ช่วงนี้เริ่มที่จะกลับมาใช้ชีวิตด้วยสภาวะทางจิตที่ปกติและคงที่ได้ประมาณหนึ่งแล้วครับ หลังจากที่ก่อนหน้านั้นเกิดความผิดหวังต่อความสามารถของตัวเองจนรู้สึกท้อแท้ห่อเหี่ยวไม่มีเรี่ยวแรงหรือกำลังใจ แต่ก็ยังคงมีปัญหาเล็ก ๆ อยู่ในใจอยู่ คือช่วงเวลาที่ผมเข้าเรียนในแต่ละคลาสก่อนหน้านี้ผมรู้สึกว่าผมมีความสุขและรู้สึกสนุกกับการเรียน การรับรู้ข้อมูลต่าง ๆ จากอาจารย์หรือเพื่อน ๆ ในคลาสเป็นอย่างมาก แต่พอมาช่วงหลังจากที่เกิดเหตุการณ์ที่ส่งผลกระทบต่อสภาพจิตใจอย่างร้ายแรงไปแล้ว ถึงแม้ว่าผมจะยังคงรู้สึกมีความสุขและสนุกกับการเรียนวิชาเหล่านั้นอยู่ก็ตาม แต่ผมก็แอบมีความรู้สึกและความคิดที่เป็นเหมือนกับกำแพงมากีดกั้นตัวเองบางอย่างขึ้นมาในใจอยู่ตลอดเวลา จะมีความคิดและความรู้สึกในลักษณะประมาณว่า  " เราไม่เก่ง เราทำไม่ได้ เราทำได้ไม่ดี ที่เรารู้สึกมีความสุขอยู่ตอนนี้ก็แค่กำลังหลอกตัวเอง " จนทำให้บางทีตอนเรียนหรือทำอะไรอยู่ก็รู้สึกไม่มั่นใจในความคิดหรือคำตอบของตัวเองที่ตอบคำถามของแต่ละวิชาขึ้นมา แม้จะไม่ได้มีผลต่อสภาพทางใจมากเหมือนกับครั้งก่อน แต่ก็รู้สึกว่ามันเเหมือนเป็นสิ่งที่คอยตามหลอกหลอนและรังควานตัวเองอยู่แทบจะตลอดเวลา จนผมก็อยากที่จะได้คำตอบเพื่อมาขจัดความรู้สึกเหล่านั้นให้หายออกไปจากใจผ่านการแสดงความคิดเห็นของทุก ๆ คนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ครับ