คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราตื่นขึ้นมาเมื่อ 2 วันก่อน เราก็ไปโรงเรียนอ่ะนะ เราก็โดนเพื่อนล้อแหละ ตอนไปเรียนเราก็โดนด่า ต่อมาตอนเที่ยงก็มีคนขโมยเงินเราไป เรา็เลยไปบ้านผู้ปกครองของคนที่ขโมยเงินผม เขาก็ไม่ชดใช้ แถมบอกกับเราอีกว่า "โง่เองแหละที่ไม่เอาตัวรอด" เหตุการณ์มันไวมากจนไม่ร็จะเอาตัวรอดยังไง แถมเขาเป็นนักเลงที่โรงเรียนด้วย ไม่กล้าไปสบตา มาตอนเย็น  เราก็กลับบ้าน พ่อก็ด่าเรายับเลย เราถามสาเหตุ พ่อก็ไล่ผมหนี ตอนนั้นเริ่มเครียดล่ะครับ ตอนจะไปนอนก็ไปประชุมห้าโมง กลับมาก็มีคนกวนตีนใน Facebook แต่เราก็ไม่สนใจอะไร เพราะว่าผมเริ่มเครียดล่ะ ผมเลยไม่ยอมไปกินข้าว พอก็สงสัย ตอนค่ำ ก็จะนอนคาสายกับน้อง แต่น้องก็อารมณ์หงุดหงิดใส่ ตอนนั้นน้ำตาผมก็เริ่มไหลล่ะ ... ตัดมาก็คุยกับเพื่อนก็ยังดีๆอยู่ และสุดท้ายน้องสาวผมก็ขอโทษ ผมก็ไม่ได้โกรธน้องนะ น้องก็นอนคาสายกับผม ...

ตื่นมาวันที่ 2 (4 ม.ค. 67)
ตื่นมาก็ต้องไปกดเงืน ตอนนั้นมีเพื่อนผู้หญิงที่โรงเรียนนั้งอยู่จุดพักรถข้างทาง ผมก็เดินข้ามรถไปที่ตู้ ATM ก็กดเงินดีๆแหละ ทีท่าว่าเพื่อนปู้หญิงจะขโมยรถไป ผมก็รีบกดเงิน กดเสร็จผมก็จะข้ามถนนเพื่อรีบไปเอาจักรยานที่ขโมยไป มีรถกระบะจะชนเรา โชคดีที่ตั้งสติ ผมถอยหลังก่อนที่จะถูกรถชน เพื่อนผู้หญิงก็โกรธที่ผมไม่โดนรถชน เราโดนสาปแช่งให้ตาย ให้ตายไวๆ ด่ายันพ่อแม่เา เราก็ไม่ได้ไปด่าใครนะ จากนั้นผมก็ขับจักรยานกลับบ้าน และก็นั้งเครียดสักพัก จากนั้น เราก็กลับบ้านมาพิมพ์เอกสารต่อ จนตอนเย็น พ่อก็ด่าเราอีก แต่ครั้งนี้ ผมเริ่มไม่สนใจล่ะ เพราะเริ่มเครียดจริงๆล่ะ เราก็นอนกับน้องสาว น้องสาวเราก็เห็นใจ และก็เป็นห่วง เช่นเดียวกับเพื่อนรัก ที่เป็นห่วงเช่นกัน น้องเราก็ให้ผมไปนอน เผื่อบางที ความเครียดจะหายไป แต่ในตอนนั้น ก็มีเพื่อนใน Facebook ที่ยังด่าล้อเราไปวันๆ เราเริ่มเครียดล่ะ แต่เราก็ระงับอารมณ์เรา เราก็นอน 

