ปัง [เสียงปิดประตู] 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด……

“เกิดอะไรค่ะ นางพญา” สาวสวยนางหนึ่งถาม  เธอมองหัวหน้าชมรมเชียร์ที่กำลังกรีดร้อง ทุกคนในชมรมต่างเดินเข้ามาห้อมล้อม

“สุภาพสตรีไม่กรี๊ดในที่ชุมนุม” เธอกล่าวทั้งน้ำตาเอาขากระทืบกับพื้นสลับไปมา มือสั้นระรั่วจีน่าหยิบทิชชู่ที่เพื่อนยื่นให้มาเช็ดคราบน้ำตาา

“พวกเธอว่าฉันสวยไหม” 

“สวยค่ะ” ทุกคนตอบอย่างพร้อมกัน

“ฉันโง่เพราะฉันผมบลอนด์ใช่ไหม” 

“ไม่ค่ะ หัวหน้าสวยเก่งฉลาด” 

“ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ” ยิ่งร้องไห้ใหญ่
“นังชมรมห้องสมุดตัวแสบ มีเกรดดีแค่ตัวเดียว ฉันต้องซ้อมเชียร์โดดเรียนเพราะวิชานี้อยู่ในคาบสุดท้าย” 

“นั่นไม่ใช่ความผิดเธอนิ” เพื่อนคนหนึ่งในชมรมเอ่ยขึ้นมา

“ใช่ ๆ” ทุกคนในชมรมพูดเป็นเสียงเดียวกันหลังจากฮัลวาพูดปลอบใจ

“เฮนน่า มีนี ซารีฮะ นิกกี้ เลียวน่า ซาโก๊ะเอออออ...เธอออออ” หัวหน้าชมรมจะถามลูกทีมเรียกชื่อตามแต่ละคน เธอกลับสะดุดนางหนึ่ง

“ฮืออออๆๆๆ คุณจำชื่อหนูไม่ได้” เธอทำท่าจะร้องไห้ นางเป็นผู้หญิงตัวเล็กและเตี้ยที่สุดในชมรม ดูไม่ค่อยโดดเด่น
จีน่าปาดน้ำตาทิ้ง ไม่แสดงอ่อนแอให้ลูกชมรมเห็น

“ริธีไง ฉันจำได้ทุกคน เธอชื่อริธี” 

สาวร่างเล็กได้ยินปรบมือร้องออกมาอย่างดีใจใจ วิ่งวนมารอบกลุ่มผู้หญิง
“หัวหน้าจำหนู หัวหน้าจำหนูได้” 

“คุณจีน่าดูดีสุดในวิทยาลัยค่ะ” เฮนน่าสาวผมบลอนด์เหมือนจีน่า เธออยากทาบรัศมีแม่หญิงของชมรม แต่รู้ตัวดีว่า หากทำตัวให้เด่นน้อยกว่า จะดีกว่าเพราะเธอเป็นลูกสาวของอธิการบดี  ไม่แน่หากทำตัวเป็นที่ถูกใจ พ่อแม่ของเธออาจหางานดี ๆ ให้ในอนาคต

“อย่าใส่ใจนะคะ ครั้งที่แล้วรูปภาพมาจากพวกเรา” สาวร่างสวยแต่เตี้ยกว่าจีน่านิดหน่อยอย่างเฮนน่าพูดเอาใจ

“ไม่ได้...ฉันประมาทไม่ได้  ชมรมห้องสมุดร้ายไม่ใช่เล่นจากประวัตินี้” 
หัวหน้าลีดเดอร์นำกระดาษแผ่นใหญ่ออกมาจากด้านหลัง

“เห็นไหม ครั้งล่าสุดเราชนะ แต่ครั้งที่แล้วนังพวกนั้นชนะ ถ้าครั้งนี้รูปภาพพวกเราขายไม่ได้ การประกวดครั้งต่อไปต้องเริ่มใหม่อีกครั้งแน่” 

“แต่พวกเรามีไม้ตาย” มิน่ากล่าวเสริม

“ใช่ ๆ ๆ ๆ ๆ” ทุกคนต่างพร้อมกันปรบมือ ร้องเพลงเชียร์ประจำบ้าน์ สร้างความประทับใจให้กับจีน่าและสร้างกำลังใจให้พวกพ้อง

“สาว ๆ จ๊ะ ประเด็นเรื่องภาพ ฉันจะเก็บไว้ก่อน ตอนนี้ฉันกลุ้มเรื่องอาเมด  ผู้ชายอะไร ฉันออกตัวขนาดนี้ ยังไม่ตอบรับแสงของฉัน” 

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงค่ะ ชมรมเชียร์ของเราสำคัญต่อหมู่บ้านนี้มาก ถึงอย่างไรอาเมดต้องมองกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์แน่” ซารีกล่าวอย่างมั่นใจ

“ใช่และอาเมดต้องหลงรักฉันคนเดียว พวกเธอจงจำไว้ ห้ามเปล่งแสงสีชมพูใส่อาเมดเด็ดขาด” เธอขู่พวกลูกทีม

“แหม ทำใจนะคะพี่จีน่า เขาหล่อ” นิกกี้หญิงผิวสีกล่าวขึ้นมา

“ใช่ แถมเป็นนักฟุตบอลด้วย” ริธีพูดแล้วเอามือกุมขึ้นมาไว้ใต้คาง

“ที่สำคัญรวยเป็นลูกชายนักธุรกิจ” คริสตี้ทำตาหวานแหวว

บรรดาสาวในชมรมเพร้อมใจกันเปล่งหมอกสีชมพู่กันยกใหญ่ เพียงพวกเธอปลื่มได้ไม่นาน กลับรู้สึกตกใจ

