และแล้ววันนัดพบก็มาถึง  พี่ทศพรแต่งตัวหล่อสุดเท่ห์เพื่อไปรอรับสองสาวที่สถานีขนส่งจังหวัดยโสธรตั้งแต่เช้ารอประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าแล้วรถโดยสารที่สาวๆนั่งมาก็มาถึงท่ารถ  พี่ทศรีบไปรับทันที  
                “สาวๆมาถึงกันแล้ว  เดินทางกันมาเหนื่อยไหมครับ”  พี่ทศทักสาวๆ 
                “ก็ไม่เท่าไหร่หรอกคะพี่ทศ...แล้วหนึ่งล่ะไม่มาด้วยเหรอ” ปุ๊ถาม 
                “โถ...แม่คุณเอ๋ยไอ้หนึ่งมันรออยู่ที่สาขาแล้ว  มันอยากเจอปุ๊ใจจะขาด  ป่านนี้มันคงเป็นบ้าตายไปแล้วล่ะ  ปุ๊หาแฟนใหม่เถอะ”  พี่ทศแซว  
                “พี่ทศ...หนึ่งเค้าไม่ตายง่ายๆหรอก  นอกจากปุ๊จะสั่งให้ตายเท่านั้นแหละ”  ปุ๊ทำท่าฉุน พี่ทศหัวเราะ  
                “ไอ้คู่นี้มันเหมาะสมกันจริงๆ  บ้าบอกันทั้งคู่  คุณว่าไหมคุณมด”  พี่ทศเริ่มหยอด  
                “ไม่รู้สิคะก็คงอย่างนั้นกระมังคะ”  แล้วทุกคนก็หัวเราะเป็นที่ขบขัน   พี่ทศเริ่มแสดงบทเจ้าที่  
                “ ผมว่าเดี๋ยวผมจะพาคุณมดไปเปิดห้องพักที่โรงแรมที่ผมพักอยู่ก่อนนะครับเป็นโรงแรมชั้นดีทีเดียว  คุณมดอย่าเข้าใจผิดนะครับว่าผมจะประสงค์ร้ายต่อคุณเพียงแต่ว่าเราอาจจะต้องมีเรื่องงานที่จะต้องหารือกันเพื่อความสะดวกผมเลยคิดว่าควรพักที่เดียวกันน่าจะเหมาะกว่านะครับ  เรื่องนี้ผมขออนุญาตท่านหญิงเรียบร้อยแล้วครับ  ท่านอนุญาตแล้วยังกำชับอีกว่าให้ผมดูแลและอำนวยความสะดวกและความปลอดภัยให้คุณมดเป็นอย่างดีอีกด้วยครับ”  พี่ทศบอกพี่มด  
                “เอาเป็นว่าเอาตามที่คุณทศพรว่าก็แล้วกัน  ปุ๊จะอยู่กับพี่ไหม”  พี่มดถามปุ๊  
                “พี่มดจ๋าถ้าปุ๊อยู่กับพี่มดนะหมอหนึ่งมันต้องตามมาฆ่าปุ๊แน่ๆ...หนึ่งมันยิ่งเป็นคนบ้าๆบอๆอยู่ด้วย...พี่มดให้ปุ๊ไปอยู่กับหนึ่งนะคะยังไงเราก็เป็นเหมือนคนๆเดียวกันแล้ว”  พี่มดกับพี่ทศหัวเราะชอบใจ   
                “เอาอย่างนี้ดีไหมครับเดี๋ยวผมจะพาพวกคุณไปเปิดเช็คอินที่โรงแรมก่อน  แล้วเราจะไปทำบุญไหว้พระเพื่อขอพรให้สาขาแห่งใหม่ของเราดีไหมครับ...แล้วไปเดินดูในตลาดเผื่อพวกคุณต้องการซื้อของ  แล้วค่อยเดินทางไปที่สาขา...ป่านนี้ไอ้หนึ่งมันคงจัดเตรียมต้อนรับพวกสาวๆไว้แล้วล่ะ”  พี่ทศบอกกับสองสาว  
                “พี่ทศรีบไปจัดการเลยคะ...หนูหิวแล้วอยากจะไปกินอาหารที่แฟนหนูเตรียมไว้ให้...หิวไส้จะขาดอยู่แล้ว”  พี่ทศกับพี่มดหัวเราะกันเป็นที่ขบขันกับความบ๊องๆบ้าบอของปุ๊  หลังจากพี่ทศพาสาวๆไปทำธุระที่วางไว้เรียบร้อยแล้วก็พากันเดินทางไปที่อำเภอคำเขื่อนแก้วใช้เวลาเดินทางประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว
