มีใครเคยเป็นมั้ยรู้สึกไม่ชอบแม่ตัวเองเลยทำไมแม่เราไม่เหมือนแม่คนอื่น
ตั้งแต่จำความได้นะคะแม่ไม่เคยบอกรักเราไม่เคยกอดไม่เคยหอม ไม่เคยถามถึงสารทุกข์ของเรา(คือตอนเด็กๆเนี่พ่อแม่เราทำงานที่กรุงเทพส่วนเราอยู่ ตจว.กับน้องชายเราและยาย)ไม่โทรหา ไม่ส่งเงินให้มีแต่พ่อเราที่คอยส่งเงินให้และโทรหาอยู่ตลอดจนเราอายุ18 เราก็ไปทำงานอยู่กรุงเทพและอาศัยอยู่กับพ่อแม่ทำงานได้ประมาณ2ปี ทุกคนเชื่อมั้ยว่าเราไม่เคยได้ใช้เงินเดือนตัวเองเลย...เงินเดือนออกมาแม่ก็เอาไปหมดไม่เหลือให้ใช้ด้วย ค่าเช่าบ้านค่ากินค่าอยู่ต่างๆพ่อจ่ายหมด เงินเดือนเราแม่เอาไปส่วนเงินที่เราใช้ทุกวันคือเงินพ่อทั้งหมด จนเรามีแฟนพ่อแฟนก็ซื้อทองให้ก่อนมาขอแต่งงาน แม่เราก็ยังเอาของเราไป จนวันแต่งงานเงินสินสอด สร้อยคอ เงินผูกแขนก็เอาของเราไปหมด คือเรากับแฟนก็งงว่าไม่เหลืออะไรให้เราตั้งตัวเลยหรอ
จนวันนึงเราท้องแม่เราก็ออกจากงานบอกจะเลี้ยงหลานให้โดยให้เราไปทำงาน และต้องให้เงินแม่เดือนล่ะ8,000 ค่านมแพมเพิสต่างหาก
แล้วเราทำงานโรงานตอนนั้นปี 2557-2558ทำงานโรงจะได้เงินกี่บาท...ก็บีบจะเอาเงินกับเราแบบนี้ทุกเดือนจนเรากับแฟนมีปัญหากันทุกวันเราก็คุยกับแม่ว่ามันมากไปมั้ยเราหากันไม่ไหว แล้วแม่กูพูดว่ากูอุส่าห์ออกมาเลี้ยงลูกให้แค่นี้ให้กูไม่ได้หรอพวกไม่มีก็ไม่ต้องกิน!!
จนลูกเราเข้า รร.แม่ก็กลับไปทำงานก็ไม่ค่อยมีปัญหามาก จนเราท้องลูกคนที่2 คลอดตอนปี63 เราจ้างคนเลี้ยงลูกค่าจ้างรวมค่านมแพมเพิสราวๆ6000-7000ก็ถือว่าโอเค จนลูกเราได้ขวบหน่อยๆคนเลี้ยงเค้าก็จะขอกลับไปอยู่ ตจว.เราเลยออกมาเลี้ยงเอง ส่วนพ่อเราก็ออกพากันกลับไปอยู่ตจวเอาหลานไปเลี้ยงที่บ้านนอก พ่อบอกเราว่าไม่ส่งเงินให้เยอะหรอกพ่อไปทำไร่ทำนาที่บ้านพ่อมีเงิน
แต่แม่นี่สิบอกเลี้ยงลูกสองคนต้องให้กูหมื่นขึ้นต่อเดือน บางเดือนเราไม่มีให้ก็ด่าเราว่าเราไม่รักลูกไม่ส่งให้ลูกก็ไม่ต้องกินปล่อยให้มันอดตายไปเลย(ลืมบอก...ตอนแม่เราออกจากงานเราต้องไปใช้หนี้ให้แกด้วยประมาณ50,000 เพราะให้เพื่อนไปค้ำให้พอแกไม่จ่ายเขาก็มาทวงกับเพื่อนซึ่งเขาก็รู้จักกับเราแม่ไม่อยู่ก็เลยมาทวงเราแทน)
แล้วเราก็รู้สึกจุกกับคำพูดของแม่เรามากอยากได้เงินจนต้องโกหกว่าลูกเราป่วยทุกอาทิตย์จนแฟนบอกเอาลูกมาเลี้ยงเองมั้ยเราเลยตัดสินใจเอาคนเล็กมาเหลือคนโตไว้เพราะพ่อไม่ให้เอามา แต่เราต้องให้เงินแม่เท่าเดิมแต่ไม่มีจุกจิกเหมือนแต่ก่อนคือให้ครั้งเดียวจบ
เอาคนเล็กมาแล้วเราก็ไม่ได้ทำงานแต่แม่เราก็ยังจะเอาเท่าเดิม...แม่เราเวลาโทรหาไม่เคยถามว่าเหนื่อยมั้ยมีเงินพอใช้มั้ย กินข้าวรึยัง ไม่เคยมีคำนี้ออกจากปากแม่เรา ทุกครั้งที่โทรจะพูดส่งเงินให้กูด้วยและแม่ไม่ได้ทำแบบนี้แค่กับเราแต่ทำกับน้องชายเราด้วยจนน้องเราต้องหนีไปอยู่คนเดียว แม่เราเห็นแก่เงินเห็นแก่ตัวน้าเรายายเราก็คิดเหมือนเรา
