บางครั้งเคยคิดอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งก็ว่าได้ เจ๊บสุดๆๆก็แค่หกล้ม (ในตอนที่เราโตอายุ 19-20) ความเป็นผู้ใหญ่ก็เริ่มมีและได้รับภาระให้รับผิดชอบหลาย ๆ เรื่อง ทั้งเรื่อง การเงิน หนี้สิน หลาย ๆ อย่างที่เราต้องได้รับรู้จาก พ่อ และ แม่ บางครั้งเราท้อก็ไม่อยากไปเล่าให้แม่ฟัง กลัวเค้าไม่สบายใจ เดี่ยวเค้าคิดมาก เค้าก็แก่แล้วอายุก็ 46-47 แล้ว เวลาที่เราท้อเรามักจะไปดูรูปคนที่ไม่มีเเขนไม่มีขา และก็ฟังเพลง(ใครมีเพลงช่วยแนะนำหน่อยนะ) ที่มันมีแรงผลักดันทำให้เราไม่เบื่อและไม่ท้อและอยากเดินหน้าต่อไป บางครั้งเราก็คิดนะค่ะว่าเราตัวเองด้อยค่า เห็นคนอื่นมีแต่เราไม่มี แต่เราก็พยายามคิดอยู่เสมอค่ะว่าสักวันมันจะต้องเป็นวันของเราบ้าง (นอกเหนือจากความคิดของเราที่เกี่ยวกับการให้กำลังใจของตัวเองแล้วมีใครคิดอย่างอื่นบ้างค่ะ )แชร์หน่อยจร้า ขอบคุณค่ะ