[ว้ายยยยยย] 

เสียงร้องของผู้หญิงในชมรม ต่างหันหน้ามองกัน ทุกคนเปียกปอนกันหมด บางคนสะบัดมือที่เปียกด้วยน้ำ บางคนสะบัดผมให้น้ำแห้งจากศีรษะ

“พอได้แล้วสาว ๆ” 
เสียงดุดันเรียกความสนใจจากทุกคนให้หันมามองต้นเสียง

ทั้งหมดเห็นหัวหน้าถือถังดับเพลิงสีชมพูมีรูปการ์ตูนน่ารักติดที่ข้างถัง “ตามฉันฮัลวา ซารี ฉันจะไปห้องลับ ที่เหลือทำความสะอาดด้วย” 

จีน่ากับคู่หูทั้งสองเดินมาถึงหน้าห้องเล็กแห่งหนึ่ง จีน่ากดปุ่มหนึ่ง สักพักประตูบานเล็กเปิดออก ทั้งหมดเดินเข้าไปด้านใน  ภายนอกของบ้านชมรมเชียร์ดูเป็นบ้านสามชั้นเหมาะสมเป็นที่อยู่อาศัยของเหล่าบรรดาสมาชิกประมาณ 20-30 คน ห้องเล็กที่ดูเหมือนลิฟท์ได้เลื่อนลงไปเรื่อย ๆ จนพวกเธอได้มาถึงชั้นใต้ดิน

เมื่อประตูลิฟท์เปิดออก

สิ่งที่เห็นข้างหน้าคือสนามหญ้าที่ดูกว้างใหญ่ ภายในมีคอกสัตว์ที่แบ่งกั้นอย่างเป็นสัดส่วน สิ่งที่เห็นในคอกคือตัวซิสแนปเปอร์ พวกมันอยู่ในคอกหนึ่งประมาณ 5-10 ตัว ทั้งสามคนเดินผ่านสนามหญ้าที่ใหญ่เกือบครึ่งหนึ่งของสนามฟุตบอล

ผู้คนมองดูจากภายนอกบ้านไม่สามารถรู้ได้ บ้านแห่งชมรมเชียร์ที่ดูไม่ใหญ่โตกลับซ่อนห้องลับใต้ดินเอาไว้อย่างมโหฬาร

สาวทั้งสามเดินเรื่อยจนถึงบ้านกระจกเพชรหลังหนึ่ง ด้านในเป็นห้องเหมือนห้องแต่งตัวของผู้หญิง โดยมีกระจกบานใหญ่อยู่ด้านในสุด ตัวขอบกระจกถูกแกะสลักด้วยลายฉลุอย่างสวยงาม จีน่ากดปุ่มหนึ่งที่อยู่กลางล่างขอบกระจก

“ว่าไงจ๊ะ ยาหยีของพ่อ” 

เมื่อเห็นภาพพ่อของตนปรากฏในกระจกวงรีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปฎิกริยาที่ดูเข้มแข็งกลับอ่อนลง

“ปะป๋าขาาาาาา ทีมงานปะป๋าเตรียมรูปภาพให้หนู๋ยัง” 

“ปะป๋าให้เพื่อนปะป๋าเตรียมให้แล้วจ๊ะ ลูกสาวของพ่ออยากได้อะไร พ่อเตรียมให้หมด” 

“อย่าทำให้หนูผิดหวังนะคะ หนูไม่อยากให้ชมรมห้องสมุดโบราณนั้นชนะค่ะ” 

“โถ่...ลูกสาวของปะป๋า คนเก่งของพ่อ ปะป๋าอยากขอหนูอย่างหนึ่ง” 

“อะไรค่ะปะป๋า ปะป๋าขอมาหนูทำให้หมด” 

“มันผิดกฎหมายนะลูกที่เลี้ยงซิสแนปเปอร์ไว้เอง” 

“ปะป๋า อย่าคิดมากสิค่ะ ถ้าปะป๋าไม่บอก หนูรับรองไม่มีใครกล้าฟ้องหรอกค่ะ” 

“เพื่อนของหนูไว้ใจได้เหรอคะลูก” 

“แน่นอนค่ะ พวกนั้นเป็นเพื่อนหนู อีกอย่างชมรมนี้มีชื่อเสียง พวกนั้นไม่กล้าทำลายประวัติตัวเองหรอก” 

“ถ้าลูกพูดแบบนี้ ปะป๋าตามใจจ๊ะ พ่อมีงานด่วนต้องไปก่อนนะ รักลูกนะ จุ๊บ จุ๊บ” 

“บาย บายค่ะ ปะป๋า” จีน่าส่งจูบให้พ่อหน้าจอถูกปิดลงทันที

หัวหน้าหันมาทางเพื่อนทั้งสองคนและเอ่ย  “ซารี” 
“ค่ะ” ซารีตอบรับ

“มิน่า” 
“ค่ะ” มิน่าตอบรับพร้อมพยักหน้า

“พวกเธอคิดไง สวยเลิศอย่างพวกเรา จะเล่นงานชมรมหัวโบราณแบบไหนดี” 

ในขณะที่ทั้งสามกำลังครุ่นคิด จีน่าเปล่งหมอกสีเขียวแสดงความดีใจ “อ๋อ...ฉันนึกได้แล้ว วันพรุ่งนี้มีวิชาของวิลเดอร์ วีแวงค์ ฉันจะเอาเรื่องที่แม่นั้นเคยโกหกไว้ หักหน้ามันต่อหน้าคนทั้งชั้นดีกว่า”