สวัสดีค่ะเพื่อนๆ
ขอเป็นพื้นที่การระบายความในใจหน่อยน่ะค่ะ เพราะมันอึดอัดในใจมาก
เริ่มกันเลยน่ะ...เรื่องมีอยู่ว่าเรานั่นเป็นคนที่พอเจออะไรใครกับอะไรกับเราไม่ว่าการกระทำหรือว่าจะเห็นหรือไม่เห็นหนือใครจะมาเล่าให้ฟังก็ตาม เราจะเป็นคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นโกรธง่ายมากใจร้อนไม่ค่อยฟังใคร ทุกๆอย่างจะใช้อารมณ์มาเป็นที่ตั้งก่อนเสมอไม่เคยสนใจใครหน้าไหนเลย แต่เหตุการณ์ที่จะมาเล่าให้ฟังคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะอารมณ์ตัวเราเองล้วนๆ มีอยู่ว่าวันนั่นเป็นวันที่เราตะต้องไปทำงานเข้างานช่วงบ่ายเรานอนตื่นตอนสายเพื่อที่จะอ่บน้ำไปทำงานแบบนี้ทุกครั้งที่เข้างานบ่าย แล้วพอวันนั่นเราโดนพ่อว่าพ่อบ่นใส่ก็ค่มประสาคนเป็นพ่ออ่ะน่ะเขาบ่นใส่เราเพราะเขารักแต่เราสิดันไปโกรธพ่ออีกเพราะบ่นใส่เราเยอะเกินไปซึ่งเราก็โตจนมีลูกมีสามีแล้ว เราเลยเกิดเคืองพ่อไม่คุยกับพ่อมา3วันเต็มๆแต่ว่าเรายังซื้อของกินที่พ่อชอบกลับมาให้พ่อได้กินอยู่น่ะในช่วงโกรธ แล้วเราโกรธพ่อเวลาพ่อบ่นใส่เราอยู่ประจำเราโกรธแกแบบที่มาอยู่เนื่องๆซึ่งแกจะบ่นเราอยู่ตลอดจริงๆแต่เราไม่ชินเลยน่ะซึ่งเราจะเคืองพ่อแล้วจะไม่คุยด้วยอยู่หลายวันแบบนี้ประจำ จนวันนั่นเราก็ทำแบบนี้อยู่ แล้วคือเราไม่รู้เลยว่าในวันนั่นพ่อเราอาการไม่ดีเพราะพ่อเราแกมีโรคประจำตัวคือโรคไต ซึ่งหมอจะนัดพ่อไปหาพ่อทุกๆ3เดือนพ่อจะนัดไปตรวจค่าไตซึ่งเป็นทุกวันพุธ แล้วเราทำงานวันหยุดจะเป็นว่าพฤหัสบดี แล้วเราบางครั้งก็ได้เปลี่ยนวันหยุดเพื่อไปเป็นเพื่อนพาพ่อไปหาหมอได้บ้างไม่ได้บ้างแล้วแต่หัวหน้างานและเพื่อนจะเปลี่ยนวันหยุดให้ แล้วส่วนใหญ่แม่จะไปเพื่อนพ่อแทนไปหาหมอกัน2คนซึ่งพ่อเราหาหมอมาเป็นระยะ3-4ปีได้แล้วในการรักษาพ่อเราแกก็แก่แล้วอายุแก60กว่าแล้วด้วย ซึ่งเมื่อช่วงปีที่แล้วพ่อเข้ารักษาไปนอนโรงพยาบาลบ่อยมากในปีนั่น เรามีน้องสาวด้วยน่ะ1คนซึ่งน้องเราได้งานทำอยู่ต่างจังหวัด ในช่วงพ่อเข้าโรงพยาบาลน้องก็ลางานมาเฝ้าพ่อด้วยแต่เราไปทำงานช่วงเช้าพ่อเลิกงานเราก็จะไปลูกมาเฝ้าพ่อต่อช่วงค่ำ แล้วอยู่แบบนี้มาตลอดพ่อเข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่นเลยในปีนั่น....
