สมมุติเหตุการว่าเป็นตัวเราเอง ที่กำลังเป็นทุกข์ในเรื่องใดๆก็ตามที่ไม่สามารถถ่ายทอดออกมาได้ เพราะตัวเราเองก็รู้ว่า มันไม่ใช่เรื่องที่อยากฟัง แต่!!!
ตัวเราเองก็เป็นคนที่เก็บสีหน้าไม่เก่งเลย แล้วมันแสดงออกมา ในเรื่องในอาจจะขึ้นว่า คนรัก แต่ในรายละเอียดใน จะขอขยายว่า คนที่เรารัก
และคนที่มีความสัมพันธ์กับเราอย่างแนบชิด ใครก็ตาม เมื่อสีหน้าของเราถูกแสดงออกมา ว่าเป็นทุกข์ จะมีคนหลายประเภทเลยที่เห็นเราแล้วตั้งคำถามว่า
เป็นอะไร? แต่จะขอยกตัวอย่างมา 2 ประเภทคือ
1.คนที่ตั้งใจถามว่า "เป็นอะไร?" แบบที่น้ำเสียงของเขาอยากที่จะฟังจริงๆ และจะตามด้วยประโยคว่า
"ไหนลองเล่าให้ฟังหน่อย" นี่คือคนที่ตัวผู้มีความทุกข์ใจในเรื่อง อะไรก็ตาม อยากที่จะพูดคุยและระบายมันออกมา เพราะ ผู้ถามอยากที่จะฟังปัญหาที่อยู่
ภายในใจอย่างแท้จริง เพื่อ "รับฟังถึงปัญหา" และ "ทำให้ความทุกข์" ถูกปล่อยออกมาจากใจ ในทางความรู้สึกของผู้ถาม อาจจะไม่ได้รู้สึกทุกข์ใจไปด้วย
เพียงแต่ว่า ผู้ถามจะรู้สึกยินดีที่ได้รับฟังบางสิ่งของคนๆนึงที่อมความทุกข์ไว้ และ คนที่มีความทุกข์ก็จะได้สบายใจขึ้นอย่างแท้จริง เพราะ มันได้ถูกปล่อยออกมาโดยไม่ถูกติดสิน .. กับประเภทที่
2.คนที่ตั้งใจถามว่า "เป็นอะไร?" เหมือนกัน แต่จะมีน้ำเสียงที่เป็นปกติมาก เหมือนจะถามเราว่า วันนี้กินอะไร แทน โดยลักษณะที่สังเกตุคือ
คิ้วที่ไม่ผ่อนคลาย และสายตาที่ยักขึ้นๆลงๆ (โดยจากประสบการณ์ที่เป็นคนทำเอง) ผู้ถามคนนี้ ตั้งใจที่จะฟัง "สิ่งที่เราอยากระบายออกมา" และ "พร้อมที่จะแก้ปัญหา" หลังจากที่เราพูดจบ สิ่งที่ตามมาก็คือ ขั้นตอนและวิธีต่างๆ ซึ่ง บางทีมันอาจจะดี ถ้าผู้พูดจตั้งใจจะช่วยแก้ด้วยขั้นตอนที่ตัวเขาเองเคยผ่านมา
หรืออะไรก็ตาม แต่! บางทีมันแย่ เพราะ สิ่งที่เขาทำคือการ ลดความอึดอัดใจของตัวเอง หรืออยากให้คนกำลังเป็นทุกข์เลิกทำหน้าเหมือนบนโลกนี้หาความสุขไม่ได้อีกแล้ว สุดท้ายแล้วเขาก็ตัดสินเราว่าเป็นนู่นนี่นั้น และเราจะไม่หายทุกข์ใจในที่สุด
--สุดท้ายแล้ว เราก็กลับมาถามตัวเองก่อนว่า เราสามารถ จะคุยกับใครได้บ้างในเหตุการณ์นี้ หรือเราควรจะหาทางออกเองหรือไม่? ซึ่งทางออกมันแน่อยู่
แล้ว อย่างการปล่อยให้ความรู้สึกมันกัดกินใจแล้วมันจะหายไปเอง กับ การเลิกคิด
อีกสมมุติ ถ้า ข้อความที่ได้อ่านเหล่านี้ ตัวผู้เขียนเพศหญิง คุณคิดและมีความรู้สึกอย่างไร และถ้าเป็นเพศชาย คุณคิดและมีความรู้สึกอย่างไร
ลองแชร์ๆกันดู
ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ผู้ตั้งกระทู้ได้ ทดลองตั้งใจอธิบายอะไรออกมา ว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงไหม
เราเข้าใจดีว่า ทุกคนไม่ควรเป็นที่ระบายของใคร สิ่งที่เกิดกับตัวเองต้องแก้ด้วยตัวเอง เลิกคิดมาก ต้องมีสุขภาพจิตที่ดี หรืออะไรก็ตามที่มันมีความหมายว่า
Healthy ซึ่ง ตัวผู้ตั้งกระทู้ก็ เป็นคน healthy แน่นอน
และสิ่งเหล่านี้ที่ได้ออกมาคุย แชร์ ก็เป็นสิ่งที่เกิดจากประสบการณ์ ของผู้ตั้งทั้ง เป็นผู้รับฟับ ประเภท 1 และ 2 ตามที่ยกมา และเป็นผู้มีความทุกข์ภายในใจด้วยเช่นกัน มันเลยอาจเป็นความเห็นส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่
#อยากลองให้ผู้อ่านได้อ่านดู แล้วลองมาแลกเปลี่ยนมุมมองกัน
#อยากลองให้คนที่มีความทุกข์ หรือ อะไร ได้ลองมาระบายบางอย่างออกมาให้ได้รังฟังกัน
หากภายในใจคุณกำลังมืดมน แล้วคนรักของคุณถามว่า "เป็นอะไร"?
