สวัสดีค่ะทุกท่าน ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ปัญหานี้เป็นปัญหาสะสมมานาน ระหว่างเรากับแม่ค่ะ
เราไม่ใช่เด็กวัยรุ่นนะคะ อายุ 40ปี ทำงานรับราชการค่ะ แม่มีลูก 3 คน เราเป็นคนที่ 3 เรามีพี่ชาย 2 คน คนโตรับราชการ คนที่ 2 ขายของกับแม่ เราคือลูกสาวคนเดียว เราจะเป็นคนที่ อยู่กับแม่ งานบ้านก็ช่วยบ้าง กับข้าว หาให้แม่ หุงข้าว กวาดบ้านที่ทำได้ เพราะต้องดูแลลูกเล็ก 2 คน กลับมาจากทำงานก็เหนื่อยมาก พ่อกับแม่ขายของ ซึ่งอายุ 75 ปีแล้ว บอกให้แกเลิกแต่ไม่ยอม เพราะแกห่วงพี่คนที่ 2 มาก แกต้องหาเงินจ่ายค่าเทอมให้ลูกพี่ชายคนที่ 2 ส่วนพี่ชายคนแรก เดือนนึงกลับบ้านครั้งนึง มาแป็บๆ แล้วรีบกลับ เรากับแม่พูดกันไม่ได้นาน ชอบมีปากเสียงกันตลอด ลูกสาวเราคนโต อายุ 6 ขวบ จะเป็นเด็กค่อนข้างแงแง บางครั้งผิดใจนิดหน่อยก็จะร้องไห้ โวยวายเสียงดัง ซึ่งเราจะพยายามสอนเค้า แต่แม่ไม่เข้าใจเดินมาด่ากระทบเราตลอด ล่าสุดคำพูดที่ออกจากปากแม่แรงมาก แม่ด่าว่า ต่อไปจะไม่มีลูกให้เลี้ยง มันจะเหลือแต่กระดูกหละให้เลี้ยง เราเลยอธบายแม่ไม่มีใครทำอะไรเขาเลยอยู่เฉยๆไม่พอใจที่แม่มัดผมให้ก็โวยวาย เราต้องสอนเขาบ้าง ไม่อย่างนั้นโตขึ้นจะเป็นเด็กเอาแต่ใจ เราเลยรีบไปอาบน้ำเพราะจะรีบไปทำงาน แม่ม่ยืนด่าข้างห้องน้ำ ด่าเราว่า อีกะห รี่ อีหน่อ   อี แม่กล้าด่าเราคนเดียว ซึ่งเราไม่ใช่เด็ก เราอายุ 40 ปี เรามีบ้านของตัวเองในตัวเมือง แต่เราก็เทียวทุกวัน วันละ 100 กม. ไปกลับเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อน เดือนนึงมีเรื่องกันสองครั้ง ครั้งนี้คิดว่าคงอยู่กับแกไม่ได้แล้ว คำด้าที่ไร้เหตุผลของแกมันบั่นทอนจิตใจมาก ทำร้ายจิตใจมาก แรงเหลือเกิน เราจะทำอย่างไรดี วันนั้นไปทำงานไม่ได้เลยเสียใจสุดๆ