เราอยูาบ้านกับครอบครัวแต่เรารู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวมาตลอดช่วยเหลือตัวเองมาตลอด อยู่ที่รร.เรากะรู้สึกโดดเดี่วตลอดโดนเพื่อนรักหักหลังกิจกรรมที่เราไปแข่งครูโยนให้เพื่อนหมด เราเป็นได้แค่ตัวช่วย กับหารที่เราจะได้ไปแข่งแต่ครูโยนไปให้เพื่อนรักไปแข่ง เรื่องที่เพื่อนรักหักหลังกะคือเพื่อนเราไปบอกครูว่าเราไม่ค่อยชอบครูไม่อยากไปกับครูเขาเลยโดยนให้เพื่อนเราทั้งๆมันไม่ใช่แบบนั้นกิจกรรมนี่เรารอมานานมากเลยค่ะแต่เรากับๆม่ได้ไปเฉยไเลย ถ้าเราเสียใจมากแต่เราทำอะไรไม่ได้เลยเพราะเรายังเป็นแค่นักเรียน เรานั่งอยู่คนเดียวทั้งโต๊ะไม่มีใครคุยกับเราเราพยายามคุยด้วยแล้วแต่เขาไม่ยอมคุยกับเราเบยเราควรทำยังไง เราผิดมากเลยหรอ เรารู้สึกโดดเดี่ยวตลอดเวลา เราชอบอยู่ในห้องมืดๆนั่งอยู่กับตัวเอง นั่งคิดอะไรเหลือเปลื่อยแต่อยู่ดีไน้ำต้าก้ไหลเอง เราเหนื่อยมากๆเลยเราไม่มีที่ระบายเลยสักคน บเางคนกะบแกว่าสู้ๆ เราสู้มาเยอเแล้ว บ้างครั้งเรากะอยากหายๆไปจากโลกนี้ไม่อยากอยู่เลยสักนี้ทำไมโลกมันน่าเบื่อขนาดนี้ ชีวิตแต่ละวันเราผ่านไปยากมากเลยค่ะ อยู่บ้านเรากะเหมือนโดดเดี่ยวอยู่รร.เรากะๆม่มีใครคุยด้วย ครูเรากะไม่คุยด้วยเรากะต้องฝืนต่อไป เราไม่อยากอยู่ เราเหนื่อยมาก