ตอนนี้เหมือนสามีหมดรักเราไปแล้วค่ะ อาการของเค้าคือ เฉยชา เบื่อหน่าย เวลาที่เขาอยู่กับเรา เขาจะทำตัวซังกะตาย ชีวิตจืดชืดสนิท ทำอะไรแบบเดิมๆ ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเสียงหัวเราะ ใช้ชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ ถามคำตอบคำ เวลาเขาอยู่กับเราใบหน้าเขาไม่มีรอยยิ้มเลย ชวนไปไหนก็ไม่ไป ชวนทำอะไรก็ไม่ทำ ขี้โมโหเวลาเราไม่ทำอะไรตามใจเขา พอเราถามว่าเขาเป็นอะไร เขาก็ไม่พูด ไม่ตอบ

เราไม่มีลูกด้วยกันค่ะ เพราะเคยคุยกันไว้ว่าจะไม่มี เวลาเขาโมโหหรือพูดให้เราเสียใจ เราเก็บกดไว้ในใจทุกครั้ง จากที่ตอนแต่งงานกันใหม่ ๆ เรารักเขามาก พอโดนทำร้ายความรู้สึกบ่อย ๆ เรารู้ตัวว่าเราก็เริ่มด้านชา เหมือนเสียความรู้สึกจนชิน ความรักมันค่อย ๆ หายไปตอนไหนไม่รู้

เรากับเขาเพิ่งอายุ 30 ต้น ๆ ถามใจเราก็ไม่อยากเสียเขาไป แต่เราสงสารเค้ามากกว่า เพราะถ้าเค้าไม่ได้รักเราแล้วต้องมาทนอยู่กับเรา เราคงเป็นเหมือนปีศาจที่พรากความสุขไปจากชีวิตเขา หรือเราควรปล่อยให้เขาไปใช้ชีวิตตามทางของเขาจะดีกว่าไหมคะ

ปล. ตอนพิมเราคิดว่าเราจะไม่รู้สึกอะไร แต่พอพิมเสร็จน้ำตามันก็ไหลออกมา