ตื่นมาวันที่ 3 ( 5 ม.ค. 67)
ผมตื่นมาพ่อก็บังคับให้ไปขายของตอนตึ 5 ครึ่ง จนถึง 6 โมงเช้า ต่อมาผมก็นอนพัก เพราะว่าเหนื่อยกับภาระตัวเองและความเครียด ตัดมาตอนเที่ยง ผมก็ไปถ่ายรูปกับครูที่โรงเรียนและกลับบ้าน แต่พ่อเรา ก็ยังด่าเราเหมือนเมื่อวาน เราเลยนอนเครียดล่ะ เราก็ไปซื้อของ ก็มีคนด่าเรา (เริ่มไม่ใช่ล่ะ วันอะไรเนี่ย) เราก็ไปบ้านญาติ ขอกระปุกออมสิน เพราะว่าผมไม่มีเงินไปซื้อกระปุกออมสิน ขอพ่อพ่อก็ด่าอีก ช่วงนั้นหมาก็เห่า เราก็ซบใหล่ลุง เพราะว่าลุงผมหูหนวก แต่ลุงก็ด่า เพราะแค่เราซบใหล่ ทั้งๆที่เราตะโกนเพราหมาเห่าเสียงดังมาก แต่ลุงกลับมาด่าพร้อมขู่ตบผมอีกด้วย กลับมาที่บ้าน ผมก็เศร้าในห้องนอน เพรนาะว่าเรายังไม่รู้เลยว่าเราทำอะไรไป และแน่นอนครับ มีคนส่งข้อความมา เขากลับมาเยาะเย้ย กดขี่ผมอีก แต่ตอนนั้น ผมทนความเครียดไม่ไหวแล้ว ผมเลยตัดสินใจด่าไม่คิดชีวิด และเราก็บอกว่า "ไม่รู้หรอว่าเครียด ไม่อยากคุยกับแกละ ไม่ชอบ" และเราก็ปิดการแจ้งเตือน จากนั้นก็มีเพื่อนอีกคนในเฟส เขาก็ตามยื้อเรา แต่นอนนั้นเราทนไม่ไหวแล้ว เราเลยพูดว่า "เราทำอะไรเราก็ผิดไปหมด" และก็พูดว่า "ไปล่ะ" คำนั้น เพื่อนผมก็โมโห่วแรก และเขาพึ่งนึกได้ เขาเลขอโทษ แต่ตอนนั้นผมไม่อยากคุยแล้ว และน้ำตาผมก็เริ่มคลอเบ้าละ ผมก็เลไปโพสต์เฟส https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1848760922247072&id=100013395462091&notif_id=1704453521229702&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif
จากนั้นเพื่อนรักผมโทรหา ผมกลั้นน้ำตาไม่ไหวล่ะ ผมร้องให้ต่อหน้าเพื่อนรัก เขาก็กอดผม เขาก็เป็นห่วงผม หลังจากผมขอบคุณเพื่อนรักของผม ผมก็เห็นข้อความน้องสาว น้องผมก็เป็นห่วงผมและก็ทักมาหาผมว่า "พี่โอเคมั้ยครับ เจออะไรมาก็อย่าไปคิดมากเลยครับ เราต้องข้ามผ่านมันไปได้ พี่อย่าเครียดเลย "และก็จุ๊ฟผม ผมก็เริ่มดีขึ้นแต่ก็หยุดร้องให้ไม่ได้ และสุดท้าย ผมก็ตั้งกระทุ้ในนี้แหละครับ...

ขอบคุณทุกคนที่อ่านกระทุ้ของผมจนจบนะครับ ผมรู้สึกว่าผมอยากตายมากๆ เครียดมากด้วย บางคนที่เครียดก็อาจคิดอยากตายเพราะความเครียดสะสม ผมอยากจะขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะครับ ใครอยากด่าว่าโง่ก็ได้ ด่าอะไรก็ได้ เพราะรู้ว่า คนบางคนเขาเป็นคนที่อาจจะไม่ใช่คนอีกต่อไป ที่จะชอบดูถูกคนอื่น ผมอยากให้รู้ว่า คนที่โดนกระทำโดนด่าโดนแช่ง ก็เจ็บเป็นนะครับ ขอบคุณที่อ่านจบครับสวัสดีครับ.........