มีเรื่องเล่าจากเพื่อนสนิทคนหนึ่ง พอโตมาในวัยอายุราวเลข 2 พอเวลามาพบปะเจอกันก็ต่างคนต่างพูดคุยกันแลกเปลี่ยนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิต จนเพื่อนคนนี้เล่าไว้ว่าตอนเด็กเขาเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ดื้อ ซน ด้วยความเป็นเด็กเขาอาจจะไม่รู้เรื่องรู้ราว จนบ่อยครั้งก็ถูกคุณพ่อตี พอโตขึ้นทำให้เขาและคุณพ่อของเขา ไม่ค่อยสนิทกันเพราะมีเส้นบาง ๆ กั้นไว้ เขาก็บอกอยู่ตลอดนะว่าพ่อเขาดุมาก ดุจนลูกไม่กล้าคุย จะคุยก็ต่อเมื่อพ่อถามมาก็จะตอบ ส่วนใหญ่เวลาเจอกันข้างนอกเขาก็ไม่ค่อยได้ทักเหมือนลูกคนอื่นเขา เพราะเขารู้สึกแย่ที่ตอนเด็ก ๆ โดนพ่อตีบ่อย เลยอยากจะถามคนที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ว่า ถ้าคุณรู้สึกว่าลูกกับพ่อมีเส้นบาง ๆ กั้นไว้เหมือนมีกำแพงเพราะความหวาดกลัว เราต้องทำยังไงบ้างคะ และอีกอย่างคือยิ่งเพื่อนเริ่มโต เพื่อนก็จะบอกว่าในชีวิตของเขา เวลาเขาทำผิดสิ่งเดียวที่เขากลัวคือพ่อ มันเหมือนหวาดระแวงตลอดเวลา จนถึงโตขนาดนี้แล้วพ่อก็ยังคงมีไม้เรียวไว้ตีลูก