ตัวเราเองก็เป็นคนที่เก็บสีหน้าไม่เก่งเลย แล้วมันแสดงออกมา ในเรื่องในอาจจะขึ้นว่า คนรัก แต่ในรายละเอียดใน จะขอขยายว่า คนที่เรารัก
และคนที่มีความสัมพันธ์กับเราอย่างแนบชิด ใครก็ตาม เมื่อสีหน้าของเราถูกแสดงออกมา ว่าเป็นทุกข์ จะมีคนหลายประเภทเลยที่เห็นเราแล้วตั้งคำถามว่า
เป็นอะไร? แต่จะขอยกตัวอย่างมา 2 ประเภทคือ
1.คนที่ตั้งใจถามว่า "เป็นอะไร?" แบบที่น้ำเสียงของเขาอยากที่จะฟังจริงๆ และจะตามด้วยประโยคว่า
"ไหนลองเล่าให้ฟังหน่อย" นี่คือคนที่ตัวผู้มีความทุกข์ใจในเรื่อง อะไรก็ตาม อยากที่จะพูดคุยและระบายมันออกมา เพราะ ผู้ถามอยากที่จะฟังปัญหาที่อยู่
ภายในใจอย่างแท้จริง เพื่อ "รับฟังถึงปัญหา" และ "ทำให้ความทุกข์" ถูกปล่อยออกมาจากใจ ในทางความรู้สึกของผู้ถาม อาจจะไม่ได้รู้สึกทุกข์ใจไปด้วย
เพียงแต่ว่า ผู้ถามจะรู้สึกยินดีที่ได้รับฟังบางสิ่งของคนๆนึงที่อมความทุกข์ไว้ และ คนที่มีความทุกข์ก็จะได้สบายใจขึ้นอย่างแท้จริง เพราะ มันได้ถูกปล่อยออกมาโดยไม่ถูกติดสิน .. กับประเภทที่
2.คนที่ตั้งใจถามว่า "เป็นอะไร?" เหมือนกัน แต่จะมีน้ำเสียงที่เป็นปกติมาก เหมือนจะถามเราว่า วันนี้กินอะไร แทน โดยลักษณะที่สังเกตุคือ
คิ้วที่ไม่ผ่อนคลาย และสายตาที่ยักขึ้นๆลงๆ (โดยจากประสบการณ์ที่เป็นคนทำเอง) ผู้ถามคนนี้ ตั้งใจที่จะฟัง "สิ่งที่เราอยากระบายออกมา" และ "พร้อมที่จะแก้ปัญหา" หลังจากที่เราพูดจบ สิ่งที่ตามมาก็คือ ขั้นตอนและวิธีต่างๆ ซึ่ง บางทีมันอาจจะดี ถ้าผู้พูดจตั้งใจจะช่วยแก้ด้วยขั้นตอนที่ตัวเขาเองเคยผ่านมา
หรืออะไรก็ตาม แต่! บางทีมันแย่ เพราะ สิ่งที่เขาทำคือการ ลดความอึดอัดใจของตัวเอง หรืออยากให้คนกำลังเป็นทุกข์เลิกทำหน้าเหมือนบนโลกนี้หาความสุขไม่ได้อีกแล้ว สุดท้ายแล้วเขาก็ตัดสินเราว่าเป็นนู่นนี่นั้น และเราจะไม่หายทุกข์ใจในที่สุด
--สุดท้ายแล้ว เราก็กลับมาถามตัวเองก่อนว่า เราสามารถ จะคุยกับใครได้บ้างในเหตุการณ์นี้ หรือเราควรจะหาทางออกเองหรือไม่? ซึ่งทางออกมันแน่อยู่
แล้ว อย่างการปล่อยให้ความรู้สึกมันกัดกินใจแล้วมันจะหายไปเอง กับ การเลิกคิด
อีกสมมุติ ถ้า ข้อความที่ได้อ่านเหล่านี้ ตัวผู้เขียนเพศหญิง คุณคิดและมีความรู้สึกอย่างไร และถ้าเป็นเพศชาย คุณคิดและมีความรู้สึกอย่างไร
ลองแชร์ๆกันดู
ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ผู้ตั้งกระทู้ได้ ทดลองตั้งใจอธิบายอะไรออกมา ว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงไหม
เราเข้าใจดีว่า ทุกคนไม่ควรเป็นที่ระบายของใคร สิ่งที่เกิดกับตัวเองต้องแก้ด้วยตัวเอง เลิกคิดมาก ต้องมีสุขภาพจิตที่ดี หรืออะไรก็ตามที่มันมีความหมายว่า
Healthy ซึ่ง ตัวผู้ตั้งกระทู้ก็ เป็นคน healthy แน่นอน
และสิ่งเหล่านี้ที่ได้ออกมาคุย แชร์ ก็เป็นสิ่งที่เกิดจากประสบการณ์ ของผู้ตั้งทั้ง เป็นผู้รับฟับ ประเภท 1 และ 2 ตามที่ยกมา และเป็นผู้มีความทุกข์ภายในใจด้วยเช่นกัน มันเลยอาจเป็นความเห็นส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่
#อยากลองให้ผู้อ่านได้อ่านดู แล้วลองมาแลกเปลี่ยนมุมมองกัน
#อยากลองให้คนที่มีความทุกข์ หรือ อะไร ได้ลองมาระบายบางอย่างออกมาให้ได้รังฟังกัน