สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเราเองค่ะเราอยากเอามาแบ่งปันให้คนในพันทิปฟัง อ่านแล้วจอยๆนะคะไม่ต้องไปคิดมากหรือใส่ใจอะไรกับมันนัก พอดีเรื่องนี้มันก็ผ่านมานานมามากแล้วล่ะค่ะ เข้าเรื่องเลยดีกว่านะคะ..
เราขอย้อนกลับไปตอนเราอายุ16นะคะ ตอนนั้นเป็นช่วงที่เรายังไม่ค่อยจริงจังกับความรักเท่าไร่คส่วนมากคบใครก็ไม่จริงจังด้วย เราจะสนใจเรื่องเรียนมากกว่าค่ะถึงระหว่างทางจะมีคบหากับใครไปบ้างแต่ไม่เคยจริงจังเลยค่ะ จนกระทั่งมันมีจุดเปลี่ยนบางอย่างในชีวิตเรา เราได้พบกับคนๆหนึ่งค่ะเจอเขาในบอทตอนนั้นเป็นสมัยที่บอทยังฮิตกันเลย55555555เราก็เป็นหนึ่งในนั้น เราเริ่มรู้จักกับเขาจากการเป็นเพื่อนค่ะแต่ไลฟ์สไตล์เราหลายๆอย่างค่อนข้างคล้ายกันจึงทำให้เราสนิทกันเร็วม้าก เขาเป็นคนที่อบอุ่นมากๆเลย เป็นคนที่น่ารักคนหนึ่งเลย ยอมรับเลยว่าตอนนั้นเราคิดกับเขามากกว่าเพื่อนคนหนึ่งแต่เราไม่เคยบอกเขาไปเลยสักครั้ง เราชอบเขามาสองปีกว่าๆละมั้ง เฝ้ามองดูชีวิตเขามาเรื่อยๆแต่ก็ไม่เคยบอกรักเขาเลย จังหวะเราก็ไม่เคยตรงกันสักครั้ง ตอนนั้นคนในบอทจิ้นเรากับเขาหนักมาก เราไม่เคยหวังให้เขามาชอบเราเลยสักครั้ง..เรารู้ดีว่าแบบเราคงคิดแบบนี้แค่ฝ่ายเดียวจนกระทั่งเพิ่งมรู้หลังจากนั้นว่าเขาก็คิดแบบเดียวกับเรามาตลอดแต่จังหวะเราไม่เคยตรงกันสักครั้ง หลังจากนั้นเราก็คบกันค่ะ เราคบกันมาประมาณเดือนกว่าๆเกือบสองเดือนมั้งคะ ทุกอย่างดูเหมือนจะดี ทุกอย่างมันดีไปหมดเลย จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้หายจากเราไปเฉยๆไม่ได้บอกกล่าวอะไรเลยสักคำ เราทั้งสติแตกทั้งเสียใจมากเลยตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยสักอย่าง แล้วสิ่งที่เราทำตอนนั้นโคตรจะบ้าเลย555555เราทำไปได้ไงไม่รู้ เรารอเขาทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าด้วยซ้ำ แต่ความรู้สึกตอนนั้นเราโคตรจะรักเขา ความรักในโลกบอทมันใจร้ายกับเรามากเลย เรทำทุกอย่างเลยนะเพื่อที่จะได้เจอเขาจริงๆเรามีแค่รูปมือเขาแค่นั้นเลย เขาเคยบอกเราว่าเขาอยากเรียนจิตแพทย์ เขาชอบคณิตมากๆเราจำรายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับเขาได้หมดเลยจนถึงทุกวันนี้ ถึงเขาจะใจร้ายกับเรามากๆแต่รู้มั้ยตลอดเวลาสองปีที่เรารอเขากลับมา เขาทำให้เรามีเป้าหมายในชีวิต เราโคตรอยากเป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อเขาทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน เราดูแลตัวเอง เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อที่วันหนึ่งจะได้เจอเขาตัวจริงสักครั้ง ตอนนั้นมีคนหลายคนมากเลยนะที่เข้ามาในชีวิตเราแต่เรากลับไม่ได้สนใจเลยสักนิด