น้ำหนึ่งลูกรักคนเดียวของพ่อ,
       ชนก - ชนนี คือ ผู้ให้กำเนิดผู้ก่อกำเนิดชีวิตของเรา. บิดร - มารดา คือ ผู้ให้เรามีการศึกษา เป็นครูคนแรกของลูก (ทางโลกก็ดี ทางธรรมก็ดี) เลี้ยงดูชุบเลี้ยง เป็นต้น ด้วยไม่เห็นแก่เหนื่อยยาก. พระพุทธเจ้าตรัสว่า พ่อแม่เลี้ยงดูเรามาแล้วเลี้ยงดูท่านตอบ. น้ำตาหยดหนึ่งของท่านที่ลูกทำให้พ่อแม่เสียใจ เป็นนรกขุมหนึ่งของลูก. ฉะนั้น ลูกที่กตัญญู (ตระหนักในบุญคุณที่ท่านทำแล้วแก่เรา) - กตเวที (ตอบแทนบุญคุณท่าน ด้วยวัตถุ – ด้วยน้ำใจ คือ ทำให้ท่านชื่นใจ โดยไม่ผิดศีลธรรม) ต่อท่าน มีแต่ความสุขความเจริญในชีวิต ทั้งมนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ และ นิพพานสมบัติ โดยส่วนเดียว.
       สรุป อย่าทำให้ท่านเสียใจ จงตั้งตนอยู่ในคุณธรรมที่ดีงาม เพื่อเป็นสิ่งทดแทนบุญคุณท่าน จนตลอดชีวิตของเรา.
       อีกข้อหนึ่ง แม้พ่อแม่จะไม่ใช่เจ้าชีวิตของลูกนี้จริง แต่คำที่ว่า “ผู้ใหญ่ (ในครอบครัว) อาบน้ำร้อนมาก่อน” เพราะคำสอนคำเตือนของท่านจริงทุกคำ จงอย่าด้อยค่าคำสอนและคำเตือนของท่าน พึงรับมาใส่ใจและพิจารณาใคร่ครวญให้รอบครอบก่อนเสมอ.