สวัสดีเราเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้ามาเป็นเวลา3-4ปีได้แล้วเราจจะมมาเล่าเรื่องที่ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้เริ่มเล่าเลยนะ...ตอนเด็กๆจำความได้เราก็โตมากับยายกับแม่และตาช่วงนั้นไม่มีพ่ออยู่ชีวิตมีความสุขมากเลยนะจะไปบ้านญาติก็ไม่เคยว่าแต่เราก่อนไปก็บอกตลอดพอเราได้ขึ้นอนุบาล2-3เป็นช่วงที่พ่อเราใกล้กลับมาเราดีใจมากเลยบอกกับแม่ด้วยว่าจะไปรับเขาลับจากสนามบินเราก็ได้ไปแต่พอเราได้เจอเขาจริงๆกับไม่ใช่พ่อในแบบที่เราคิดไว้เขาตัวสูงใหญ่ดุๆเราพูดด้วยก็ไม่ค่อยพูดกับเราเราตอนนั้นเรารู้สึกได้ว่าคนนี้ไม่ปลอดภัยสำหรับเราพอกลับมาถึงบ้านเราก็ตอนรับดีนะยายก็พูดดีด้วยแต่พอตกเย็นกินข้าวในความที่เราเด็กอ่ะเราไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนั้นเราเดินข้ามขาพ่อเพื่อจะไปหาตาแต่กับโดนเขาตีอย่างรุนแรงเราก็งงนะว่าเราทำผิดขนาดนั้นเลยหรอถึงตีเราแรงขนาดนั้นแต่ตอนนั้นก็เข้าใจแหละเราผิดแต่พ่อก็อยู่ได้ไม่ยนานก็ต้องทะเลาะกันกับยายเพราะพ่อเล่นยาเพราะยายกับตาไม่ชอบจนได้พาเราหนีจากยายไปอยู่กับปู่กับย่าซึ่งตอนนั้นเราไม่ชอบเลยเราสงสัยทำไมต้องพาเราย้ายด้วยทั้งๆที่อยู่นั้นก็ดีอยู่แล้วจะหนีทำไมพอย้ายไปเรียนที่นั้นประมาณ ประมาณ.ป.1.ข้ากับเพื่อนไม่ได้โดนล้อโดนตีสารพัดส่วนพ่อกับแม่ก็แทบไม่ได้มีเวลาให้เลยสักนิดเดียวพอเรียนๆไปจนจะขึ้น.ป.2 พอเราย้ายโรงเรียนกลับมาอยู่บ้านเราแต่ไม่อยู่บ้านเรานะพาเราหนีไปอยู่ทุ่งนากลับมาเราก็คิดว่าเออคงดีแล้วแต่ไม่เลยแย่ลงกว่าเดิมพอกลับไปเล่นยาส่วนแม่ก็หาเงินส่งนี้เรียนแต่พอเริ่มเรียนไปได้สักพักเราไม่ได้หนักสือเลยข่วงนั้นเรียนไม่เก่งไม่ฉลาดเท่าเพื่อนคนอื่นๆเขาพอมีการบ้านก็ถามแม่แม่ก็คอยสอนนะแต่ก็เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างแต่แม่ไม่มีเวลาให้เราได้ขนาดนั้นเลยต้องให้พ่อสอนคนติดยาอ่ะเนอะพอสอนเราเราไม่ได้ก็ตีเราใช้ไม้แขนเสื้อเป็นเหล็กตีตีจนเขียนจนช้ำหัวโนแม่กลับมาก็เห็นแล้วเป็นสภาพแบบนั้นก็แค่ด่าพ่อแล้วพาเราไปหาหมอแค่นั้นเราบอกให้แม่แจ้งความแกก็ไม่ยอมแจ้งพอกลับมาทุ่งนาอีกแม่ก็ขู่เขาถ้าทำลูกอีกจะแจ้งตำรวจมาจับเขาเลยไม่ทำไปช่วงนึงแล้วแม่ก็พอกลับมาอยู่กับยายกับตาอีกรอบแต่รอบนี้เราจะขึ้น ป.3แล้วแม่ก็พาย้ายโรงเรียนไปโรงเรียนเอกชนเราดีใจมากแต่ก็ไม่มีความสุขตามเคยเพราะพ่อบ้ายาอีกแล้วแม่จะพาเราหนีแต่หนีไม่ทันเราร้องไห้ขนาดไหนก็ขู่เราถ้าเราร้องจะตีแล้วช่วงนั้นเป็นช่วงเรียนใหม่ๆมีการบ้านครูสั่งเราก็ไม่ได้ทำเพราะเขาบอกว่าถ้าทำเขาจะโยนทิ้งเราเลยไม่ฟังเขาโยนของเราจริงๆเลยใจมากมีโอกาสได้เรียนแล้วแท้ๆแต่กลับต้องเป็นงี้เราก็สงสัยนะว่าให้เราเกิดมาทำไมทั้งๆที่ไม่ได้รักเราผ่านไปได้2-3วันแม่ก็มาแอบรับเราไปเพราะจะหนีจากคนแบบพ่อเราจนเราได้เข้าไปสถานพินิจครั้งแรกเราเสียใจมากแต่เราไม่กล้าพูดหรือบอกอะไรทั้งนั่นเราสงสารแม่เราพอเข้าไปสถานพินิจได้2-3สัปดาห์แม่ก็พาเข้าไปสถานสงเคราะห์เราก็ดีใจอยู่หรอกที่จะมีเพื่อนพอเข้าไปกับไม่ใช่มันน่ากลัวกว่าที่คิดโดนแกล้งบ้างล่ะของหายบ้างล่ะไม่มีเพื่อนเลยด้วยซ้ำใจนึงก็พยายามคิดนะว่าเมื่อไหร่แม่จะมารับแต่ก็เป็นตามคาดแม่มารับพร้อมกับเขาในใจนั่นบอกได้คำเดียวเลยทำไมเขาไม่เลิกกันทั้งๆที่ลูกโดนเยอะขนาดนี้พอกลับมาบ้านได้ไม่นานตาก็ล้มป่วยจนเสียชีวิตตอนนั้นเราคงแบบแล้วใครจะปกป้องเราล่ะแล้วเวลาก็ผ่านไปจนเราขึ้น ป.4 ก็เรียนตามปกติไม่มีเรื่องมีราวอะไรเกิดขึ้นจนถึงป5-จะขึ้นป 6 เขาพาเราย้ายโรงเรียนอีกแล้วรอบนี้ย้ายกลับไปที่เดิมย้ายกลับไปทั้งๆที่นี้มีเพื่อนมีอะไรหมดแล้วก็ต้องย้ายเพราะพ่อกับแม่พอเรียนได้ไม่นานเขาก็เริ่มกับมาตีเราแล้วแต่ก็ตีได้แค่แป๊บเดียวเขาก็ไปทงานที่อื่นทิ้งเราไว้กับปู่ย่าแต่ก็ต้องยอมอยู่ๆไปจนขึ้น ม.1ก็เรียนตามปกติแต่ลืมบอกไปว่าได้ย้ายโรงเรียนแต่อยู่ในจังหวัดที่ปู่กับย่าอยู่เวลาก็ผ่านไปได้1ปีพาเราย้ายกลับบ้านเกิดเราย้ายไปเข้าโรงเรียนใหม่ตอนนั้นประมาณ ม.2ได้แล้วก็เริ่มมีเรื่องเกิดขึ้นเราเรียนอยู่นั่นได้ไม่นานพ่อเราเริ่มแปลกๆจากปกติไม่ค่อยใช้เราก็เริ่มใช้มากขึ้นวันนั้นแหละที่ทำให้เราเสียใจกับเขาที่สุดถึงขั้นเรียกพ่อไม่ได้อีกเขาให้เราช่วยถือของไปตรงทุ่งนาหลังบ้าามันจะมีคลองเราถือไปให้เขาเสร็จแล้วเราขอเล่นน้ำกับเขานิดหน่อยแล้วขึ้นแล้วอยู่ๆเขาก็มุดน้ำเราเริ่มแปลกๆใจแล้วว่าทำไมเขามุดน้ำแล้วมีมือใครก็ไม่รู้มาโดนตรงนั้นของเรา.....แล้วอยู่ๆเขาก็มุดน้ำขึ้นมาแล้วบอกกับเราว่าจุๆอย่าไปบอกแม่นะถ้าบอกเขาจะตีเราตอนนั้นเราไม่สนใจวว่าจะโดนตีไหมสนใจแค่ว่าทำแบบนี้กับเราทำไมเราเป็นลูกเขานะเวลาผ่านไปได้1-2สัปดาห์ก็เริ่มแปลกๆอีกเราแอบเห็นเขามาทำไรไม่รู้ตรงประตูห้องน้ำเราก็ถามนะไรทำเขาก็ตอบนะว่าไม่ได้ทำไรเราก็ไม่ได้อะไรจนเราไปอาบน้ำแล้วเห็นตาใครก็ไม่รู้ส่องมาเราก็ตกใจเราก็บอกแม่นะแต่แม่ก็นิ่งเฉยก็เลยพยายามไม่พูดไรแล้วผ่านไปได้1-2วันเขารู้เราจับใจเขาเลยไม่มาส่องแต่รอบนี้มาแอบถ่ายเราอาบน้ำเราก็ตกใจก็ถามนะทำไมทำแบบนี้ทั้งๆที่เราจับได้คาหนังคาเขาแล้วพยายามจะเลี่ยงไม่ตอบพอเราพูดบ่ายเบี่ยงจะไม่ตอบผ่าน1-2วันอีกรอบนี้หนักกว่าเดิมเรากับแม่แม่นอนด้วยกันแม่นอนบนแคร่ไม้เรานอนพื้นแต่เขานอนบ้านอีกหลังไม่รู้นะว่าทำไมถึงเข้ามาถ้าเราไม่ตื่นป่านนี้จะเป็นยังไงดีไม่ดีอาจโดนข่มขืนไปแล้วแม่ก็ได้พาเขารีบทำเรื่องไปทำงานต่อต่างประเทศ    มีต่อ ep2ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับคนในครอบครัว