ชีวิตเราอยู่บ้าน จะตื่นเร็วก็ได้สายก็ได้ มีภาระหน้าที่น้อย 
เรามีเวลาว่างมาก เราก็วางแผนว่าจะทำนั่นทำนี่ แต่สุดท้ายก็เลือกทางสบาย
คือ ตื่นสาย ไม่ออกกำลังกาย ไม่ศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม ฯลฯ
ไม่มีใครมากดดัน เพราะเราเป็นโรคจิต 
แต่เราก็รู้ว่าการใช้ชีวิตแบบที่เป็นอยู่ จะทำให้ลำบากในอนาคต
ตอนที่ไม่มีแม่ ไม่มีลุง เราลำบากแน่
เรามีแผนที่จะทำ แผนที่ต้องมีวินัย แผนที่เราต้องฝืนใจทำ
เราทำไม่ได้ อย่างออกกำลังกายเนี่ย ขี้เกียจมาก 
แม่บอกอีกด้วยว่า งานของเราคือดูแลเขา เขาไม่อยากให้เรา
ออกไปทำงานข้างนอก จะทำอย่างไรเราถึงจะเอาชนะใจตัวเองได้
ทุกอย่างมันผลัดวันประกันพุ่งมาก