พอดีผมเดินทางมาหลายๆจังหวัดรวมถึง ตามด่านพรมแดนต่างๆ หรือตามสถานีขนส่งต่างๆ มักจะเจอการขนส่งที่ไม่ครอบคลุมครับ

เช่น เวลาลงจากรถบัสมาแล้ว จะต่อรถไปพื้นที่บริเวณใกล้เคียงหรือไปอีกสถานีหนึ่งลำบากมาก  เช่น หากลงจากบขส จะต่อ ขสมก หากเดินไปก็น่าจะอ้อมเลยต้องอาศัยวินแถวๆนั้นแทน
หากมากับรถไฟฟ้าก็ต้องลงสถานีหมอชิต จะเดินไปก็ไกล ก็เลยต้องพึ่งพา taxi อีกทอดหนึ่ง

หรือหากขึ้นรถไฟลงสถานีโกลก จะเข้าด่านไปมาเลเซีย หากไม่พึ่งวินก็จะต้องเดินตากแดดไปเรื่อยๆ ที่นี้หากจะลดความเหนื่อยลงหน่อยก็ต้องพึ่งวินแถวๆนั้น ซึ่งเรื่องราคาก็กดกันเหลือเกินครับ

บางจังหวัดต้องอาศัยรถตุ๊กๆอีกทอดหนึ่งที่มีราคาที่ไม่แน่นอน

กลับมาที่คำถามใหญ่ ทำไมรัฐไม่ทำทางเชื่อมต่อระหว่างกันในพื้นที่ที่มีผู้คนเดินทางกันหนาแน่นครับ  

ทำไมปล่อยให้เกิดช่องว่างอันเล็กน้อย เพื่อให้เกิดธุรกิจออกมาหนึ่งธุรกิจ เช่น วินมอเตอร์ไซต์ครับ

หรือหากจุดต่างๆมีรถสองแถวบริการอยู่แล้วจะเปลี่ยนมาเป็นรถเมล์ติดแอร์ แล้วยกเลิกรถสองแถวหรือไม่ต้องยกเลิกระบบเดิมก็ได้ มันทำยากหรือไม่ครับ

ปล.วินมอไซต์ตามปากซอยยังจำเป็นอยู่ครับ ตราบที่ GRAB ยังราคาแพงครับ