กระทู้นี้เกิดจากที่เราเล่าเรื่องเพื่อนสนิทคนนึงให้คุณพ่อฟังว่า เพื่อนคนนี้เค้าขยันมากเลยตอนเที่ยงเค้าก็ไม่ลงไปกินข้าวที่โรงอาหารแต่อ่านหนังสือบนห้อง แตถ้าเพื่อนชวนไปเค้าก้จะไปด้วยแต่ก็เอาไอแพดลงไปอ่านระหว่างนั่งกิน พอเราเล่าจบ คุณพ่อก็บอกทำไมไม่ลองทำแบบเพื่อนดูบ้าง ซึ่งโดยปกติเราเป็นคนอ่านหนังสือทบวนเกือบทุกวันและตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่ในแบบที่เราจะทำได้ดีที่สุด แต่พอคุณพ่อบอกแบบนี้ เลยทำให้เรามีความคิดที่ว่า เราตั่งใจอ่านหนังสือตั้งใจเรียนขนาดนี้ยังไม่มากพออีกหรอ เรายังต้องสละเวลากินข้าวกินขนมพูดคุยเฮฮากับเพื่อนที่อีก3ปีจะแยกย้ายกันไปเติบโตแล้วหรอ เราอยากจะตั้งใจเรียนและมีความสุขกับเพื่อนในเวลามอปลายที่เหลือมากที่สุด