คือครอบครัวเรามีแม่ พี่สาว พี่ชายและน้องสาว ตอนเด็กๆแม่ส่งเราให้ญาติคนนุ้นคนนี้เลี้ยงบ่อยไม่ค่อยได้เลี้ยงเอง พอเราอายุ 15-16 เราก็ออกไปหางานทำเองส่งตัวเองเรียนไม่ค่อยเดือดร้อนเงินที่บ้าน เราเริ่มออกมาอยู่เองตั้งแต่อายุ16เราเรียนจบแค่ม 3 เราก็หางานทำตั้งใจทำงานเพื่อที่จะส่งให้แม่กับน้องใช้ส่วนพี่สาวเราเขามีลูก 3 คนแต่เขาไม่ได้ทำงานคอยขอแต่เงินแม่เขาก็เลิกกับแฟนเขาแต่แม่ไม่เคยบ่นเลยว่าขอเงินหรือไม่ทำงาน แม่คอยซัพพอตช่วยเหลือเขาตลอดพี่สาวเราชอบเอาเราพูดไปว่าไปพูดให้คนอื่นเข้าใจผิดมาตลอดแล้วญาติพี่น้องทุกคนก็ไม่ชอบเราแม่ก็ชอบเชื่อแต่พี่สาวซัพพอตตลอด ต่างกับเราที่แม่ไม่เคยโทรมาหาว่าเป็นอย่างไรบ้างเหนื่อยไหม 1 ปีโทรมาแค่ครั้งเดียวทั้งที่เราทำงานแทบตายจนร่างกายป่วยพอเราอายุ 20 เราหักโหมงานเกินไปเราเลยป่วยบ่อยจนทำงานไม่ไหวเราก็หยุดงานมาได้ 2 เดือนเราก็เลยกลับมาอยู่บ้านเราก็หางานรับจ็อบทำนะคะทุกคนที่เรากลับไปอยู่บ้านเราก็ไม่ได้อยู่เฉยๆตั้งแต่เรากลับบ้านเราก็ไม่เคยขอตังค์ใครเลยเพราะเราหางานจ็อบเล็กๆทำโดยที่ไม่ใช้แรงเยอะ แม่ก็จะบ่นแต่ด่าว่าทำไมเราไม่ทำงานไม่รู้จักจะไปหางานทำมานอนอยู่บ้านเฉยๆทำไมทั้งที่เขาก็รู้ว่าเราอ่ะร่างกายไม่ค่อยไม่ดีแต่กับพี่สาวที่อยู่บ้านเฉยๆมาตั้งหลายปีคอยขอแต่เงิน แม่กลับไม่เคยบ่นไม่เคยด่าส่วนน้องสาวเราพอๆกับพี่สาวเราเลยเเม่ก็ให้ทุกอย่างแม้กระทั่งขอเงินยายมาให้พวกเขาเเต่เรากลับไม่เคยได้อะไรจากเขาเลยแม้แต่กำลังใจและความรักจากเขาเราจะเป้นคนไม่ดีตลอดในสายตาเขาแมาเราพยามทำดีให้เขาเห็นแค่ไหน
ปล.พี่ชายเราเสียไปตั้งแต่เราอายุ15-16นะคะ
ถ้าพี่ชายเราอยู่ก็มีแต่เขาที่คอย support ให้กำลังใจเราแต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่คอยให้กำลังใจเราแล้ว
ตอนนี้เราได้งานแล้วเราอยากถามทุกคนว่าถ้าเกิดเราย้ายไปอยู่เองข้างนอกโดยที่ไม่สนใจทางบ้านเลยไม่ให้แม้แต่เงินเราจะดูเป็นคนไม่ดีไหมดูเป็นกตัญญูหรือเปล่า
ง่ายๆเลยคือเราอยากตัดขาดเพราะที่ผ่านมาทุกคนเอาแต่คอยด่าคอยว่าเราไม่เคยให้กำลังใจมีแต่ซ้ำเติมจนเรากดดันจนเราเป็นโรคซึมเศร้าเราเองก็ระบายกับใครไม่ได้
ขนาดเราเข้าโรงพยาบาลมาหาเราแค่วันแรกนอกนั้นไม่มาเลย
#ขอโทษที่ระบายเยอะไปหน่อยนะคะ🙏🏻
ปล.อีกอย่างรถมอไซค์ที่เราส่งมันเป็นชื่อแม่แต่เราเป็นคนจ่ายงวดใกล้จะหมดแล้วแต่แม่เรายึดเอาไปให้พี่สาวเราเขาไม่ให้เราจับเลย
เราก็ได้แต่ยืมรถพ่อไปทำงาน
#พ่อเราเขามีครอบครัวใหม่นะคะเขาช่วยเราได้แค่นี้