ตามหัวข้อค่ะ เลิกพูดคำว่าไม่ แต่ๆ คำว่าไม่ในที่นี้ไม่ใช่คำปฏิเสธแต่เป็นตามสถานการณ์ตัวอย่างดังนี้
 A: ข้าวกล่องวันนี้อร่อยเนอะ
 B: ไม่ สั่งมาจากที่ใหม่รสเลยเปลี่ยน 

หรือ

 A: วันนี้ C แต่งตัวสวยจัง เสื้อใหม่แน่เลย
 B: ไม่ นางใส่เสื้อใหม่ไง 

พอเห็นภาพไหมคะ เป็นคำว่าไม่ที่ไม่ได้แปลว่าไม่และไม่จำเป็นต้องพูดแต่พูดมาทำไม?

ซึ่งถ้ามันเป็นคำติดปากเราเข้าใจแต่ในบางสถานการณ์มันทำให้การสื่อสารคลาดเคลื่อนอย่างมาก
เพราะเพือนเราติดปากคำนี้มาก ชนิดที่ว่าพูดทุกครั้งที่จะต่อบทสนทนา ตอนแรกๆเราก็พอรับได้แต่พอฟังบ่อยๆเข้า มันเหมือนเขาพยายามขัดทุกอย่างที่เราพูด เหมือนเราพูดอะไรไป ก็ต้องเจอคำว่า "ไม่" ตลอด
และมันทำเราหงุดหงิดมากเพราะมันเป็นการใช้คำแบบพร่ำเพรื่อ ถึงคุณจะมองว่าคำว่า ไม่ ตัวนี้ไม่มีความหมายแต่เมื่อพูดออกมาคนฟังจะตรัสรู้ได้ยังไงคะว่ามันไม่มีความหมาย? 
คำถามคือจะพูดทำไม? 

และเราเคยเจอถึงขั้นที่ว่า 
A: วันนี้ฟ้ามืดจัง สงสัยฝนจะตก
B: ไม่...ใช่ ฝนน่าจะตก
มันพร่ำเพรื่อได้ขนาดนี้เลย

จะใช้ก็ใช้ได้แต่ใช้แบบมีสติคิดก่อนจะพูดนิดหนึ่ง หรือมันคันปากอยากจะขัดทุกคำพูด? 

มีใครติดปากคำนี้ไหมคะ เราอยากทราบว่ามันมีความหมายตามความหมายจริงๆของมัน หรือแค่อยากพูด? ถ้าอยากพูดมันมีประโยชน์อะไรในประโยคคะ? 
ขอบคุณค่ะ