คุณลืมตอบคำถามที่ * จำเป็นต้องตอบ
คิดถึง
ขอเป็นพื้นที่การระบายความในใจหน่อยน่ะค่ะ เพราะมันอึดอัดในใจมาก
เริ่มกันเลยน่ะ...เรื่องมีอยู่ว่าเรานั่นเป็นคนที่พอเจออะไรใครกับอะไรกับเราไม่ว่าการกระทำหรือว่าจะเห็นหรือไม่เห็นหนือใครจะมาเล่าให้ฟังก็ตาม เราจะเป็นคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นโกรธง่ายมากใจร้อนไม่ค่อยฟังใคร ทุกๆอย่างจะใช้อารมณ์มาเป็นที่ตั้งก่อนเสมอไม่เคยสนใจใครหน้าไหนเลย แต่เหตุการณ์ที่จะมาเล่าให้ฟังคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะอารมณ์ตัวเราเองล้วนๆ มีอยู่ว่าวันนั่นเป็นวันที่เราตะต้องไปทำงานเข้างานช่วงบ่ายเรานอนตื่นตอนสายเพื่อที่จะอ่บน้ำไปทำงานแบบนี้ทุกครั้งที่เข้างานบ่าย แล้วพอวันนั่นเราโดนพ่อว่าพ่อบ่นใส่ก็ค่มประสาคนเป็นพ่ออ่ะน่ะเขาบ่นใส่เราเพราะเขารักแต่เราสิดันไปโกรธพ่ออีกเพราะบ่นใส่เราเยอะเกินไปซึ่งเราก็โตจนมีลูกมีสามีแล้ว เราเลยเกิดเคืองพ่อไม่คุยกับพ่อมา3วันเต็มๆแต่ว่าเรายังซื้อของกินที่พ่อชอบกลับมาให้พ่อได้กินอยู่น่ะในช่วงโกรธ แล้วเราโกรธพ่อเวลาพ่อบ่นใส่เราอยู่ประจำเราโกรธแกแบบที่มาอยู่เนื่องๆซึ่งแกจะบ่นเราอยู่ตลอดจริงๆแต่เราไม่ชินเลยน่ะซึ่งเราจะเคืองพ่อแล้วจะไม่คุยด้วยอยู่หลายวันแบบนี้ประจำ จนวันนั่นเราก็ทำแบบนี้อยู่ แล้วคือเราไม่รู้เลยว่าในวันนั่นพ่อเราอาการไม่ดีเพราะพ่อเราแกมีโรคประจำตัวคือโรคไต ซึ่งหมอจะนัดพ่อไปหาพ่อทุกๆ3เดือนพ่อจะนัดไปตรวจค่าไตซึ่งเป็นทุกวันพุธ แล้วเราทำงานวันหยุดจะเป็นว่าพฤหัสบดี แล้วเราบางครั้งก็ได้เปลี่ยนวันหยุดเพื่อไปเป็นเพื่อนพาพ่อไปหาหมอได้บ้างไม่ได้บ้างแล้วแต่หัวหน้างานและเพื่อนจะเปลี่ยนวันหยุดให้ แล้วส่วนใหญ่แม่จะไปเพื่อนพ่อแทนไปหาหมอกัน2คนซึ่งพ่อเราหาหมอมาเป็นระยะ3-4ปีได้แล้วในการรักษาพ่อเราแกก็แก่แล้วอายุแก60กว่าแล้วด้วย ซึ่งเมื่อช่วงปีที่แล้วพ่อเข้ารักษาไปนอนโรงพยาบาลบ่อยมากในปีนั่น เรามีน้องสาวด้วยน่ะ1คนซึ่งน้องเราได้งานทำอยู่ต่างจังหวัด ในช่วงพ่อเข้าโรงพยาบาลน้องก็ลางานมาเฝ้าพ่อด้วยแต่เราไปทำงานช่วงเช้าพ่อเลิกงานเราก็จะไปลูกมาเฝ้าพ่อต่อช่วงค่ำ แล้วอยู่แบบนี้มาตลอดพ่อเข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่นเลยในปีนั่น....