จนกระทั่งวันหนึ่งเขากลับมาในชีวิตเราตอนนั้นเราโคตรดีใจเราจำได้ว่าเราดีใจจนร้องไห้ เขากลับมาขอโทษเราแต่ตอนนั้นเราตัดสินใจไม่กลับไปเราไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว เราทั้งคู่ได้แยกย้ายกันโดยสมบูรณ์ หลังจากนั้นเราก็แทบไม่ได้คุยกันอีกเลย เราแค่อยากจะมาบอกทุกคนว่าอย่ารอใครสักคนกลับมาเหมือนเราจนมันเสียเวลาเหมือนเราแบบนี้เลยนะ บางทีระหว่างทางที่เรารอใครสักคนเราอาจจะเสียคนดีๆไปอีกหลายคน ถ้าเขารักเราจริงๆเขาคงไม่ปล่อยให้เรารอเขาอยู่คนเดียวแบบนี้แน่นอนค่ะ ถึงจะยังไงก็ตามเขาก็ยังเป็นความทรงจำที่ดีของเราเสมอเลย เราหมายถึงตอนที่เรากับเขารักกันค่ะ เราเก็บมันไว้แค่ส่วนดีๆก็พอแล้ว เขาคือคนแรกเลยมั้งที่เราพยายามขนาดนี้เป็นคนที่ทำให้เราเข้าใจความรักถึงมันจะไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เขาคงเป็นผช.คนสุดท้ายที่เราจะรักเพราะเราไม่เคยคิดจะชอบผช.อีกเลย ไม่ใช่เพราะเขาหรือเพราะใคร แต่นั่นแหล้ะเขาคือผช.คนแรกที่เราทำเพื่อเขาขนาดนี้ ถ้าเขาได้มาอ่านพันทิปนี้เราอยากจะบอกว่าขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ความรู้สึกดีๆหลายๆอย่าง ดีใจที่ได้รู้จักนะ
ไม่รู้ว่าตอนนี้แกจะได้เรียนคณะที่แกอยากเรียนรึยัง แล้วตอนนี้ยังชอบคณิตเหมือนเดิมป่าว เราขอให้แกโชคดี นะขอบคุณที่ผ่านมาในชีวิตเรานะ ได้เห็นหน้าแกสักที มั่นใจในตัวเองได้แล้วแกน่ารักมาก แกเคยบอกว่าตัวเองไม่หล่อแต่แกรู้ป่าวเราไม่เคยสนใจ ตอนที่เรารักแกตอนนั้นเราไม่เห็นหน้าแกด้วยซ้ำเรารู้แค่เรารักแกมากๆแค่นั้นแหล้ะ ขอให้แกเจอคนดีๆมีแต่ความสุขในชีวิตนะ เราจะเก็บแกไว้ในความทรงจำเสมอ
ยาวหน่อยนะคะ แค่อยากมาเล่าเลย ขอบคุณนะคะถ้าแวะมาอ่าน;)
ครั้งหนึ่งในชีวิตกับการรอใครสักคน..
เราขอย้อนกลับไปตอนเราอายุ16นะคะ ตอนนั้นเป็นช่วงที่เรายังไม่ค่อยจริงจังกับความรักเท่าไร่คส่วนมากคบใครก็ไม่จริงจังด้วย เราจะสนใจเรื่องเรียนมากกว่าค่ะถึงระหว่างทางจะมีคบหากับใครไปบ้างแต่ไม่เคยจริงจังเลยค่ะ จนกระทั่งมันมีจุดเปลี่ยนบางอย่างในชีวิตเรา เราได้พบกับคนๆหนึ่งค่ะเจอเขาในบอทตอนนั้นเป็นสมัยที่บอทยังฮิตกันเลย55555555เราก็เป็นหนึ่งในนั้น เราเริ่มรู้จักกับเขาจากการเป็นเพื่อนค่ะแต่ไลฟ์สไตล์เราหลายๆอย่างค่อนข้างคล้ายกันจึงทำให้เราสนิทกันเร็วม้าก เขาเป็นคนที่อบอุ่นมากๆเลย เป็นคนที่น่ารักคนหนึ่งเลย ยอมรับเลยว่าตอนนั้นเราคิดกับเขามากกว่าเพื่อนคนหนึ่งแต่เราไม่เคยบอกเขาไปเลยสักครั้ง เราชอบเขามาสองปีกว่าๆละมั้ง เฝ้ามองดูชีวิตเขามาเรื่อยๆแต่ก็ไม่เคยบอกรักเขาเลย จังหวะเราก็ไม่เคยตรงกันสักครั้ง ตอนนั้นคนในบอทจิ้นเรากับเขาหนักมาก เราไม่เคยหวังให้เขามาชอบเราเลยสักครั้ง..