เราเป็นคนคิดมาก พอมีเรื่องร้ายๆทีไร มักจะโทษตัวเองว่าเป็นเพราะเราเองมันถึงเป็นแบบนั้นแบบนี้ จากนั้นค่อยๆดิ่งและดาว์น บางครั้งร้องไห้ออกมาเอง บางครั้งซึมไม่มีแรง บางวันร้องไห้จนปวดหัว แต่เป็นคนที่อยู่กับตัวเองตลอด ไม่มีเพื่อนหรือที่ปรึกษาใดๆ มีแต่มือถือ 1 เครื่องเป็นเพื่อนในทุกๆวัน ก็เสริจหาข้อมูล จนมาเจอ" จิตวิทยา " ค่อยๆอ่านและทำความเข้าใจไปทีละบรรทัดๆ มันค่อยๆเปลี่ยนความคิดเรา เรายอมรับความจริงมากขึ้น แข็งข้อกับที่ที่ไม่ถูกต้องมากขึ้น อาการเราค่อยๆดีขึ้น จนมาติดโควิด! ก็เลยเล่นติกตอก ดูๆคลิปไปเรื่อยๆ มาตระหนักได้อีก เห้ย!เมื่อก่อนเราสดใสร่าเริงมาก เป็นเด็กกิจกรรม ชอบทำนู่น ทำนี่มีความคิดสร้างสรรค์มันหายไปไหน!! รอยยิ้มเราหายไปมากเลยนี่นา จากนั้นเลยค่อยๆกลับมาได้ แต่ไม่หายปวดหัว100% นะคะ เรียนรู้วิธีรับมือกับมัน และยอมรับความจริงหลายๆอย่าง ว่าคนเราไม่มีใครสมบูรณ์เพอร์เฟค 100% มีทั้งดีและร้าย ตอนนี้เราใช้ชีวิตมีความสุขมาก เรามีเป้าหมาย ไม่สนว่าดวงของเราจะต้องเกิดมาเพื่อทุกข์และจำนนกับอะไร เพราะตั้งปนิธานไว้แล้วว่า ยินดีจะชดใช้กรรมให้ทั้งหมด และพอแล้วจะไม่ขอเกิดเป็นอะไรอีกแล้ว จะดูแลพ่อแม่น้องๆหลานๆให้ดีที่สุด
พอคิดเเบบนี้แล้วเรารู้สึกว่าโล่งมาก เบาใจมาก เราไม่ต้องคิดฆ่าตัวตายอีกแล้ว อาจจะมีบางครั้งที่รู้สึกจมลงก้นมหาสมุทร แต่ก็จะรีบตั้งสติให้ไหวและร้องไห้ให้พอ

ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ
หากมีข้อสงสัยคอมเม้นไว้นะคะ ไว้เราจะมาตอบค่ะ