                ณ  สาขาอำเภอคำเขื่อนแก้ว  ผมกับไอ้ถมเราสั่งอาหารจากร้านป้าน้อยซึ่งเป็นร้านประจำของผมที่อร่อยมากสั่งมาเตรียมพร้อมไว้แล้วล้วนแต่เป็นอาหารอีสานทั้งนั้นมาเตรียมพร้อมรับคณะที่จะเดินทางมาที่สาขาแห่งนี้  ผมสั่งไอ้ถม  
                “ถม...จัดเตรียมอาหารเรียบร้อยรึยังวะ”  
                “เออ..จัดวางเรียบร้อยแล้ว  จะให้กูทำอะไรอีก”  ไอ้ถมถามมา 
                “ไปหาผ้าคุมสักผืนมาปกคุมอาหารพวกนั้นไว้ก่อน  แล้วก็นั่งเฝ้าไว้  ส่วนกูจะไปอยู่ด้านหลังเพื่อเตรียมของบางอย่าง  ถ้าพวกนั้นมาถึงก็รับหน้าแทนกูไปก่อน  แล้วกูจะออกมาทีหลังเข้าใจตามนี้นะโว้ย...” ผมสั่งบุญถม  
                “คิดทำบ้าอะไรของอีกวะกูไม่เข้าใจหวะ”  บุญถมสงสัย  
                “เดี๋ยวก็รู้เองแหละ  ทำตามที่กูบอกเถอะแล้วจะได้เห็นว่าคนบ้ามีจริง”  ผมบอกบุญถม  และแล้วประมาณ 10 นาทีต่อมาคณะเดินทางก็มาถึง  บุญถมเห็นดังนั้นจึงออกไปต้อนรับ  
                “สวัสดีครับทุกท่าน  ผมชื่อบุญถมครับเป็นผู้ช่วยของคุณหนึ่งครับ  ตอนนี้คุณหนึ่งออกไปทำธุระก็เลยให้ผมมาต้อนรับแทนนะครับ”  ปุ๊ท่าทางหงุดหงิดมาก  แต่แล้วซักพักก็มีชายคนหนึ่งในมือมีดอกไม้ 2 ช่อ  เดินเข้ามาจากด้านหน้าสำนักงาน  เดินตรงเข้ามาที่คณะผู้มาเยือน  แล้วยื่นดอกไม้ 1 ช่อให้พี่ทศพรแล้วก็ส่งสัญญาณว่าเอาให้พี่มดเร็วๆ  พี่ทศรู้ในทันทีว่าเป็นแผนของผม  
                “คุณมดครับดอกไม้ช่อนี้เหมาะกับคนสวยอย่างคุณที่สุดผมให้หนึ่งเตรียมไว้ให้คุณโดยเฉพาะเลยครับโปรดรับไว้ด้วยนะครับ” พี่มดเขินหน้าแดงเล็กน้อย 
                “ให้มดเนื่องในโอกาสอะไรหรือคะคุณทศพร”  พี่ทศตอบทันที 
                “ก็เนื่องในโอกาสที่เราจะได้ร่วมงานกันยังไงล่ะครับ...ผมจึงขอใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกับคุณมดอย่างเป็นทางการซะทีเพื่อการทำงานของพวกเราจะได้ราบรื่นและสำเร็จตามวัตถุประสงค์ที่เราตั้งเป้าหมายกันไว้หนะครับ...โปรดรับไว้ด้วยนะครับ”  เสียงกองเชียร์เริ่มดัง...รับเลยๆๆๆ  เล่นเอาพี่มดอายจนหน้าแดงไปเลยแล้วก็ยื่นมือไปรับแบบเขินอาย 
                “ขอบคุณมากค่ะคุณทศพร”  พี่ทศรุกในทันที 
                “ต่อไปไม่ต้องเรียกผมว่าคุณทศพรก็ได้นะครับ...เรียกว่าทศเฉยๆก็ได้มันจะทำให้เราสนิทสนมกันมากขึ้นนะครับ”  
