สวัสดีค่ะทุกคน หลังจากห่างหายไปนาน ตอนนี้ดิฉันได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการทำงานที่คลินิกแถวหลักสี่อยู่สักระยะหนึ่ง ช่วงแรกก่อนย้ายไปอยู่ที่นั่นเพื่อนก็เตือนว่าอย่าไปอยู่ มันเป็นย่านที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ตอนนั้นก็ไม่ทันได้คิดหรอกค่ะ คิดแค่ว่ามาอยู่ใกล้ที่ทำงานจะได้เดินทางสะดวก เพราะเมื่อก่อนอยู่แถวบางแคค่ะ เดินทางหนักหน่วงมากสำหรับคนที่ไม่มีรถส่วนตัว พอย้ายมาอยู่ก็สังเกตพฤติกรรมของคนในละแวกนั้นไปพราง ๆ ค่ะ แล้วสิ่งที่ฉันพบก็คือ

1.  แม่ค้าละแวกนั้นดูหวาดระแวงลูกค้าใหม่ที่เข้ามาสั่งข้าว จากการที่เขาให้ชำระเงินก่อนสั่งข้าว และก็ดูจะเพ่งมองมาที่เราบ่อย พร้อมพืมพำ "ระวังชักดาบนะ"
2.  ทำไมคนในละแวกจึงชอบเขม่น เชิงอยากรู้ว่าคนนั้นคนนี้มาจากภูมิลำเนาอะไร ทำงานอะไร บางทีเราเผลอพูดไป ผ่านไปได้ไม่ถึง 3 วัน กลายเป็นว่าคนในละแวกนั้นรู้หมดว่าเราทำงานอะไร อยู่กับใคร มาจากจังหวัดอะไร แล้วอะไรที่ก็ไม่ใช่เรื่องจริง เช่น มาจากบ้านนอก เรียนไม่จบ บางทีเราปั่นจักรยานทุกเช้าไปทำงานในสภาพใส่เสื้อผ้าไปรเวท (ที่ทำงานเราส่วนใหญ่แต่งชุดประมาณนั้น ถ้าไม่ได้ทำงานที่ต้องใกล้ชิดคนไข้อย่างหมอ พยาบาล) นางก็จะเริ่มลือว่าไม่มีงานทำ ตกงาน ก็คือไม่พ้นคำนี้ค่ะ พอแต่งตัวดีออกไปทำธุระหน่อย เขาก็จะลือกันอีกว่าอวดร่ำอวดรวย
3.  แถวนั้นมีเด็กแว๊น คนงานกลุ่มแรงงานเยอะมากจนน่าสังเกต 

ตอนแรกไม่เอะใจ ทำไมย่านนั้นดูซบเซาจัง (ไม่นับส่วนของ North Park นะคะ) เราเริ่มสังเกตเห็นสิ่งเหล่านั้น เอะใจบางอย่าง จึงเริ่มค้นข่าวที่เกี่ยวกับละแวกนี้ จนพบว่าละแวกท่าทราย และถนนสามัคคีเคยเกิดเหตุอาชญากรรมหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นโจรบุกปล้นเซเว่นท่าทราย เด็กนักเรียนถูกโจรจี้ไถเงิน บางทีก็ถูกเด็กแว๊นดักทำร้าย เหตุยิงกัน แรงงานมีเรื่องตีกันตาย

ไม่รู้ว่ามีคนคิดเหมือนฉันไหม หรือว่าฉันรู้สึกไปเองคนเดียว แต่ฉันรู้สึกถึงความไม่น่าอยู่ในย่านนี้ ลักษณะของคนดูไม่ค่อยสู้ดี ดูไม่ปลอดภัยแม้จะอยู่ใกล้ย่านทหารตำรวจ แล้วฉันมีความคิดที่จะย้ายไปอยู่ย่านใหม่ค่ะ เพราะได้งานแถววัชรพล รามอินทรา