มันร้าวรวดปวดร่างสิ้นทางแก้
มีแต่แย่เวียนวนจนยากหาย_
อยากจากโลกหนีเร้นเซ่นความตาย
เพราะร่างกายสุดฝืนกล้ำกลืนทน
หลายหลายปีอยู่อย่างไร้ทางสู้
ต้องอดสูฟันฝ่าพาสับสน
ทำสิ่งใดก็ไร้ทางเพราะร่างตน
มีแต่ข้อกังวลจนมากมาย
จะคิดการอันใดก็ไร้ผล
สิ่งกังวลหลายหลากจากโรคร้าย
ไม่ตลอดรอดฝั่งถึงทางปลาย
ช่วงสุดท้ายชีวิตวิกฤตนัก
หวังทำการขายค้าหาทางสู้
แต่จู่จู่เหมือนฉุดร่างทรุดหนัก
ใจเริ่มท้อถอยหลังลงนั่งพัก
สุดจะหักอารมณ์เพื่อข่มไว้
เป็นเช่นคนไร้ค่าเวลานี้
มิเคยมีสุขแท้แหมวันไหน
ระทมทุกข์ซุกแทรกรอยแยกใน_
ห้วงหทัยอยากลี้ยอมพลีแล้ว
"สุนันท์ยา"
...ห้วงหทัยอยากลี้ยอมพลีแล้ว...