธอจะทักมาชวนคุย "ถึงบ้านรึยางง" ผมกับเธอก็คุยกันอย่างหวานช่ำ เล่นเกมด้วยกันในบางคืน
ฟังเดอะโกสต์ด้วยกันทุกศุกร์ ทุกเสาร์ ผมมักจะหลับไปสาย3 สาย4 แต่ก่อนจะหลับผมมักจะบอกฝันดีเธออยู่แล้ว ผมบอกฝันดีเธอทุกๆคืนจะก่อนนอน ผมไม่เคยนอนโดยไม่ได้บอกเธอเลย ไม่มีเผลอหลับล่ะลืมบอกนะ คืนไหนเธอหลับไปแล้ว ผมก็บอกอยู่ดี อย่างน้อยเธอก็ได้อ่านตอนเช้า บอกมอนิ่งเธอแทบทุกเช้า

พูดล่ะคิดถึงวันวานเหล่านั้นจังเลยครับ

ผมเอาใจใส่เธอมาก มากถึงมากที่สุดเลยล่ะครับ
โคตรจะ good boy เธอเคยเจอ bad boy มาเยอะ
จนเธอมาเจอกับผม เธอเลยชอบผม

ผมและเธอก็คุยกันมาอย่างราบรื่น หวานกันเสมอมา
ผมคิดว่า

เธอคนนี้คือรักที่ดีที่สุดในช่วงชีวิตวัยรุ่นแล้วล่ะ

ผมรู้ๆ ว่าเธอคนนี้อาจจะไม่ได้อยู่กับผมไปตลอด แต่ผมก็อยากให้นานที่สุดอ่ะครับ ผมรักเขามากเลยนะ

แต่หลังๆมาช่วงนี้เธอดูเบื่อๆ เธอตีตัวออกห่าง เธอมักจะไม่ทำอะไรกับผมแล้ว เธอไม่โทรคุยกับผม เธอไม่ได้มาดูเดอะโกสต์กับผมแล้ว เธอไม่ได้เล่นเกมกับผมเลย ผมก็หลอกตัวเองไปว่า เธออาจจะไม่ว่าง ให้เวลาส่วนตัวเธอหน่อย ให้เธอไปทำอะไรที่เธออยากจะทำ

ผมก็โอเคนะ แต่ที่ไม่ชอบเลยคือ ถึงตอนที่เธอว่าง เธอไม่ได้ทำอะไร เธออยู่เฉยๆเลย เธอก็เป็นเหมือนเดิม ไม่สนใจผมเลย

ล่าสุดเลยก็ทักไปบอกมอนิ่ง เธอก็ไม่บอกมอนิ่งกลับ บอกฝันดี ราตรีสวัสดิ์ก่อนนอน เธอก็ไม่บอกกลับเลย เธอบอกว่า เธอเผลอหลับไปก่อนเสมอทุกครั้ง เธอไม่เคยทักมาหาผมก่อนเลยช่วงนี้ ผมไม่ทัก เธอไม่ทัก จนผมไม่ไหว ต้องทักไปอยู่ดี ช่วงเย็นบางวันเธออยากจะกลับเธอก็กลับไม่รอล่ะก็ไม่บอก ปล่อยผมให้เดินหาเธอ ช่วงนี้ผมเศร้าเพราะเธอ คิดมากเพราะเธอ 

เรื่องก็ประมาณนี้ครับ พี่ๆคิดว่าไงครับ
ผมเริ่มคิดมาก เริ่มเศร้าเพราะเธอมากขึ้นทุกวันๆ แต่ผมไม่อยากเลิกกับเธออะครับ ผมรักเขาอะ ผมคิดถึงเธอคนเก่าคนเดิม ผมที่ยังเหมือนเดิมแต่ทำไมเธอเปลี่ยนไปขนาดนี้