ตามหัวข้อเลยค่ะพ่อเราชอบพูดหรือด่าด้วยคำพูดที่แย่มากด่าคนในครอบครัวจนเป็นนิสัยจนชินเราเบื่อที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้เจอแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนโตนิสัยไม่เคยเปลี่ยนเวลาไม่ได้ดั่งใจก็ด่าว่าโง่สมองฟ่อควายอะไรประมาณนี้แกชอบด่าและใช้อารมณ์ถ้าแม่เถียงกลับก็จะยิ่งพูดถ้าไม่เถียงก็จะพูดไม่หยุด พ่อเขาเอาตัวเองเป็นหลักชอบเสียงดังและชอบพูดข่มคนอื่นชอบด่าคนอื่นว่าโง่ทั้งคนในครอบครัวและคนอื่นๆที่เวลานั่งคุยกันกับเพื่อนซึ่งเราไม่ชอบและทุกวันนี้หรือตั้งแต่เด็กจนโตเราไม่สนิทกับพ่อเลยส่วนมากจะคุยกับแม่เพราะเคยโดนพ่อตีปางตายตอนเด็กซึ่งแกตีแบบไม่มีเหตุผลและรุนแรงกระชากหัวเราใช้เท้ากับเรามันทำให้เราฝังใจและไม่สนิทกับแกเวลามีเรื่องทุกข์ใจหรือปัญหาอะไรเราไม่เคยปรึกษาแกสักครั้ง  และด้วยพฤติกรรมแย่ๆของแกหลายอย่างบั่นทอนจิตใจเรามากเราสงสารแม่ที่สุดที่ต้องมาคอยรองรับอารมณ์และโดนพ่อด่าคนอื่นอาจจะอยากที่จะหาแฟนหรือสามีแบบพ่อของตัวเอง แต่เราไม่เคยคิดแบบนั้นสักครั้งมีแต่คิดว่าผู้ชายนิสัยแบบพ่อเราจะไม่เข้าหาเด็ดขาดหรือเอามาทำสามี รู้สึกเกลียดพ่อตัวเองมากซึ่งรู้ว่ามันบาปแต่ถ้าเลือกได้ขอเกิดมาแบบไม่มีพ่อดีกว่าเราไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากพ่อสักครั้งไม่เหมือนพ่อบ้านอื่นที่รักลูกให้กำลังใจและรักครอบครัวเราได้แต่คิดว่าถ้าเราโตขึ้นที่สามารถมีงานเป็นหลักแหล่งจะพาแม่หนีซึ่งแม่เราหนีจากพ่อไม่ได้เพราะแกยอมขายที่เพื่อมาสร้างบ้านหลักใหม่กับพ่อซึ่งเรามีพี่สาวและพี่ชายทั้งสองก็อยู่กับพ่อไม่ได้เพราะพฤติกรรมของแกคำพูดแย่ๆของแก พี่ชายและพี่สาวเราเคยปะทะกับแกก็อยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะนิสัยของพ่อพี่สาวเราออกจากบ้านไปตั้งแต่เรายังเด็กพี่ขายเราก็ออกจากบ้านไปมีครอบครัวตั้งแต่เรายังเด็กปัญหาในบ้านจึงเป็นเราที่ได้รับฟังและบั่นทอนจิตใจอยู่กับแม่แต่ที่เวลาพี่เรากลับมาบ้านก็จะมีปากเสียงกับพ่อตลอดเพราะแกชอบพูดขวานผ่าซากและทำพูดที่ไม่ค่อยเข้าหูถึงได้มีปากเสียงกับพี่ตลอดพ่อทำให้ลูกทั้งสามคนไม่อยากอยู่ด้วยเราใกล้จะได้ไปเรียรต่อแล้วสงสารแม่ที่ต้องรับมือกับพ่อและรองรับอารมณ์ที่โดนด่าเวลาแกด่าแกด่าด้วยคำพูดที่ทำร้ายความรู้สึกที่สุด