เราเป็นผู้หญิงค่ะ เข้าปีนี้ก็14ปีแล้ว และมีนิสัยที่ชอบกดดันตัวเอง ซึ่งมักจะเป็นแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง ทั้งชอบด้อยค่าตัวเอง เพื่อเพิ่มแรงแค้นมากกว่าแรงผลักดันจนถึงขั้นหักโหม เครียดกับทั้งเรื่องเรียน เรื่องสอบ เรื่องการเงิน ครอบครัว และเรื่องเพื่อน จนต้องเก็บมาคิดมากอยู่บ่อยครั้ง เวลาที่เรามีเรื่องอะไร เราจะไม่เคยเปิดใจนั่งคุยกับคนในครอบครัวเลยซักครั้ง เพราะสำหรับเรา เราคิดว่าครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนค่ะ ถ้าให้พูดกันตามตรง เราแทบจะไม่กล้าแม้แต่เอ่ยปากขัดคำสั่งที่ท่านทั้งสองสั่งเลยด้วยซ้ำ ครอบครัวของเราค่อนข้าง toxic ด้วยมันยิ่งทำให้เรากดดันเข้าไปใหญ่ และเราก็ไม่เข้าใจความรู้สึกอย่างหนึ่งด้วยค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่เวลาแม่บอกให้ช่วยแพ็คของ หรือดูน้อง เรามักจะรู้สึกทั้งโกรธทั้งเกลียดจนร้องไห้ เวลาที่เราไม่ทำแม่ก็มักจะบ่นถึงปัญหาตัวเองจนทำให้เราลำบากใจ ในบ้านนี้เราเป็นพี่คนโต และเรามักจะต้องรับผิดชอบงานต่างๆภายในบ้าน ทั้งกับข้าว ขับรถให้แม่ พาแม่ไปตระเวนทำธุระ งานบ้านทุกอย่าง เสื้อผ้าทุกคน เรารับผิดชอบทุกอย่างภายในบ้านทั้งหมด ส่วนพ่อก็ไม่ทำอะไรเลยนอกจากจะนั่งปั่นสล็อต แม่มีหน้าที่หาเงิน น้องเราก็ต้องดูแลเอง เรารู้สึกกดดัน และชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น บางครั้งแทบไม่อยากพักเลยเพราะรู้สึกว่า ถ้าเราพักเราจะถูกนำหน้า  และแม่ก็เป็นเหตุที่ทำให้เราซึมเศร้าเลยก็ว่าได้ แม่มักจะพูดคำที่บั่นทอนจิตใจเราเสมอโดยไม่รู้ตัว ทั้งบอกว่าจะให้เราไปอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ทั้งบอกว่าม.3ไม่จบก็เรื่องของ*ึง  และมักจะพูดเสมอว่าแค่นี้เองทำให้แม่ไม่ได้หรอ เราควรจะทำยังไงกับความรู้สึกตัวเองคะ? เราเหนื่อย เราท้อ เครียด แต่มันก็หยุดกดดันตัวเองไม่ได้เลย เรามักจะคิดเสมอว่าคนอื่นก็อาจจะแย่กว่าเราก็ได้ ขนาดเค้าแย่กว่ายังเก่งกว่าเราเลย แค่นี้เองทำไมเราทำไม่ได้ เราคิดมากอยู่ตลอด เราควรจะทำยังไงดี หรือว่าเราหัวรั้น?