เรื่องราวไม่ยาวมากหรอกค่ะ เราชอบคนๆหนึ่งและเราก็เข้าหาเขาเเบบผู้หญิงตัวเล็กๆไม่เคยจีบผู้ชายมาก่อน แต่กลับอยากรู้จักอยากลองจีบเขาคนนั้นดูเราทักไปหาเขาเเละเริ่มจีบเขาเมื่อปลายธันวาปีที่เเล้ว เเรกๆที่คุยกันเขาดูเย็นชาไม่สนใจอะไรเยอะเหมือนจะหยิ่งๆแต่ก็ตอบนะคะ บางทีเขาก็อ่านไม่ตอบแต่เราก็ทักซ้ำค่ะทักไปเรื่อยๆ จนได้คุยกันถึงขั้นได้โทรหา พอโทรหากันไปมาเขาก็เหมือนเริ่มมีใจนะคะ แต่เขาได้บอกกับเราว่าเขาไม่ได้ปิดใจแต่เขายังไม่ลืมเเฟนเก่า เราก็รับรู้และไม่ได้จะบังคับให้เขาลืม พอคุยกันไปนานขึ้นเราก็เริ่มถามถึงสเป็คกันว่าชอบเเบบไหนเราบอกว่าเราชอบแบบที่คุนเเล้วสบายใจ สส่วนเขาชอลคนเรียบร้อยแต่งตัวเรียบร้อย เราก็แต่งตัวเรียบร้อยนะคะเเต่อาจจะไม่ได้ดีมากเราเลยเปลี่ยนการเเต่งตัวของตัวเองเพื่อเขาให้เขาได้เห็นว่าเรายอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขาเลยนะ เขาจะได้รู้ว่าเราชอบเราแค่ไหน เราเเต่งตัวเรียบร้อยขึ้น ดีขึ้นเพราะคนรอบข้างก็พูดกัน เราหันมาทำในสิ่งที่เราไม่เคยทำ ลดเเละเพิ่มบางอย่างในตัวเราเพื่อเขา แต่นั้นเเละค่ะคนรอบข้างคนอื่นชมเราว่าเราดีขึ้นอย่างนู้นอย่างนี้เเต่เขาเป็นคนเดียวที่ไม่เคยชมเราเลย ถ้าเราไม่ขอ เราต้องถามว่าสวยไหม น่ารักไหมแบบนี้ เขาถึงจะตอบว่าก็สวย น่ารักดี แต่ไม่เคยมีเลยที่เขาจะชมโดยที่เราไม่ต้องพูด บางทีเวลาเราเเต่งตัวเรียบร้อยๆ เเละถ่ายรูปโพสมนไอจี เขาไม่เคยเลยค่ะที่จะไลฟ์รูปของเรถ้าเราไม่พูดอีกตามเคย เราเลยถามเขาว่าไม่คิดจะไลท์รูปให้หน่อยหรอ เขาก็บอกว่าคนอื่นไลท์ให้เยอะละ เขาไม่ต้องไลท์หรอก มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆนะคะแต่สำหรับเรามันก็คือการใส่ใจอย่างนึง เวลาเรานอยเรื่องนี้เราก็จะไม่พูดพยายามที่จะไม่พูดเพราะเขาไม่ชอบคนที่ชอบถามขี้กังวล หรือง่ายๆเลยคือเขาไม่ชอบคนที่ทำให้การคุยมันอึดอัดหรือเครียดนั้นเองค่ะ เราเลยพยายามที่จะไม่อะไรเยอะ อาจจะมีหลุดบ้างบางที เเต่เราก็เคลียกันได้ทุกรอบค่ะ พอคัยกันสักพักใหญ่เราก็เริ่มนัดเจอกัน ไปกินของกินไปเที่ยวนิดๆหน่อยๆ แต่จะมีอยู่ครั้งนึงที่เราไปกับเขาเเละเขาเจอเพื่อนผู้หญิง เขาบอกเพื่อนไปว่ามากันหลายคนทั้งที่จริงมากันเเค่สองคนอันนี้คืออะไรเราก็ไม่รู้เหมือนกัน เราร้องไห้ค่ะ เเต่เป็นการร้อฝไห้กับเพื่อนนะคะ ไม่ใช่กับเขา และทีอีกครั้งหนึ่งที่เขาบอกก้บเราว่าครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายนะที่เราจะมาเที่ยวด้วยกัน เราก็นึกเอ้าทำไม เขาก็ไม่ตอบเเละพูดอะไรสักอย่างที่เราก็ได้ยินไม่ถนัด ตอนกลับเราเลยมีอาการเสียใจแต่เขาก็รู้นะคะว่าเราเสียใจ เขาง้อเราด้วยค่ะ ครั้งนั้นเรารู้สึกมีรวามสุขมากที่เขาง้อเราเเละเขาใส่ใจเราจนเราลืมเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดที่เขาทำเราเสียใจเลยค่ะ ช่วงนั้นเหมือนอะไรๆก็ดีขึ้นเขาน่ารักขึ้น ดีกับเรามากขึ้น และเราก็มีความสุขมากๆเหมือนกัน แต่ชีวิตยริงไม่ได้สวยเหมือนในละครนะซิคะ พอเราคุยกันเกือบครบปี เขาก็ดูเปลี่ยนไป เราชวนไปไหนก็ไม่ไป ถามคำตอบคำ ไม่ถามเรากลับเลย ใช้คำพูดที่เหยียบย้ำหัวใจเรามากๆ เเต่เราไม่พูดไงว่าเสียใจ เพราะเรายังอยากมีเขาอยู่ตอนเเรกเขาบอกว่าเปิดใจให้เราแต่ตอนนี้เขาบอกก็เธอเเค่อะไรก็ได้ที่ให้ได้คุยกับเขา เราได้ยินนี่ไปไม่เป็นเลยค่ะได้เเต่ปัดไปคุยเรื่องอื่นไม่อยากให้ทะเลาะกัน  เราบอกคิดถึงเขาเเทบจะทุกวันเเต่เขาไม่เคยพูดคำว่าคิดถึงกับเราเลยไม่เคยพูดว่าชอบเหมือนกันกันต่างจากเราที่พูดเกือบทุกวัน เขาให้คำตอบว่าพูดบาอยๆเดี้ยวก็เบื่อนานๆทีพูดนะ มันถึงมีค่า นั้นเเละค่ะเราก็แค่อืมๆไปเวลาเขาเดือดร้อนต้องการความช่วยเหลือ เราก็เข้าไปช่วยและในขณะเดียวกันตอนน้นเราดูสำคัญมากสำหรับเขา แต่พอหมดธุระเขาเเล้วทุกอย่างก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมคือเหมือนเขาไม่ได้สนใจอะไรเราเลย พอถึงเวลาที่เราต้องการให้เขาช่วยได้ไหมนิดๆหน่อยๆ เขากลับตอบมาเเค่ไม่รู้ๆๆๆ อันนี้คือมีค่าตอนเขาต้องการ เราไม่ได้โง่นะคะเรื่องความรักแต่เราเเค่ไม่อยากเสียคนที่เรารู้สึกดีด้วยไปแค่นั้นค่ะ เอาจริงๆถ้าเราอยากตัดเขาออกเราก็จะไม่พูดถึงเขาอีกแต่ด้วยความที่เราผูกพันกันเลยทำให้เราไม่อยากเสียเขาไปตอนเเรกก็แค่ชอบพอหลังๆก็รักนั้นเเละค่ะ ไม่อยากอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้อีกแล้วและก็ไม่อยากเสียใจตอนนี้ด้วยเราควรทำไงดี