อุปสรรคสำคัญของการนั่งสมาธิ คือ “ความคิดฟุ้งซ่าน” ที่ผุดขึ้นมาระหว่างนั่งสมาธิเยอะแยะมากมาย
แท้จริงแล้ว ความคิด ไม่ใช่จิต ไม่ใช่ตัวเรา

ความคิดและอารมณ์ คือ สังขารปรุงแต่ง ที่เกิดจากจิตที่มีอวิชชาที่กำหนดวิบากกรรมเก่าซึ่งจะส่งผลให้เกิดผลของกรรมในอนาคต ความคิดและอารมณ์เป็นหนึ่งในขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ซึ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป เกิดขึ้นเองเราไม่สามารถควบคุมให้เกิดหรือไม่เกิดได้

แท้จริงตัวจิตหรือเรานั้น เป็นเพียงผู้รู้ ผู้ดูที่คอยตามดูความคิด ถ้าขาดสติก็จะหลงไปกับความคิดและอารมณ์ ทำให้ผลของกรรมต่างๆนาๆ เกิดขึ้น

รู้เช่นนั้นแล้ว เมื่อมีความคิดและอารมณ์เกิดขึ้นก็ใช้สติอย่าไปตามความคิด กลับมาที่กรรมฐาน คือ ลมหายใจเข้า-ออกหรือคำภาวนา พุทโธ เมื่อกำลังสติมากขึ้น จิตจะไม่สนใจความคิดอีกต่อไป เหลือแต่ความสงบ จิตรวมเป็นสมาธินั่นเอง