เด็กหญิงแก้ดวี่กับเด็กหญิงมาดิมาเผ็ดต้องไปอยู่ที่บ้านใจกลางเมือง

ป้า 8 "เราไม่อยากให้ 2 คนมาอยู่บ้านนี้"

ป้า 2 "อ๋อ นี่หวงบ้านไม่อยากให้หลานมาอยู่ อ๋ออ๋อ"

ป้า 8 "ใช่ นั่นคือเหตุผลหลัก เหตุผลรองคือบ้านนี้มีผี"

เด็กหญิงแก้ดวี่โพล่งมาทันที "โกหก! ถ้ามีผีป้า 8 ก็ต้องย้ายหนีออกไปแล้ว"

ป้า 8 "เรากลัวผีแต่เราต้องทนอยู่ เพราะไม่มีที่ไป"

มาดิมาเผ็ด "น่าสงสารเหลือเกิน แต่ผีไม่มีจริงหรอกหนา ป้า 8 คิดไปเอง"

ป้า 2 "เด็กสมัยนี้ไม่เชื่อผู้ใหญ่กันเลย มางมงายว่าโลกนี้ไม่มีผี ยังเรียนมาน้อยอะนะ อย่างว่า"

ก็ตกลงพักที่บ้านนั้นกัน วันต่อมาเด็กหญิงมาดิมาเผ็ดได้ลงไปยังชั้นใต้ดิน

มาดิมาเผ็ด "เราจะสำรวจให้ทั่วเบยมีไรปะ"

ก็ไปพบกับกระจกบานใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง

มาดิมาเผ็ด "เกิดใครเดินชนจะทำไง แทนที่กลางห้องจะวางตะปูเรือใบกันเฮ้อ"

ทันใดนั้นเองเด็กหญิงมาดิมาเผ็ดก็เห็นแม่ตัวเองในกระจก

มาดิมาเผ็ด "แสดงว่าแม่เราอยู่ข้างหลังเรา แต่แม่เราตายไปแล้วน่ะ"

เด็กหญิงมาดิมาเผ็ดก็หันหลังไปก็พบกับแม่ตัวเอง

แม่ "เราเป็นผีอ่า"

มาดิมาเผ็ด "ผีไม่มีจริง"

แม่ "งั้นจะอธิบายเหตุการณ์นี้ว่ายังไง เจ้าจิตหลอนไปเองไรงี้? ก็มีมุขอยู่แค่เนี้ย"

มาดิมาเผ็ด "งั้นเจ้าเป็นมนุษย์ต่างดาวละกัน อย่างน้อยก็มีเหตุผลกว่าเป็นผีแหละ"

แม่ "เค ไม่เชื่องี้มะ"

แล้วแม่ก็ขยายร่างใหญ่ขึ้นจนทะลุบ้านไป

มาดิมาเผ็ด "แต่บ้านไม่พัง ช่างเป็นมนุษย์ต่างดาวที่มีวิทยาการสูงมาก"

หลังจากเด็กหญิงมาดิมาเผ็ดได้ไปบอกน้า 8 แล้ว

น้า 8 "เรารู้นานแล้วว่าต้องมีวันนี้ เราจึงเตรียมรับมือไว้แล้ว"

แก้ดวี่ "จะเป็นหุ่นยนต์ยักษ์หรือขีปนาวุธน้า"

น้า 8 "ดูที่โกดังเบย"