เรื่องสั้นสยอง : สรุปใครป่วย
เห้ย ตื่นดิวะไออาร์ต จะนอนไปถึงไหน
อาร์ต : เออๆ รู้แล้วๆ จะเสียงดังทำไมหนักหนาวะ ได้ยินแล้ว
อาเธอร์ : พรุ่งนี้ เรามีนัดไปข้างนอกกันลืมไปแล้วรึไง
อาร์ต : เออกูไม่ลืมหรอก นัดสำคัญจะลืมได้ไง
จู่ๆก็มีเสียงดังมาก เหมือนคนวิ่งขึ้นบันไดมา
แม่ : อาร์ต !!! หนูคุยกับใครลูก
อาร์ต : ก็อาเธอร์ไงแม่
แม่ : อะไรนะ ? (แม่นิ่งเงียบไปครู่นึง แล้วก็ยิ้มออกมา) อืมโอเคร งั้นก็ลงไปกินข้าวกันนะลูก อาเธอร์ก็ลงไปด้วยกันนะ
ระหว่างกินข้าว
อาร์ต : เออว่าแต่คิดไว้รึยังวะ ว่าจะเที่ยวที่ไหนในกรุงเทพบ้าง
อาเธอร์ : เออๆ กูวางไว้หมดแล้ว นี้เป็นไงฟาร์มจระเข้
อาร์ต : แจ๋ววะ แล้วแวะเดินเล่นอิมพิเรียลกันด้วยปะ
อาเธอร์ : ได้ๆ งั้นไปฟาร์มจระเข้เสร็จไปดูหนังกันนะ
ระหว่างที่ทั้งคู่วางแผนเที่ยวกันอยู่ พ่อก็เดินเข้ามา
พ่อ : อ่าวลูก ทำไมมัวแต่คุยละ ข้าวยังเหลือเยอะอยู่เลย
อาร์ต : ก็อาเธอร์มันชวนคุยอะพ่อ
พ่อ : ฮ่ะ ? อ่อๆ โอเคร อาเธอร์ก็รีบกินนะลูกจะได้รีบไปกัน เดียวพ่อขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะรีบกินละ
ระหว่างนั้นพ่อก็เดินสวนกับแม่พอดี
พ่อ : เธอ มานี้ก่อน (พ่อคว้าจับมือแม่ไว้)
แม่ : ว่าไงพ่อ
พ่อ : ลูกเราคุยคนเดียวอีกแล้วอย่างงี้ เรายกเลิกนัดแล้วพาไปหาหมอเลยดีไหม
แม่ : ฉันก็ตกใจอยู่หรอก เมื่อคืนฉันก็เอายาให้ลูกกินแล้วนะ อาการยังกำเริบอยู่อีก
พ่อ : อืม ฉันก็ว่าเราควรพาไปหาหมอดูอีกทีนะ นี้เราก็เปลี่ยนมาหลายโรงพยาบาลแล้วนะ ทำไม ลูกเราถึงไม่ดีขึ้นเลย
ตัดภาพกลับมาที่อาร์ต
อาร์ต : คุณพ่อคุณแม่เอาอีกแล้ว ทะเลาะกันเรื่องอีกแล้ววะ
อาเธอร์ : เออ ก็ถ้าพวกเขาไม่เป็นแบบนั้น กูจะได้มานั่งคุยกับหรอ
อาร์ต : เออก็จริง (ร้องไห้)
จบ
อาเธอร์.
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่ผมแต่งนิยาย ไม่รู้ท่านผู้อ่านจะเข้าใจรึเปล่า ยังไงลองเดากันมาดูนะครับว่าในเรื่อง ใครกันที่เป็นคนป่วย
สรุปใครป่วย ?
เห้ย ตื่นดิวะไออาร์ต จะนอนไปถึงไหน
อาร์ต : เออๆ รู้แล้วๆ จะเสียงดังทำไมหนักหนาวะ ได้ยินแล้ว
อาเธอร์ : พรุ่งนี้ เรามีนัดไปข้างนอกกันลืมไปแล้วรึไง
อาร์ต : เออกูไม่ลืมหรอก นัดสำคัญจะลืมได้ไง
จู่ๆก็มีเสียงดังมาก เหมือนคนวิ่งขึ้นบันไดมา
แม่ : อาร์ต !!! หนูคุยกับใครลูก
อาร์ต : ก็อาเธอร์ไงแม่
แม่ : อะไรนะ ? (แม่นิ่งเงียบไปครู่นึง แล้วก็ยิ้มออกมา) อืมโอเคร งั้นก็ลงไปกินข้าวกันนะลูก อาเธอร์ก็ลงไปด้วยกันนะ
ระหว่างกินข้าว
อาร์ต : เออว่าแต่คิดไว้รึยังวะ ว่าจะเที่ยวที่ไหนในกรุงเทพบ้าง
อาเธอร์ : เออๆ กูวางไว้หมดแล้ว นี้เป็นไงฟาร์มจระเข้
อาร์ต : แจ๋ววะ แล้วแวะเดินเล่นอิมพิเรียลกันด้วยปะ
อาเธอร์ : ได้ๆ งั้นไปฟาร์มจระเข้เสร็จไปดูหนังกันนะ
ระหว่างที่ทั้งคู่วางแผนเที่ยวกันอยู่ พ่อก็เดินเข้ามา
พ่อ : อ่าวลูก ทำไมมัวแต่คุยละ ข้าวยังเหลือเยอะอยู่เลย
อาร์ต : ก็อาเธอร์มันชวนคุยอะพ่อ
พ่อ : ฮ่ะ ? อ่อๆ โอเคร อาเธอร์ก็รีบกินนะลูกจะได้รีบไปกัน เดียวพ่อขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะรีบกินละ
ระหว่างนั้นพ่อก็เดินสวนกับแม่พอดี
พ่อ : เธอ มานี้ก่อน (พ่อคว้าจับมือแม่ไว้)
แม่ : ว่าไงพ่อ
พ่อ : ลูกเราคุยคนเดียวอีกแล้วอย่างงี้ เรายกเลิกนัดแล้วพาไปหาหมอเลยดีไหม
แม่ : ฉันก็ตกใจอยู่หรอก เมื่อคืนฉันก็เอายาให้ลูกกินแล้วนะ อาการยังกำเริบอยู่อีก
พ่อ : อืม ฉันก็ว่าเราควรพาไปหาหมอดูอีกทีนะ นี้เราก็เปลี่ยนมาหลายโรงพยาบาลแล้วนะ ทำไม ลูกเราถึงไม่ดีขึ้นเลย
ตัดภาพกลับมาที่อาร์ต
อาร์ต : คุณพ่อคุณแม่เอาอีกแล้ว ทะเลาะกันเรื่องอีกแล้ววะ
อาเธอร์ : เออ ก็ถ้าพวกเขาไม่เป็นแบบนั้น กูจะได้มานั่งคุยกับหรอ
อาร์ต : เออก็จริง (ร้องไห้)
จบ
อาเธอร์.
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่ผมแต่งนิยาย ไม่รู้ท่านผู้อ่านจะเข้าใจรึเปล่า ยังไงลองเดากันมาดูนะครับว่าในเรื่อง ใครกันที่เป็นคนป่วย