ทุกคนเคยมีความรู้สึกที่ว่า  "อยากทำแค่เฝ้ามองคนอื่นๆ และคอยช่วยอยู่ไกลๆ แต่ไม่ได้อยากมีชีวิตอยู่ต่ออีกแล้ว" บ้างมั้ยคะ มันคือความรู้สึกที่ เหมือนไม่มีอะไรแล้ว มันว่างเปล่า เราไม่ได้มีจุดหมายมากขนาดนั้น และเราก็ไม่ได้มีสิ่งยึดเหนี่ยวให้อยูต่อ ในความรู้สึก จริงๆมันก็ดูเห็นแก่ตัว ทั้งๆที่ยังมีครอบครัวอยู่เบื้องหลังแท้ๆ   แต่เราเองก็ไม่อยากอยู่แบบนี้แล้วจริงๆ.. แต่จริงๆแล้วเราก็ยังห่วงคนอื่นๆอยู่

.

.

นั่นคือความคิดเราเมื่อก่อนค่ะ แต่ตอนนี้มีความหวังกับความฝันแล้วนะคะ และก็รู้ว่าตัวเองถึงแม้จะมีความเป็นผู้นำที่ไม่มั่นคงแต่ก็ยังเป็นซัพพอร์ตที่ีดีให้คนรอบตัวได้ ถึงปัจจุบันเราจะยังคงอยากอยู่แบบไม่มีตัวตน และยังคงอยากทำเพียงเฝ้ามองคนอื่นจากที่ที่เขาไม่เห็น  หรือไม่ก็ล่องหนไปเลย เราอยากทำเพียงแค่ ล่องลอยไปที่ไหนก็ได้ อยู่แบบไม่มีใครสนก็ได้  อยู่ในป่าเขาตามธรรมชาติ อยู่ในยุคที่ไม่มีอินเทอร์เน็ต หรือ กลายเป็นสัตว์ไปเลยก็ได้  อันนี้คือเราเปลี่ยนมาเบียวรึเปล่าคะ  ฮ่าาา