โสดาบัน ก็แค่ขั้นเห็นธรรม เป็นขั้นที่เริ่มเหนือโลก ขั้นแรก
จนกว่าเมื่อใดที่ได้เห็นภัยในวัฏฏะสงสารนั่นแหละ ถึงจะได้เป็นภิกขุ
ใครก็ตาม ที่ได้เห็นภัยในวัฏฏะสงสารชัดเจนแล้ว ย่อมไม่ปรารถนาที่จะท่องต่อไปในสังสารวัฏอีกแล้ว
จุดตัดขาด มันน่าจะอยู่ตรงนี้
แค่โสดาบัน ยังมีเยอะ แล้วก็ยังวน ๆ เวียน ๆ อยู่ในสังสารวัฏนั่นแหละ
แต่เมื่อใด ก้าวขึ้นไปถึงขั้นภิกขุได้ คงเหลือภพชาติน้อยละครับ เพราะ....

1. ผู้ที่ยังมีอกุศลวิบากกรรมโหมกระหน่ำอยู่ ไม่มีทาง จะก้าวขึ้นมาเป็นภิกขุได้
2. หากปราศจากมหากุศลผลบุญหนุนส่ง ก็ยาก ที่จะก้าวไปถึงขั้นภิกขุอยู่ดี
3. ด้วยเหตุที่ได้เห็นภัยในวัฏฏะสงสารชัดแจ้งแล้ว ความยินดีที่จะท่องต่อไปในกามภพ ก็จบลง