                “คุณอายุมากกว่ามดถ้าอย่างนั้นมดขอเรียกว่าพี่ทศก็แล้วกันนะคะ”  พี่ทศยิ้มอย่างผู้มีชัย 
                “ถ้าเรียกผมว่าพี่ถ้าอย่างนั้นผมเรียกคุณว่า...น้องมดได้หรือเปล่าครับ” กองเชียร์เฮลั่นพี่มดอายจนทำอะไรไม่ถูกพยายามหาตัวช่วยคือปุ๊นั่นแหล่ะ 
                “ปุ๊ช่วยพี่หน่อยซิพี่ทำอะไรไม่ถูกแล้วเกิดมา 27 ปีพึ่งมีผู้ชายมาจีบนี่แหล่ะ”  
                “พี่ก็รับไปซิบอกว่าแล้วแต่พี่ทศจะเรียก...พี่รีบๆรับไปเถอะ...เสียเวลาของหนูไอ้หมอหนึ่งมันคงรอจัดเต็มให้หนูอยู่แน่นอน”  หลังจากกระซิบกระซาบกันแล้วพี่มดก็บอกว่า 
                “แล้วแต่พี่ทศจะเรียกเถอะค่ะ”  
                “ถ้าอย่างนั้นพี่ขอเรียก...น้องมดนะครับ”  พี่มดเขินสุดๆ 
                “ก็ได้ค่ะ” ทุกคนเฮลั่นปรบมือดีใจ  แต่ยกเว้นผมที่แอบทำอะไรบางอย่างแบบลับๆ  
                “อ้าวแล้วไอ้หนึ่งมันหายหัวไปไหนของมันมีใครเห็นมันบ้าง”  แล้วทุกคนก็ตกตะลึงเมื่อมีเสียงบทเพลง  แทบขาดใจ  ของเสกโลโซ  ดังมาจากด้านหลังมาพร้อมกับชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสะพายกีตาร์ตัวโปรดราคา 950 บาทพร้อมดอกไม้ 1 ช่อติดอยู่ที่หัวกีตาร์  มาในชุดคาวบอยใส่รองเท้าแตะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าสาวคนรักแล้วก็บรรเลงเพลงนั้นจนจบแล้วก็พูดขึ้นว่า 
                “ที่รักครับบทเพลงนี้เป็นของเรา 2 คนเราจะร่วมกันสร้างฝันของเราให้เป็นจริง  คุณพร้อมจะช่วยผมสร้างฝันของเราไปด้วยกันพร้อมกับผมให้เป็นจริงใช่ไหมครับ  แล้วดอกไม้ช่อนี้จะเป็นพยานรักของเรา  ผมขอมอบให้คุณครับ  Mrs. เจนจิรา  เปาชัย  ในอนาคต  ด้วยความรักจริงจากหัวใจของเด็กวัดไผ่ตันคนนี้ครับ”  ผมพูดจบปุ๊ยืนร้องไห้แล้วเดินเข้ามากอดผมแล้วพูดเสียงสั่นๆว่า 
                “คะที่รักฉันจะร่วมสร้างฝันกับคุณแน่นอน”  แล้วก็ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดผม  ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างอึ้งไปตามๆกันโดยเฉพาะพี่มดถึงกับน้ำตาซึม  แล้วทุกคนก็ปรบมือให้กับความรักของพวกเรา แล้วพี่ทศก็เดินมาแตะไหล่ผมแล้วพูดว่า  
                “ไอ้เสือ...กูเชื่อในเรื่องลูกบ้าของจริงๆเลยหวะ”  
                “แล้วพี่ชอบไหมล่ะได้สนิทกับพี่มดแล้วนี่...นี่ผมตั้งใจจัดให้พี่โดยตรงเลยนะอย่าทำให้เสียของล่ะพี่”  ผมบอก  
                “เออ...กูขอบใจมากที่พยายามเพื่อกูขนาดนี้ว่าแต่เกือบรับมุขไม่ทันว่ะ”  พี่ทศกระซิบ  
