สวัสดีค่ะทุกคนเราชื่อมิ้งเราจะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับพี่สาวเราเป็นเรื่องที่ครอบครัวเราจะไม่มีวันลืมให้ฟังเรื่องเกิดเมื่อ11ปีที่เเล้ว งั้นเราจะเริ่มเล่าเลยนะคะ แป้งมีแฟนอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งจะไปมาหาสู่กันตลอดมีวันหนึ่งที่แป้งทะเลาะกับแม่เลยหนีออกจากบ้านไปอยู่บ้านแฟนอีกหมู่บ้านหนึ่ง แป้งอยู่ในหมู่บ้านนั้นไม่ถึงเดือนก็เริ่มเจ็บออดๆแอดๆเริ่มพูดไม่รู้เรื่องพอถึงเวลาบ่ายๆตาก็เริ่มขวางนั่งนิ่งๆไม่พูดไม่จากับใครครอบครัวของแฟนแป้งเลยพอแป้งมาส่งไว้กับแม่และเล่าอาการพี่แป้งเป็นให้แม่ฟัง พอแม่รู้อย่างนั้นเลยพาแป้งไปรดน้ำมนต์ที่วัดอาการแป้งก็เริ่มดีขึ้น พอผ่านไปไม่นานแป้งก็กลับมาทำเหมือนเดิมรอบนี้ทำติดกันหลายวันเป็นอาทิตย์และทำหนักกว่าเดิมตาเริ่มขวางไม่พูดไม่จากับใครเริ่มพูดๆกูๆกับพ่อแม่ข้าวปลาไม่ยอมกินอาการแบบนี้จะเกิดเมื่อถึงช่วงเวลาผีตกป่าอาการก็จะเริ่มมาแต่รอบนี้แป้งทำแบบนี้ช้ำๆจนถึงเที่ยงคืนช่วงเที่ยงคืนก็เริ่มกริดร้องหวยหวนทรานติดกันหลายวันจนครอบครัวเริ่มทนไม่ไหววันต่อมาแม่และพ่อของแป้งเลยไปหาพระอาจารย์พี่นับถือเพื่อพูดเรื่องเกี่ยวกับแป้งให้ฟังพอพระอาจารย์ได้ยินอย่างนั้นเลยให้ครอบครัวพาแป้งมาหาพระอาจาร์ยในเวลาหลังเที่ยงคืนพอถึงเวลาหลังเที่ยงคืนตามที่พระอาจารย์ว่าพ่อและแม่เลยพาแป้งมาที่วัดพ่อเป็นคนขับรถส่วนแม่นั่งข้างหลังกับแป้งพอถึงประตูทางเข้าวัดแม่กับพ่อพยายามพาแป้งลงจากรถแต่แป้งไม่ยอมลงและพูดซ้ำเดิมว่า“อย่าพากูไปมันสิเฮ็ดใส่กูๆ”จนมีคนใส่ชุดขาวเดินออกมาจากวัดแล้วมาดึงแขนแป้งไปแต่แป้งก็ยังพูดซ้ำแบบนั้นว่า“อย่าพากูไปมันสิเฮ็ดใส่กูๆ”พอเว้าไปในวัดคนใส่ชุดขาวก็พาแป้งไปนั่งตรงกลางแล้วมีสายสินพันรอบเสาเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าพอพระอาจารย์ออกมาและบอกให้พ่อแม่กลับบ้านไปพรุ่งนี้เวลา09:30ให้มาเอาเสื้อผ้ามาให้ พอถึงพรุ่งนี้เช้าพ่อได้เตรียมของพี่พระอาจารย์สั่งมาให้พอไปถึงพระอาจารย์ได้เล่าสาเหตุที่เเป้งเป็นแบบนี้ให้ฟังพระอาจารย์ได้เล่าว่าแป้งโดนปอบสิง ปอบตนนี้อยู่ในหมู่บ้านของแฟนแป้งพอปอบตนนั้นเห็นแป้งย้ายมาอยู่ใหม่เลยต้องการใช้ร่างนี้ ปอบตนนี้สิ่งอยู่ในร่างยายแก่คนหนึ่งยายแก่ตนนั้นได้ขโมยเสื้อผ้าขอแป้งและเอาไปทำพิธีปอมมันกินแป้งไปแล้วครึ่งตัวตอนนี้มันและร่างยายแก่คนไปไปไว้บนภูเขาพอแม่ได้ยินอย่างนั้นก็ร้องไห้อย่างหนักเพราะกลัวลูกตัวเองจะเป็นอะไรไป แต่พระอาจารย์บอกว่าไม่ต้องห่วง“อีก3มื้อข้างหน้าให้สูเตรียมขัน5มาให้กู ต่อไปนี้กูสิส่อยเบิ่งลูกเอง”พอจบประโยคนั้นพ่อกับแม่ก็กลับบ้านไป พอถึงเวลาที่พระอาจารย์สั่งพ่อกับแม่ก็มาที่วัด พอเข้าไปในวัดก็เห็นแป้งนั่งอยู่พอแป้งเห็นพ่อกับแม่ก็รีบวิ่งเข้าไปสวมกอดทันทีแล้วแป้งก็กลับไปอยู่บ้านตามเดิมเป็นปกติทุกอย่าง ส่วนปจุบันพี่แป้งเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวมีลูกชายหนึ่งคนแล้วนะคะ เรื่องเต็มยาวกว่านี้ค่ะลายระเอียดที่เล่าไปก็ไม่บางช่วงที่มันไมครบ แต่ถ้ามีโอกาศหน้าจะมาเล่าให้ครบนะคะ