ตาที่ขุ่น  ขนปากหงอก  บอกอายุ
เขี้ยวเริ่มผุ  ลุกยืนช้า  ชราหมา
แม้มิอาจ  สื่อสาร  ทางวาจา
สื่อสายตา  จากเขา  เราเข้าใจ

คราเจ้าวอน  อยากชิม  อยากลิ้มรส
หน้าบอกหมด  ขอสักชิ้น  กินได้ไหม
ยามออดอ้อน  คางเกยหนุน  ซบอุ่นไอ
พริ้มตาให้  ลูบหัวอ้อน  นอนสบาย

เห็นเจ้ามา  ตั้งแต่เล็ก  เด็กยันแก่
ไม่เที่ยงแท้  สังขารแปร  เปลี่ยนสลาย
อีกไม่นาน  สองเฒ่า  ต้องวางวาย
วันสุดท้าย  เฒ่าไหน  ไปก่อนกัน