หลังจากที่จขกท.ทานบุฟเฟ่ต์เสร็จแล้ว เหลือเวลาอีกหลายชม.ที่จะไปเดินเล่นย่านพร้อมพงษ์เพื่อกะจะถ่ายรูปการตกแต่ง, จขกท.เลยเดินไปซื้อของที่ BigC ราชดำริฆ่าเวลา แล้วไป Emporium แต่ก็ดูไม่ค่อยมีอะไรค่ะ
แผนที่วางไว้ก็ทำไม่ครบเพราะเหนื่อย เมื่อย
แม้ว่าจะเริ่มขี้เกียจเดินแล้ว แต่ตาไปเห็นอิเกียพอดี เลยเดินไป Emsphere ตามความตั้งใจ นิดนึงแล้วกันถือว่าเดินเล่นไปดูซิ๊ สาขาเปิดใหม่ของอิเกียจะอลังการแค่ไหน แต่ทำเอาเข็ดอยู่เหมือนกันกับการทำพื้นที่โชว์และขายสินค้าที่บังคับให้ต้องเดินไปเรื่อยๆ ไม่เจอทางออกสักที อย่างกับเขาวงกตแน่ะ ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่
(เข้าใจว่าที่เขาทำแบบนี้เพื่อให้ลค.ได้ดูสินค้าครบทุกหมวดหมู่ เหมือนจิตวิทยาทำให้เกิดอยากจะซื้อระหว่างทางที่จะออก เพื่อให้เกิดการซื้อที่แบบ 'เอาสักหน่อย สักชิ้นสองชิ้น')

เราก็กะจะซื้อเทียนหอมกลิ่นมิกซ์เบอร์รี่ อะไรสักอย่างนี่แหล่ะ แต่มันมีแต่แก้วใหญ่เฉพาะกลิ่นนี้ เลยไม่เอาค่ะ
และด้วยความที่ไม่ได้ตั้งใจไปซื้อของอะไร เดินไปเห็นช็อคโกแลตอิเกีย หยิบสิคะรออะไร ก็คนมันชอบอะ😅พอไปคิดเงิน พนง.ชายถามว่า "ช็อคโกแลตชิ้นเดียวนะครับ?"
"ค่ะ ชิ้นเดียว" ยิ้มแห้งๆเขินๆ (ในใจ: ก็ไม่ได้ตั้งใจมาซื้ออะไรนี่คะ) พอพนง.ทอนเงิน เขาก็หยิบออกมาชูต่ำทีละใบ ละใบ พร้อมเหรียญ เรียงอย่างสวยและมอบให้ เหมือนโดนแซวด้วยท่าทางอ้อมๆประมาณว่า  นี่นะครับเงินทอนครบทุกบาททุกสตางค์ สมกับที่ลค.ไม่ซื้ออะไรเลย นอกจากช็อคโกแลต😅
เขินนะคะ ทั้งเสื้อที่เราใส่ ทั้งของชิ้นเดียวที่เราซื้อ
ก็เราไม่ได้ตั้งใจไปซื้ออะไรที่นั่นนี่คะ แค่มาเดินเล่น ดูว่าเป็นไงเฉยๆ