ตอนที่ 1  ความทรงจำสีจาง
   คุณเคยจำอดีตที่ผ่านมาของตัวเอง นานที่สุดคือช่วงอายุเท่าไร  บางคนอาจจำเรื่องราวของตัวเองได้เริ่มตั้งแต่ 4 ขวบ หรือ 7 ขวบ  และบางคน ก็จำได้บ้างไม่ได้บ้างแล้วแต่เความสำคัญของเรื่องนั้นๆ  เราคือ 1 คนในนั้น ที่มีความทรงจำเป็นช่วงๆ เวลา  และมันจะจำได้เฉพาะเรื่องราวที่น่าจดจำและเรื่องราวที่ไม่อยากจดจำเท่านั้น...
   เราจะพยายามเรียงความทรงจำของเราว่าเหตุการณ์นั้น มันเกิดขึ้นในช่วงเวลาไหนของชีวิต ตามคำบอกเล่าจากครอบครัว เริ่มจากความทรงจำที่เราคิดว่าน่าจะเป็น ช่วงที่ 1 นั่นคือช่วงอายุ 1-2 ขวบ 
    มันเป็นเช้าที่อากาศดีวันหนึ่ง ท้องฟ้าสดใน มีเมฆบางๆ อากาศไม่ร้อนและรู้สึกสดชื่น รอยยิ้มของยายดูสดใสและใจดี บ้านของยายเป็นบ้านไม้ 2 ชั้น หลังใหญ่และดูกว้างประตูหน้าต่างบานใหญ่มากเวลาเปิดออกดูสว่างและโล่ง ชั้นล่างขายของชำและอาหารตามสั่ง  ข้างๆบ้านมีสะพานไม้ทอดยาว ข้างๆสะพานเต็มไปด้วยต้นบอนสูงใบหนาและใหญ่ เรายืนมองดูสะพาน มันกว้างและดูลึกเข้าไปไกลมาก  เราชอบไปเดินบนสะพานและนั่งเล่นอยู่บนสะพาน เหมือนที่ตรงนั้นคือที่ประจำของเราเพราะสะพานตรงนั้นมันชัดเจนอยู่ในความทรงจำของเรา
   และในคืนหนึ่งที่บ้านไม้ 2 ชั้นของยาย  ซึ่งเราแยกไม่ออกว่ามันคือความจริงหรือความฝันกันแน่  เรานั่งเล่นอยู่ที่ชั้น 2 ของบ้านคนเดียว และมองไปที่หน้าต่างบานใหญ่ทะลุออกไปตรงระเบียงของบ้าน เราได้เจอผู้ชายแก่แปลกหน้าคนหนึ่ง  เค้านั่งยองๆและควักมือเรียก แต่เราไม่ยอมไปเพราะกลัวมาก จากนั้นเค้าก็ขยับตัวมาใกล้เรา ทีละนิดๆ ชายคนนั้นรูปร่างผอมจนน่ากลัวนุ่งจูงกระเบนที่เป็นผ้าขาวม้าลายสีน้ำเงินสลับกับสีแดงไม่ใส่เสื้อ หน้าของเค้าดูซีด ตาลึกดำ เราได้แต่ร้องกรี๊ดและหลับไป นี่คือครั้งแรกที่เราคิดว่ามันคือสิ่งลี้ลับที่น่ากลัวมากสำหรับเรา ใบหน้านั้นยังคงผุดขึ้นมาในความทรงจำเป็นระยะๆ ที่ไม่อาจจะลืมมันได้เลย
...และนี่ก็คือความทรงที่คิดว่า มันเก่าที่สุดในช่วงเวลาหนึ่ง...