คือก่อนอื่นต้องเล่าว่าเรามีสามี มีลูกเล็ก 5 ขวบ  อยู่กับสามีปัจจุบันมา 13 ปี  ตอนคบใหม่ๆ เขาดื่มบ้างตามโอกาส ดื่มไม่เยอะ พอเริ่มสัก 5 ปี ก็เริ่มดื่มทุกอาทิตย์ คือวันหยุดกับเพื่อนบ้าน ก่อนมีลูกก็ไม่มีปัญหาอะไร เมามากเมาเยอะแต่เมามาแล้วก็นอนหลับปกติ ดื่มเฉพาะตอนเย็น  พอเริ่มมีลูก สัก 1 ปี เริ่มดื่มทุกวัน  ดื่มเยอะบางวันแต่เช้า ยันนอน มีอาละวาดบ้าง ด่าเรา ด่าเพื่อนบ้าน ทำตัวเสียงดัง  พอลูกร้องก็ไม่พอใจด่าลูก ในแต่ละคืนกว่าจะผ่านไป จนเราต้องพาลูกหนี บ่อยๆ  ในวันที่เขาดื่มเยอะ  ซึ่งต้องพาลูกหนีไปนอนโรงแรมเกือบทุกอาทิตย์  แต่พอเขาสร่างเมา ก็พูดดี ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ได้ดุด่าเรื่องเราหนี คิดแค่ว่าเราชอบเสพติดโรงแรม เลยหาข้ออ้าง เป็นแบบนี้มาหลายปี จนเหล้าทำให้เขามีปัญหา มีคดีความ  แต่ก็ยังไม่หยุดดื่ม แต่ดื่มน้อยลง ไม่เมาเหมือนเมื่อก่อน ดื่มเฉพาะวันหยุด เมามากเมาน้อยอยู่ที่สถานการณ์  และเงินในกระเป๋าเขา   แต่ปัญหาของเราคือ เราน่าจะกลายเป็นโรคแพนิค  คือ พอรู้สึกเหมือนว่าวันนี้เขาจะดื่ม เราก็จะเครียด นอยด์ทั้งวัน และพอตอนเย็นเขาดื่ม ในใจเราก็จะเครียดไม่มีความสุข หัวใจเต้นเเรง จนแอพนาฬิกาต้องแจ้งเตือน เคยพูดคุยกันตอนไม่เมาแล้วค่ะ ว่าไม่อยากให้ดื่ม แต่เขาก็ให้เหตุผลว่า เขาลดจากเดิมมาเยอะแล้ว เหลืออาทิตย์ละครั้ง สองครั้ง จากทุกวัน จากดื่มเบียร์เป็นลัง เหลือเหล้ารีเจนซี่ครั้งละขวด  ประเด็นคือเราไม่ได้ห่วงเรื่องดื่มเหล้า แต่พอดื่มแล้วจิตใจของเรานี่แหละที่ไม่ปกติ แพนิค กังวัล เครียดไม่มีความสุข อยากหนีไปไกลๆ ในวันที่เขาดื่ม (ถ้าวันไหนมีวี่แววว่าดื่มเยอะนะคะ เกิน 1 ขวด ) คือเป็นคนเมา ที่สติ สตังไม่มี พูดไม่เข้าหูก็เสียงดัง อาละวาดทันที แม้แต่กับลูกก็เสียงดังใส่ ถ้าลูกร้อง หรือทำท่ารังเกียจเขา  เราเห็นใจลูกค่ะ แต่ถ้าจะให้หนีไปเหมือนเมื่อก่อน ก็ทำยากมาก เนื่องจากการเงินไ่ม่ค่อยดี เหมือนเมื่อก่อน ไป นอน รร บ่อยๆไม่ได้เรย  จะให้ลูกพูดก็เท่านั้นนะคะ ลูกเพิ่ง 5ขวบไม่ได้พูดจริงจัง เขามองเป็นเรื่องตลก ส่วนเราพูดประจำอ้อมค้อมว่าจะเลิกถ้ายังเมามาก แต่ก็มิได้นำพา  เขาเคยหยุดนานสุด 3 เดือน เข้าพรรษาเนื่องจากแก้บน  หลังจากครบกำหนดก็ดื่มเหมือนเดิม 
 ปล.อย่าบอกว่าเลิกไปเถอะนะคะ เรารู้จักนิสัยดี ถ้าเราเลิกแล้วไม่หนีไปไกลๆ เขาจะตามไปเอาลูก หรือไม่ถ้าเมา ก็จะมาอาละวาด และคงเป็นเหมือนในข่าว คือพอเมาแล้วอารมณ์รุนแรงมากค่ะ ใครห้ามไม่ฟัง  เรายังหนีไปไหนไม่ได้ยังมีหนี้เยอะ และลูกก็ยังเล็กไม่มีคนช่วยดู ป่วยบ่อย ที่บ้าน ตจว ไม่มีคนดูให้ค่ะ  กลับบ้านไปก็มีแต่พ่อแก่ๆอายุ 70 ปี ซึ่งเขาไม่กลัวอยู่แล้ว  อีกอย่างตอนเขาไม่เมามาก ก็เหมือนคนปกติ มีเหตุผล ช่วยดูแลลูก เล่นกับลูกทำงานบ้าน จึงขอแค่ความเห็นว่า มีวิธีไหนพูดจูงใจคนพวกนี้มั้ยค่ะ ให้เลิกดื่มตลอดชีวิต หรือมีวิธีไหนรักษาจิตใจเราค่ะ ไม่ให้เครียดและยอมรับ ไม่แพนิค เพราะบางครั้งเขาเมามาก ก็กลับมาหลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เรานี่จะเครียดรอแล้ว 

ขอบคุณที่อ่านค่ะ  เราเครียดจริงๆ