ผมคิดแบบชาวบ้านๆ...

สมมติเรามีค่าใช้จ่ายในครอบครัวต่อเดือน 30,000 บาท

เรารู้ว่ารายได้จะมาจากทางใดบ้าง
และแต่ละทางจะได้เท่าไร
เช่น เงินเดือน + ดอกเบี้ยเงินฝาก + ผลตอบแทนจากการลงทุน +...เป็นต้น

เราถึงจะรู้ว่ามันพอกับค่าใช้จ่ายหรือไม่

แต่ถ้าเราไม่รู้ว่ารายได้จากแต่ละทาง มีเท่าไร
แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่า

เราจะเอาตัวรอดจากค่าใข้จ่ายได้หรือไม่?
เราจะต้องหารายได้จากทางใดเพิ่มเติมอีกหรือไม่?

เมื่อฟังดีเบตของสองหมอ vs ไหม..

ทั้งสองหมอก็ไม่สามารถตอบได้ว่า
นโยบายสิบพันจะกระตุ้น GDP ได้เท่าไร?
หรือไม่ยอมบอกเพราะสาเหตุอะไร?

บอกแต่เพียงว่า..
ถ้าทำหลายๆนโยบายรวมกัน 
GDP จะถึง 5% แน่นอน

เป็นที่เข้าใจได้ว่า
ไม่มีหน่วยงานไหนที่จะคาดการณ์ GDP ได้แม่นยำ

แต่อย่างน้อยต้องมีเหตุผลที่รับฟังได้
ในการคาดการณณนั้นๆ

และเมื่อฟัง นายก บอกว่า
ถ้าพ.ร.บ.กู้เงินไม่ผ่าน ..ก็มีแผนสำรอง
แต่รมช.คลัง บอกว่า..ไม่มีแผนสำรอง

คนที่ทำงานคงรู้ดีว่า
แม้แต่บริษัทเอกชนก็ต้องมี Contingency plan สำรองไว้

แต่ระดับรัฐบาล มีแต่แผนไปตายเอาดาบหน้าหรือครับ?

ก็งงครับ..
งงว่า..ประเทศเราบริหารงานกันแบบนี้หรือ?

ถ้ารัฐบาลยังไม่สามารถตอบได้ว่า GDP ปีหน้าคาดการณ์เป็นเท่าไร
แล้วคนที่ทำธุรกิจจะไปฟังใครได้ครับ?