เริ่มเเรกผมเป็นคนไปจีบเขาเเละก็ได้คบกัน พอสักพักคนที่เริ่มเปลี่ยนไปคือผมเอง ผมไปซื้อบริการเขาก็ให้อภัยผมเเต่ต่อจากนั้นคนที่ทำเรื่องเเย่ๆมีเเต่ผมเขายังเหมือนเดิมเสมอมา เราเจอกันเเค่เดือนละ1ครั้งเเล้วผมสนใจเเค่จะมีอะไรกับเขาเเค่อย่างเดียวพอวันไหนว่างก็เล่นเเต่เกมมีเวลาให้เขาเเค่นิดเดียวพอวันไหนเขาอยากเจออ้อนก็เเล้วอะไรก็เเล้วถ้าเขาเป็นประจำเดือนผมจะไม่ไป ทำงี้วนๆอยู่3ปี บางทีเขาบอกเหงาผมยังเฉยเลยเเล้วก็เล่นเกมต่อเเบบเมามันส์
พอมาถึงจุดๆนึงที่คนๆนั้นไม่เหมือนเดิมเเล้ว เเล้วผมก็รู้สึกได้ว่าเขาไม่อยู่เเล้วนะเเละผมก็เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองมันเเย่เเค่ไหนเลยเป็นคนขอเลิกเพราะเรารู้ว่าเค้าไม่กล้าขอเลิกเเน่ๆเพราะผมเคยดุเคยว่าจนเขาเสียความมั่นใจไปเเล้ว เเต่พอจะเลิกจริงๆดันเป็นผมเองที่ปอดเเหกเลยขออยู่ต่ออีกสัก เเละได้ชวนไปเที่ยวก่อนจะเลิกกันจริงๆ เเต่รูปที่ถ่ายมาเค้าดูไม่มีความสุขเอาซะเลยผมเห็นทีไรร้องไห้ตลอด ความดีเเละนิสัยที่น่ารักของเขาพอนึกถึงมันเป็นสิ่งที่ตราหน้าว่าผมนั้นเเย่เเละ เเค่ ต่อให้ผมร้องไห้เเล้วไปขอโทษมันก็ไม่ช่วยให้ดีขึ้นเลยความรู้สึกผม เเละการหนีก็ไม่ช่วยอะไรเลย ผมควรทำยังยังไงดีครับ ปล.เขามีคนรักใหม่เเล้ว