เรารู้ดีว่าแบบเราคงคิดแบบนี้แค่ฝ่ายเดียวจนกระทั่งเพิ่งมรู้หลังจากนั้นว่าเขาก็คิดแบบเดียวกับเรามาตลอดแต่จังหวะเราไม่เคยตรงกันสักครั้ง หลังจากนั้นเราก็คบกันค่ะ เราคบกันมาประมาณเดือนกว่าๆเกือบสองเดือนมั้งคะ ทุกอย่างดูเหมือนจะดี ทุกอย่างมันดีไปหมดเลย จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้หายจากเราไปเฉยๆไม่ได้บอกกล่าวอะไรเลยสักคำ เราทั้งสติแตกทั้งเสียใจมากเลยตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยสักอย่าง แล้วสิ่งที่เราทำตอนนั้นโคตรจะบ้าเลย555555เราทำไปได้ไงไม่รู้ เรารอเขาทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าด้วยซ้ำ แต่ความรู้สึกตอนนั้นเราโคตรจะรักเขา ความรักในโลกบอทมันใจร้ายกับเรามากเลย เรทำทุกอย่างเลยนะเพื่อที่จะได้เจอเขาจริงๆเรามีแค่รูปมือเขาแค่นั้นเลย เขาเคยบอกเราว่าเขาอยากเรียนจิตแพทย์ เขาชอบคณิตมากๆเราจำรายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับเขาได้หมดเลยจนถึงทุกวันนี้ ถึงเขาจะใจร้ายกับเรามากๆแต่รู้มั้ยตลอดเวลาสองปีที่เรารอเขากลับมา เขาทำให้เรามีเป้าหมายในชีวิต เราโคตรอยากเป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อเขาทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน เราดูแลตัวเอง เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อที่วันหนึ่งจะได้เจอเขาตัวจริงสักครั้ง ตอนนั้นมีคนหลายคนมากเลยนะที่เข้ามาในชีวิตเราแต่เรากลับไม่ได้สนใจเลยสักนิด จนกระทั่งวันหนึ่งเขากลับมาในชีวิตเราตอนนั้นเราโคตรดีใจเราจำได้ว่าเราดีใจจนร้องไห้ เขากลับมาขอโทษเราแต่ตอนนั้นเราตัดสินใจไม่กลับไปเราไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว เราทั้งคู่ได้แยกย้ายกันโดยสมบูรณ์ หลังจากนั้นเราก็แทบไม่ได้คุยกันอีกเลย เราแค่อยากจะมาบอกทุกคนว่าอย่ารอใครสักคนกลับมาเหมือนเราจนมันเสียเวลาเหมือนเราแบบนี้เลยนะ บางทีระหว่างทางที่เรารอใครสักคนเราอาจจะเสียคนดีๆไปอีกหลายคน ถ้าเขารักเราจริงๆเขาคงไม่ปล่อยให้เรารอเขาอยู่คนเดียวแบบนี้แน่นอนค่ะ ถึงจะยังไงก็ตามเขาก็ยังเป็นความทรงจำที่ดีของเราเสมอเลย เราหมายถึงตอนที่เรากับเขารักกันค่ะ เราเก็บมันไว้แค่ส่วนดีๆก็พอแล้ว เขาคือคนแรกเลยมั้งที่เราพยายามขนาดนี้เป็นคนที่ทำให้เราเข้าใจความรักถึงมันจะไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เขาคงเป็นผช.คนสุดท้ายที่เราจะรักเพราะเราไม่เคยคิดจะชอบผช.อีกเลย ไม่ใช่เพราะเขาหรือเพราะใคร แต่นั่นแหล้ะเขาคือผช.คนแรกที่เราทำเพื่อเขาขนาดนี้ ถ้าเขาได้มาอ่านพันทิปนี้เราอยากจะบอกว่าขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ความรู้สึกดีๆหลายๆอย่าง ดีใจที่ได้รู้จักนะ
ยาวหน่อยนะคะ แค่อยากมาเล่าเลย ขอบคุณนะคะถ้าแวะมาอ่าน;)