                “โห...พี่ระดับผู้จัดการเขตรับไม่ทันก็บ้าแล้ว...เออแต่พี่รับมุขของผมได้สุดยอดจริงๆว่ะ  ขนาดไม่ได้นัดกันมาก่อนนะนี่เล่นเอาพี่มดอายม้วนไปเลยหวะ”  ผมชมพี่ทศที่ก็หัวไวเหมือนกัน  
                “กูแค่มองตากูก็รู้แล้วว่ากำลังคิดอะไรอยู่” พี่ทศบอก 
                “ครับลูกพี่”  เด็กเทพวัดไผ่ตันตอบ

                หลังจากบทรักสุดซึ้งจบลงแล้วก็ได้เวลาอาหารที่ไอ้ถมจัดเตรียมไว้ตามคำสั่งของผมอย่างเรียบร้อย  ผมเอ่ยขึ้นว่า  
                “ทุกคนเดินทางมาไกลผมคิดว่าคงจะหิวกันแล้วใช่ไหมครับ  ผมกับบุญถมได้คัดเลือกอาหารพื้นบ้านของอำเภอคำเขื่อนแก้วชั้นยอดจากตลาดลุมพุกแห่งนี้  มาเพื่อต้อนรับคณะสาวสวยทั้ง 2 ท่านเป็นพิเศษร้านที่ผมสั่งมาแบบพิเศษร้านนี้มีชื่อว่า...ร้านป้าน้อย...ซึ่งเป็นชื่อเดียวกันกับว่าที่แม่ยายของผม...ได้เวลาแล้วเชิญทุกคนเข้ามาด้านในทางนี้ครับ...บุญถมจัดเต็มเลยเพื่อน”  แล้วทุกคนก็เดินเข้ามาด้านในห้องครัวบุญถมเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว  เมื่อทุกคนเห็นอาหารที่เตรียมไว้แล้วก็ร้องว้าวในทันที่โดยเฉพาะปุ๊กับพี่มด  
                 “หนึ่งเธอไปซื้อมาจากที่ไหนหนะน่ากินทั้งนั้นเลย” พี่มดอุทานขึ้นมา  แล้วปุ๊ก็เสริม 
                 “น่ากินก็จริงแต่จะอร่อยเหมือนฝีมือของแม่ฉันหรือเปล่า”  ผมตอบไปว่า 
                 “เรื่องนี้คงต้องให้คุณว่าที่ภรรยาของผมเป็นคนตัดสินแล้วล่ะครับ”  แล้วทุกคนก็หัวเราะในความบ๊องของปุ๊  และแล้วทุกคนก็จัดการอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อยโดยเฉพาะ 2 สาวกินกันไม่หยุดปาก...กินไปด้วยคุยกันไปด้วยเป็นที่สนุกสนาน  ผมกับพี่ทศกินไม่ค่อยได้มากนักเพราะของเก่าเมื่อคืนยังอยู่แค่กินพอเป็นพิธี...ส่วนไอ้ถมมันซัดเรียบไม่สนใจใดๆทั้งสิ้น...ผมแอบสังเกตพี่ทศสีหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่แอบมองพี่มด...ผมเองก็แอบมองปุ๊เหมือนกันเห็นเธอมีความสุขแถมยังมีเพื่อนสาวอย่างพี่มดเป็นคู่หูคุยกันตามประสาหญิงสาวแล้วหัวเราะมีความสุขเห็นแล้วผมสบายใจอย่างมาก  ผมคิดว่าถ้าผมไม่หน้าด้านขอท่านประธานให้เอาพี่มดมาด้วยแล้วปุ๊ก็คงจะเหงาและอึดอัดเป็นแน่เพราะจะต้องอยู่ร่วมงานกับผู้ชายตั้ง 3 คน  ถึงจะมีผมก็เถอะถึงยังไงผู้หญิงด้วยกันก็ต้องเข้าใจกันเสมอหนะแหล่ะ  แสดงว่าผมคิดถูกแล้วที่ขออนุญาตท่านหญิงเอาพี่มดมาด้วย

                (มีต่อครับ)