กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่ออยากระบายและไม่รู้จะไปคุยกับใครเพราะว่ามันเป็นเรื่องภายในครอบครัวที่เกิดปัญหาสะสมมาตั้งแต่แต่งงานไม่มีใครช่วยแก้ไขปัญหานี้ได้นอกจากคนสองคนที่จะปรับตัวเอง เอาเป็นว่าขอเริ่มเล่าเรื่องเลยแล้วกันเนื่องจากดิฉันกับสามีแต่งงานกันมาอยู่กิน 10 ปีมีลูกหนึ่งคนลูกอายุแปดเก้าขวบแล้วแต่อยู่กับยายที่ต่างจังหวัดและเราสองคนกับสามีได้อาศัยอยู่ที่กรุงเทพมหานครทำงานบริษัทเอกชนทั้งสองคนมีสวัสดิการมีโบนัสดีทั้งสองคนหนึ่งเดือนก็พอเลี้ยงชีพแต่ไม่ได้เยอะมากมายเข้าเรื่องเลยแล้วกันปัญหามีอยู่ว่าเรามีปัญหากันบ่อยมากทั้งเรื่องเงินเรื่องนิสัยเรื่องสังคมต่างๆนานาที่เราสองคน พยายามปรับกันมาตลอดแต่ก่อนเราเป็นคนใจร้อนแต่ตอนนี้เราใจเย็นมากแต่สามีเราใจร้อนมากเวลาโมโหเค้าจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วจะกลายเป็นเหมือนคนบ้าทันทีชอบใช้ความรุนแรงทำร้ายร่างกายทำลายข้าวของพูดจาไม่ดีแต่เวลาเค้าเป็นเช่นนี้ทุกครั้งพอเค้ากลับมาเป็นปกติเค้าก็ก็จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคือฉันเป็นภรรยาฉันอยู่แบบนี้มาตั้ง 10 ปีฉันก็อดทนมาตลอดแต่บางทีเค้าก็มีข้อดีอยู่คือเค้าเป็นคนมีความรับผิดชอบมาก และรักลูกรักครอบครัวแต่บางทีเค้าทำเหมือนแม่ไม่รักฉันเลยแต่เค้าเป็นคนที่หูเบาเชื่อคนข้างนอกง่ายและชอบคบคนที่สังคมแบบว่าเค้าไม่แยกแยะบางทีไปคบพวกที่เล่นยาเล่นสิ่งเสพติดเค้าไม่เคยคิดอันนี้ฉันไม่รู้ว่าเค้าเลิกจริงหรือยังแต่ถ้าเค้าแอบเสพมาฉันจับได้ฉันก็รู้เพราะว่าพฤติกรรมเค้าจะไม่เหมือนเดิมเค้าจะมีอาการแปลกแปลกแล้วฉันก็จับได้ทุกครั้งที่เค้าเล่นยามาแต่เวลาเค้าโมโหทุกวันนี้ฉันกลัวมากเค้าชอบ ที่จะทำร้ายร่างกายฉันมีแผลแต่ไม่ถึงกับแขนขาหักหรือตาเขียวช้ำแต่ฉันรู้สึกว่าการทำแบบนี้มันเป็นความรุนแรงกับครอบครัวฉันมองว่าฉันทนได้ไงฉันถามตัวเองทุกครั้งแต่พอนึกถึงหน้าลูกฉันก็ต้องทนเพราะลูกแต่บางทีลูกฉันอยู่กับแม่ฉันก็คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าเลิกกันลูกก็อยู่กับแม่ฉันจะเป็นอะไรเราเลิกกันยากมากเพราะมันมีความผูกพันมีความรัก ให้กันตลอดฉันควรทำไงดีกับชีวิตที่เป็นอยู่แบบนี้ฉันก็รักตัวเองเหมือนกันแต่ฉันเลิกกับเขาไม่ได้เพราะใจฉันไม่เด็ดขาดเค้าชอบว่าฉันเห็นแก่ตัวไม่ทำอะไรเพื่อครอบครัวเลยบางครั้งมีปัญหากันหนักฉันคิดอยู่เหมือนกันว่าอยาก ฆ่าตัวตายทุกเรื่องมันจะได้จบจบไปแต่ฉันมีลูกฉัน แต่ฉันคิดว่าการฆ่าตัวตายไม่ใช่ทางออกเพราะฉันยังมีลูกมีแม่บ่อยครั้งที่เขาพูดดูถูกเหยียดหยามซ้ำเติมว่าฉันโง่ฉันเชื่อฉันไม่ดีหลายครั้งเพราะฉันทำอะไรไม่ถูกใจเขาแต่เค้าทำเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติ เกิดมาครั้งนึงชีวิตฉันอาภัพตั้งแต่เด็กแล้วพอแต่งงานฉันยังต้องมาเจออะไรแบบนี้ฉันอยากรู้ว่าความสุขที่แท้จริงในชีวิตมันคืออะไรขนาดสามีฉันแต่งงานกันเค้ายังไม่รักฉันเลยเค้าจะรักเป็นบางครั้งเวลาเค้าอารมณ์ดีแต่ถ้าเค้าอารมณ์เสียฉันก็เหมือนหมาตัวหนึ่งที่เขาเหยียบย่ำหัวใจฉันพูดไม่ดีกับฉันไม่รักษาน้ำใจฉันเลยทุกวันนี้ฉันพยายามหา