"จริงๆแล้ว ผมไม่ได้อยากรู้อะไรมากหรอกครับ
แค่อยากรู้ว่าทำไมต้องสลับตัวนาธานกับปฤษณะ"

ทุกคนในห้องเงียบกริบ ผมจึงถามอีกครั้ง

"ใครจะตอบดีครับ"

"ลุงก็แล้วกัน" ท่านอรรณพหันมาพูดกับผม

"ดีครับ ผมรอฟังอยู่"

ท่านอรรณพค่อยๆเล่า
"เมื่อประมาณ 32 ปีก่อนลุงกับพ่อไปเดินป่ากัน 2 คน
พอเข้าไปพักในกลางป่าลึก ทำให้ลุงกับพ่อได้พบกับปาจิตตี
เธอเป็นแม่หมอของเสสิขะ เธอสื่อสารทางจิตกับลุงและพ่อ
เธอเป็นคนบอกว่าหลานกับนาธานต้องแยกกัน ไม่งั้น
นาธานอาจจะฆ่าหลานได้ในอนาคต"

"ว่าไงนะ" ผมตกใจมากกับคำพูดนั้น

"ตอนแรกลุงกับพ่อก็ไม่เชื่อหรอก แต่เวฬุรีได้ปรากฏตัวขึ้น
เธอเองถอดจิตมา ตอนนั้นเวฬุรีกับปาจิตตีเห็นตรงกัน
ทั้งคู่กล่อมลุงกับพ่ออยู่นานจนเราสองคนเห็นคล้อย
ลุงกับพ่อไม่อยากเห็นพี่น้องต้องฆ่ากัน
ปาจิตตีเสนอว่าถ้าจะแยก ต้องแยกให้ไกลที่สุด
ต้องไม่ให้หลานกับนาธานเจอกันเด็ดขาด
ปาจิตตีเสนอว่าต้องให้นาธานไปอยู่ในจักรวาลที่ 17548
เพราะที่นั่นไกลสุดเท่าที่ปาจิตตีจะดำเนินการให้ได้

แต่ตอนนั้นหัวหน้าทาสที่ชื่อโกโร่ เสนอให้แลกตัวกับปฤษณะ
ลูกชายของเขา ไม่งั้นเขาจะไม่ดำเนินการให้
ลุงกับพ่อจึงยอมทำตามนั้น
ลุงจึงรับปฤษณะเป็นบุตรบุญธรรมตั้งแต่บัดนั้น"

ผมยืนฟังอย่างใจเย็น หลังจากนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผม

"ผมชื่ออาตมดนัยครับองค์อสุนี ซองเอกสารนี้คงต้องมอบให้ท่าน"

"มันคืออะไรครับ" ผมหันหน้าไปทางท่านอรรณพ

"ตอนนั้นปาจิตตีบอกว่าให้ลุงกับพ่อสร้างชุมชนที่ไขความลับเรื่อง
ชายรักชายกับชายรักหญิงให้กระจ่างเพราะในอนาคต
หลานต้องใช้ความรู้พวกนี้ ตอนนั้นพ่อกับลุงมืดแปดด้าน
เมื่อ 32 ปีก่อน เรื่องพวกนี้ไม่มีใครรู้จริงหรอก
ลุงหาเพื่อนได้อีกแค่ 2 คน เรา 4 คนตั้งกลุ่มที่เรียกว่ารพินทร
ลุงกับพ่อจนปัญญาในการสร้างชุมชน 

แต่ในอีกไม่กี่ปี พันทิปก็กำเนิดขึ้น พ่อเขาก็พยายามสร้างชุมชนเรื่อยมา
จนประสบความสำเร็จเมื่อประมาณ 17 ปีก่อน 
เราคัดคนเข้ากลุ่มรพินทรมากขึ้น คุยกันมากขึ้น ประชุมกันมากขึ้น
เอกสารที่อาตมดนัยให้ไปคือข้อสรุปทั้งหมด"

ผมก้มมองซองเอกสารแล้วเงยหน้ามองท่านอรรณพอีกครั้ง

"ตอนแรกลุงก็สงสัยว่าทำไมต้องไขความลับเรื่องพวกนี้ให้หลานด้วย
แต่พอพระแม่ศรีจิตรารับราชบุตรบุญธรรมมากถึง 183 คน
ลุงก็เริ่มเข้าใจ และก็เข้าใจมากขึ้นว่าทำไมที่นั่นจำต้องมีการฝึกทหารโหด"

"ลุงรู้เรื่องราวต่างๆได้ยังไงครับ"

"เวฬุรีเป็นคนบอก"

ผมรู้สึกงงๆกับบางสิ่งบางอย่าง

"งั้นผมขอกลับก่อนนะครับ"

ผมเดินออกจากที่นั่นด้วยอาการชาๆ
คิดแต่ว่าทำไมพ่อจึงปิดเรื่องนี้ได้สนิท
ถ้านาธานอยู่ใกล้ผม เขาจะฆ่าผมจริงๆเหรอ
ทันใดนั้น มีเสียงตอบออกมาว่า "จริง"

ผมหันไปทางเสียงนั้น ผมก็พบกับอาตมดนัย
"ทำไมนายถึงรู้ว่ามันจริง" ผมถามด้วยความสงสัย

เขานิ่งสักพักก่อนจะตอบว่า "ในเอกภพคู่ขนาน ท่านถูกนาธานฆ่าไปแล้ว"

"อะไรนะ" ผมตกใจมาก

"ใช่ครับ เอกภพคู่ขนานที่มันขนานกับจักรวาลที่ 452 ท่านได้ตายไปแล้ว"

"นายคือใคร ทำไมนายถึงรู้เรื่องพวกนี้"

"ผมคือลูกชายของเวฬุรีครับ"

ผมมองหน้าเขานิ่ง

"นายเล่าเรื่องที่นั่นให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม
ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไป"

"ได้ครับ แต่ท่านต้องสัญญาก่อนว่าท่านจะสามารถรักษาความลับนี้ได้"

"โอเค ฉันสัญญา"

"ได้โปรดตามผมมาครับองค์อสุนี"