ผู้เอ๋ยผู้เฒ่า
ยามเจ้าเข้า  สู่วัย  ไม้ใกล้ฝั่ง 
ร่างกายเสื่อม  ไม่หยุด  ทรุดผุพัง
ลุกยืนนั่ง  ไม่ค่อยไหว  ใจซึมเซา

จะเดินเหิน  ก้าวย่าง  ช่างลำบาก
โรคก็มาก  รุมให้  ใจซึมเศร้า
ต้องมีคน  คอยอยู่ด้วย  ช่วยเหลือเรา
ทนหน่อยเฒ่า  เดี๋ยวเปลี่ยน “ฒ”เป็น“ถ” เอย