ช่องทางที่จะเลิกกับเขาแล้วก็หางานใหม่ที่ไกลไกลหรือแถวบ้านเพื่อที่จะจะได้กลับไปอยู่กับลูกเพราะฉันอาจจะทนไม่ได้แล้วในอีกต่อไปภายในอนาคตเพราะเค้าเปลี่ยนสันดานเขาไม่ได้ ฉันอยากจะถอยออกไปจากชีวิตคู่มากตอนนี้แต่สิ่งที่ฉันกลัวคือฉันจะไม่มีเงินส่งลูกเรียนเพราะถ้าเป็นซิงเกิ้ล Mom เผื่อสามีไปมีภรรยาใหม่แล้วภรรยาเขาไม่ให้ส่งเงินให้ลูกฉันจะแย่เอาเหมือนตอนที่พ่อฉันทิ้งไปแล้วเค้าไม่รับผิดชอบฉันกับน้องทำไมชีวิตคนเรา มันใช้ยากจังเกิดมาทั้งทีรู้สึกว่ามันเหนื่อยมากพูดกับใครก็ไม่ได้เพราะว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวเรื่องในครอบครัวฉันควรทำไงดีต่อจากนี้ไปเพราะว่าปัญหานี้มันซ้ำๆซากๆบ่อยมากสามีเค้าไม่เชื่อใจฉันไม่รัก ฉันแล้วแล้วฉันจะอยู่ไปทำไมโมโหทีไรฉันก็ต้องมาทนมือถตีนเขาอยู่ตลอดฉันควรไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ดีไหมดีกว่าที่จะมาทนอยู่กับคนแบบนี้ที่เค้ากลัวแต่ฉันได้เปรียบเขาฉันไม่ดีฉันโดนสามีว่า โง่ พาชีวิตเขาไปลงเหวคำพูดนี้เค้าไม่ควรพูดออกมาให้ฉันได้ยินถ้าปัจจุบันฉันยังเป็นเมียเขาอยู่ความรักความผูกพันทำให้ฉันยอมเขาตลอดเวลาเค้าทำร้ายฉันฉันจะใจดีสู้เสือรอให้เขาใจเย็นใจเย็นเค้าก็จะมาดีกับฉันเหมือนปกติตลอดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เขาและฉันต่างมีความโกรธแค้นกันอยู่แล้ว เค้าไม่เคยลืมว่าฉันว่าอะไรให้เขาและฉันก็ไม่เคยลืมว่าเขาทำอะไรฉันไว้บ้างจริงๆแล้วชีวิตของฉันกับสามีน่าจะเลิกกันไปให้จบจบเพราะว่าต่างคนต่างมีความเครียดแค้นต่อกันไม่ยอมกันถึงอยู่ไปก็ไม่มีความสุขก็จะเกิดปัญหาลิ้นกับฟันแบบนี้ไปตลอดถ้าฉันทำงานที่ไม่ใช่บริษัทมั่นคงหรือมีสวัสดิการรักษาพยาบาลดีแบบนี้ฉันคง ตัดสินใจลาออกไปแล้วคงไม่ทนอยู่บ่อยครั้งที่เค้าไล่ฉันออกจากบ้านแต่พอถามเวลาเค้าไม่ได้โมโหเค้าบอกว่าก็พูดเฉยเฉยเพราะโมโหจริงๆไม่ควรพูดไหมบอกให้ฉันหนีจากบ้านถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่มีความอดทนผู้หญิงคนอื่นเค้าคงไม่อยู่แบบฉันหรอกชีวิตครอบครัวมันก็ไม่ได้ง่ายแต่มันก็ยากมากในการใช้ชีวิตร่วมกันกับคนสองคนอยู่ด้วยกันแทนที่จะรัก กันดูแลกันดีดีแต่กับพูดคำไม่ดีใส่กันตลอดเค้าชอบบอกว่าอยู่กับฉันเค้าไม่มีความสุขเค้าเป็นทุกข์แต่เขาก็กอดก็หอมฉันปกติแล้วฉันไม่แน่ใจว่าเค้าตกลงมีทุกข์หรือมีสุขกันแน่เค้าชอบใช้ชีวิตแบบเด็กตามคนข้างนอกสังคมทำงานเค้ามีแต่คนที่ไม่ค่อยมีวุฒิภาวะพากันไปกินเหล้าเสพยาบ่อยครั้งที่ฉันต้องโทรตามและฉันกลับเป็นคนผิดด้วยซ้ำฉันเหนื่อยฉันท้อ ฉันแค่อยากคุยกับชาวพันทิปเฉยเฉยฉันคิดว่าชีวิตคนเรามีสุขมีทุกข์นอนตื่นคงลืมแล้วก็สู้กับผัวไปทุกๆวันแบบนี้หรอฉันยอมใจตัวเองมากเมื่อไหร่ฉันจะเป็นคนที่ตัดสินใจเด็ดขาดได้สักทีถ้าวันไหนฉันเลิกกับเขาได้จริงๆฉันจะบอกแล้วกันฉันพยายามทำใจเลิก อยู่