คือเรื่องของผมมันก็เรื่องแบบแอบชอบวัยใสๆครับ คือผมแบบชอบคนนึงตอนป.2ครับซึ่งผมก็ไม่ได้สนิทกับเขาเลย แค่แบบมีโอกาศมันก็ต้องแอบมองอะครับ แล้วผ่านมาอีก2ปีก็คือป.4 ผมก็เริ่มปฎิเสธ ต่อตนเองว่าผมไม่ได้ชอบผมแค่ปลื้มเฉยๆเพราะเขาเรียนเก่ง แต่ผมก็มักจะฝันถึงเขาบ่อยๆ ฝันทีไรผมก็เขินทุกที ตื่นมาก็เขิน เขินแล้วเขินอีก ผมก็เลยตรัสรู้ได้ว่าผมชอบเขาอยู่ ผมก็เลยเริ่มคุยกับเขาเพิ่มขึ้นนิดเดียวปกติไม่ทักกันเลย ผมก็เริ่มเดินไปคุยบ้างนิดหน่อยล่ะ มันก็เขินอีกอะครับ ผมก็พูดไม่รู้เรื่องเลย ตัวแข็งตลอด พอป.5 ไม่รู้เพื่อนผมมีจิตสัมผัสหรือเปล่า มันจิ้นผมกับคนที่ผมชอบ ผมก็เขินอีก บางทีก็นั่งยิ้มคนเดียวบ้าง แบบคนบ้าอะครับ แล้วพอตอนผมคุยกับคนที่ผมแอบชอบอยู่ เพื่อนเขาเดินมา ถามเขาว่าเขาชอบผมไหม ผมนี้ก็ลุ้นดิครับ แล้วเขาก็ตอบว่าปลื้มเฉยๆ แบบหน้านิ่งมาก แบบเหมือนพูดความจริงเต็มร้อยให้ล้านอะ ผมก็แอบเศร้านิดหน่อย แต่ก็แอบมีหวังว่าเขาอาจจะดูละครหลังข่าวเยอะ เลยแสดงเก่ง พอตอน ป.6 เขาจับมือผมเพราะจะต่อขบวนรถไฟ แล้วเขาก็พยามดึงผมแล้ว แต่ผมไม่ไป ตัวแข็งแบบเขาเอเวอร์เรส เขาเลยสบัดมือผมออกแบบไม่ใยดี แต่วันนั้นผมใช้เวลาตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะทำใจล่างมือข้างที่เขาจับมือผม ตอนที่ผมอาบน้ำ พอป.6ผมก็จะลาออกจากโรงเรียน แล้วก็แทบไม่ได้ติดต่อกับเขาเลย แล้วผมก็ฝันถึงเขาบ่อยขึ้น แล้วผมก็เริ่มทนไม่ไหวที่จะแบบแอบชอบเขามานานล่ะ แต่เขาคงไม่ได้ชอบเรา ผมเลยกะจะไปสารภาพรัก เพื่อที่ผมจะได้อกหักแบบเต็มตัว จะได้เลิกชอบเขาซักที ผมก็ยังทำใจไม่ได้ พอขึ้นม.1มาใหม่ๆ ผมก็ตัดสินใจทักไปหา แล้วก็สารภาพรัก แล้วเขาก็ตอบผมกลับมาว่า เราก็เคยแอบชอบเธอนะ แต่เราคิดว่าเธอชอบเพื่อนสนิทของเธอ เราเลยเลิกชอบเธอแล้ว ผมเห็นแชทแล้วก็เจ็บใจ ทำไมนะ ผมก็เริ่มคิดล่ะ ฉันอกหักล่ะ จะได้เลิกชอบซะที ผมก็ยังฝันถึงเขาอยู่เลย ปัจุบันม.2ผมก็ยังฝันถึงเขาอยู่เลย แล้วก็เขินตัวบิดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ตอนผมนั่งสอบยังคิดถึงเขาอยู่เลย แบบนี้แปลว่าผมยังชอบเขาอยู่ใช่ไหมครับ