แบบนี้เราจะผิดมั้ยที่เกลียดแม่
เกลียดแม่แท้ๆตัวเองจะผิดมั้ย
ตั้งแต่จำความได้นะคะแม่ไม่เคยบอกรักเราไม่เคยกอดไม่เคยหอม ไม่เคยถามถึงสารทุกข์ของเรา(คือตอนเด็กๆเนี่พ่อแม่เราทำงานที่กรุงเทพส่วนเราอยู่ ตจว.กับน้องชายเราและยาย)ไม่โทรหา ไม่ส่งเงินให้มีแต่พ่อเราที่คอยส่งเงินให้และโทรหาอยู่ตลอดจนเราอายุ18 เราก็ไปทำงานอยู่กรุงเทพและอาศัยอยู่กับพ่อแม่ทำงานได้ประมาณ2ปี ทุกคนเชื่อมั้ยว่าเราไม่เคยได้ใช้เงินเดือนตัวเองเลย...เงินเดือนออกมาแม่ก็เอาไปหมดไม่เหลือให้ใช้ด้วย ค่าเช่าบ้านค่ากินค่าอยู่ต่างๆพ่อจ่ายหมด เงินเดือนเราแม่เอาไปส่วนเงินที่เราใช้ทุกวันคือเงินพ่อทั้งหมด จนเรามีแฟนพ่อแฟนก็ซื้อทองให้ก่อนมาขอแต่งงาน แม่เราก็ยังเอาของเราไป จนวันแต่งงานเงินสินสอด สร้อยคอ เงินผูกแขนก็เอาของเราไปหมด คือเรากับแฟนก็งงว่าไม่เหลืออะไรให้เราตั้งตัวเลยหรอ
จนวันนึงเราท้องแม่เราก็ออกจากงานบอกจะเลี้ยงหลานให้โดยให้เราไปทำงาน และต้องให้เงินแม่เดือนล่ะ8,000 ค่านมแพมเพิสต่างหาก
แล้วเราทำงานโรงานตอนนั้นปี 2557-2558ทำงานโรงจะได้เงินกี่บาท...ก็บีบจะเอาเงินกับเราแบบนี้ทุกเดือนจนเรากับแฟนมีปัญหากันทุกวันเราก็คุยกับแม่ว่ามันมากไปมั้ยเราหากันไม่ไหว แล้วแม่กูพูดว่ากูอุส่าห์ออกมาเลี้ยงลูกให้แค่นี้ให้กูไม่ได้หรอพวกไม่มีก็ไม่ต้องกิน!!
จนลูกเราเข้า รร.แม่ก็กลับไปทำงานก็ไม่ค่อยมีปัญหามาก จนเราท้องลูกคนที่2 คลอดตอนปี63 เราจ้างคนเลี้ยงลูกค่าจ้างรวมค่านมแพมเพิสราวๆ6000-7000ก็ถือว่าโอเค จนลูกเราได้ขวบหน่อยๆคนเลี้ยงเค้าก็จะขอกลับไปอยู่ ตจว.เราเลยออกมาเลี้ยงเอง ส่วนพ่อเราก็ออกพากันกลับไปอยู่ตจวเอาหลานไปเลี้ยงที่บ้านนอก พ่อบอกเราว่าไม่ส่งเงินให้เยอะหรอกพ่อไปทำไร่ทำนาที่บ้านพ่อมีเงิน
แต่แม่นี่สิบอกเลี้ยงลูกสองคนต้องให้กูหมื่นขึ้นต่อเดือน บางเดือนเราไม่มีให้ก็ด่าเราว่าเราไม่รักลูกไม่ส่งให้ลูกก็ไม่ต้องกินปล่อยให้มันอดตายไปเลย(ลืมบอก...ตอนแม่เราออกจากงานเราต้องไปใช้หนี้ให้แกด้วยประมาณ50,000 เพราะให้เพื่อนไปค้ำให้พอแกไม่จ่ายเขาก็มาทวงกับเพื่อนซึ่งเขาก็รู้จักกับเราแม่ไม่อยู่ก็เลยมาทวงเราแทน)
แล้วเราก็รู้สึกจุกกับคำพูดของแม่เรามากอยากได้เงินจนต้องโกหกว่าลูกเราป่วยทุกอาทิตย์จนแฟนบอกเอาลูกมาเลี้ยงเองมั้ยเราเลยตัดสินใจเอาคนเล็กมาเหลือคนโตไว้เพราะพ่อไม่ให้เอามา แต่เราต้องให้เงินแม่เท่าเดิมแต่ไม่มีจุกจิกเหมือนแต่ก่อนคือให้ครั้งเดียวจบ
เอาคนเล็กมาแล้วเราก็ไม่ได้ทำงานแต่แม่เราก็ยังจะเอาเท่าเดิม...แม่เราเวลาโทรหาไม่เคยถามว่าเหนื่อยมั้ยมีเงินพอใช้มั้ย กินข้าวรึยัง ไม่เคยมีคำนี้ออกจากปากแม่เรา ทุกครั้งที่โทรจะพูดส่งเงินให้กูด้วยและแม่ไม่ได้ทำแบบนี้แค่กับเราแต่ทำกับน้องชายเราด้วยจนน้องเราต้องหนีไปอยู่คนเดียว แม่เราเห็นแก่เงินเห็นแก่ตัวน้าเรายายเราก็คิดเหมือนเรา
แบบนี้เราจะผิดมั้ยที่เกลียดแม่