มีแฟนอยู่คนนึงคบกันมาเกือบจะ 3 ปีละ แต่ก็มีช่วงที่ห่างกันไปบ้างเลยทำให้เราไปมีคนใหม่ เพราะเพียงว่าเขาไม่เคยสนใจเลยว่าเราจะร้องไห้เขาไม่เคยแม้แต่จะปลอบแถมด่าซ้ำอีกระหว่างที่เราห่างกันไปมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตได้แป๊บเดียวเขารู้ว่าเราก็มีแฟนแต่เขาก็ยังอยู่กับเราเขาดีมากเหมือนที่แบบเคยพูดไว้ว่ายอมทิ้ง 90% เพื่อไปหาอีก 10% มันดีจริงๆแต่ก็นะ จากนั้นเราก็เลยเลิกกับแฟนคนที่ห่างเพื่อมาคบกับคนนี้แต่เรารู้สึกว่าเราไม่ได้รักเขาเราแค่รักสนุกเราก็ยังคิดถึงคนที่ห่างกันไปนอนฝันถึงเขาทุกคืนทั้งๆที่เราอยู่กับคนใหม่ในใจเราไม่ได้รักคนใหม่เลยแต่คนใหม่ดีจริงๆดีแบบดีตะโกนแต่เราก็ภาวนาให้คนเก่ากลับมาทุกวันแล้วเขาก็กลับมาจริงๆแต่กว่าจะผ่านมาถึงตอนนี้ได้ก็สาหัสอยู่เพราะว่าฉันต้องทำให้เขาเชื่อใจฉันอีกครั้งหนึ่งแต่เราก็คบกันมาถึงทุกวันนี้แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะเขาก็จะชอบพูดถึงคนนั้นไอ้คนนั้นมันคงจะดีใจมากที่แฟนฉันพูดถึงมันทุกวันฉันรู้สึกเบื่อแต่ก็ต้องยอมรับเพราะเราเป็นคนทำผิดพลาดแต่เราก็เบื่อที่ต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้ทุกครั้งที่ทะเลาะกันและหลังจากกลับมาเราก็เป็นคนผิดตลอดไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม อย่างเช่นยกตัวอย่างนะ
-เขามีเพื่อน 4 คนเพื่อนเขานอนบ้านรวมกันแต่ตัวเขานั้นมานอนกับฉันทุกวันแล้วพอมีปัญหาอะไรก็ตามเขาก็มักจะบอกว่าเป็นความผิดฉันที่ฉันให้เขามานอนทุกคืนจนไม่มีเพื่อนแต่เขาก็พูดได้นะถ้าไม่อยากนอนกับฉันแต่เขาเลือกที่จะไม่พูดเขาก็เลือกที่จะขับรถมาหาฉันทุกวันแล้วเขาก็บอกว่าเขาไม่มีเพื่อนเพราะฉัน ฉันไม่รู้ว่าฉันผิดตรงไหนแต่ถ้าคุณมาอ่านอาจจะมองว่าฉันผิดจริงๆฉันก็ไม่รู้ฉันแค่อยากระบาย
-อย่างที่ 2 เวลาเขามีปัญหาเรื่องเงินถึงเราจะไม่พร้อมช่วยแต่เราก็ช่วยตลอดเท่าที่ช่วยได้แต่เขาไม่เคยมองเราว่าเราเป็นคนรักของเขาเลยเขามองว่าเวลาที่เขาเดือดร้อนอีนี่แหละสามารถช่วยได้ทุกวันนี้ฉันก็ให้เขายืมเงินแต่ฉันก็ไม่ได้เขาฟรีๆฉันก็ให้เขาใช้หนี้ทุกเดือนอาจจะเป็นเพราะเราได้มั้งที่ทำให้เขาไม่มีเงินเพราะตอนที่เขากลับมาจากเรียนจบแล้วเขาได้เงินมา 20,000 บาทเขาก็ให้เราแต่เวลาเงินหมดก็โทษเราเราผิดเองแหละ
-อย่างที่ 3 เพื่อนในเฟซฉันไม่รู้หรอกว่าคนไหนคือเพื่อนเขาตั้งแต่สมัยอนุบาลมัธยมหรือปวชปวส. ฉันก็เป็นคนขี้หึงในระดับหนึ่งที่ฉันเห็นผู้หญิงในเฟซเขาไม่ได้คือฉันต้องลบแต่ฉันก็ไม่ได้ลบหมดจนเหลือแต่ผู้ชายฉันก็เหลือไว้บ้างและแล้ววันหนึ่งแม่เขาป่วยขึ้นมาเขาติดต่อกับทางบ้านไม่ได้เขาโทษว่าฉันลบเพื่อนในเฟซเขาหมดทำให้ติดต่อกับใครไม่ได้อันนี้ฉันคงจะผิดจริงๆแหละ
-อย่างที่ 3 คือเพื่อนของเขาสิคนตกแต่งห้องกันไปบ้างเรียบร้อยแล้วแต่เขาโทรมาหาฉันเขาบอกว่าฉันทำให้เขาไม่มีเงินไปทำห้องเหมือนอย่างเพื่อนเขาโทรมาว่าฉันโดยที่ฉันก็ห้ะ เขาบอกว่าเขาคบกับฉันและชีวิตเค้าแย่ลง แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าชีวิตฉันดีขึ้นฉันไม่มีเรื่องให้เครียดอะไรเลยเวลาที่เขามาขอคำปรึกษาเวลาที่ฉันให้คำปรึกษาเขาไม่ยอมรับมันแต่เขาเลือกที่จะขอคำปรึกษาจากเราก็ไม่รู้ทำไม แตกอย่างนึงเขาฟังคนอื่นมากกว่าเราเขาไม่เคยเชื่อในคำพูดเราถึงเราจะเด็กกว่าเขาแน่นอนว่าเรามีความคิดที่ตกกว่าเขาแต่เขาเลือกที่จะไม่เชื่อเราเราก็ไม่รู้หรอกนะว่าเพราะอะไรอาจจะเป็นเพราะเราเคยทำผิดพลาดกับเขาเราเลยต้องรับกรรมถึงทุกวันนี้จริงๆเราก็จะเลิกกันหลายครั้งแล้วแต่เรายื้อเขาไว้ตลอดเราไม่อยากเลิกเราไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครจริงๆเรารู้ว่าถ้าเราไปเริ่มต้นใหม่กับใครเราไม่สามารถเริ่มได้ไม่งั้นเราคงจะไปกับคนนั้นแล้วถ้าเราเริ่มต้นใหม่ได้แต่เหมือนเราเริ่มจะไม่ไหวไม่งั้นเราคงไม่ออกมาระบายเพราะเราไม่รู้ว่าเราจะไปพูดคุยกับใครเราแค่อยากพูดมันออกมาเราท้อ
แล้วก็อย่างสุดท้ายหลายๆคู่คงจะเป็นเรื่องแบบการลงรูปการลงโพสต์อะไรต่างๆเมื่อก่อนเขาก็ลงเรานะแต่หลังๆมาเขาไม่เคยลงไม่เคยแท็กหรืออะไรต่างๆทุกคนอาจจะมองว่าเราเฮ้ยงี่เง่าไปจะแท็กอะไรจะหาอะไรทุกวันอย่างนี้ใช่ไหมมีแต่เราแบบขอแค่แบบเทศกาลสำคัญก็ได้ถ่ายรูปลงบ้างอะไรแบบนี้เราไม่รู้หรอกว่ามันงี่เง่าสำหรับใครแต่ความรู้สึกผู้หญิงนะเว้ยกูไม่ใช่หุ่นยนต์นะกูก็มีความรู้สึกเข้าใจใช่ไหมพอแล้วไปละขอตัวไปร้องไห้แป๊บถ้าทุกคนเข้ามาอ่านมันอาจจะเขียนวนงงไปบ้างแต่ก็นั่นแหละกระทู้ของเราเราแค่อยากระบายแล้วทุกคนได้อ่านก็ขอบคุณพาสปอร์ตก็ปลอบได้นะไม่มีอะไรจะเสียแล้วชีวิตนี้