เรามีน้องสาว1คนอายุห่างกัน 7 ปี น้องเราอายุ 16 ปีค่ะ ตอนนี้ที่มีปัญหาคือน้องเราเขาบอกเราว่าเป็นซึมเศร้า บวกกับวิตกกังวน เขาไปหาหมอมาแล้วประมาณ 3-4 เดือน ปัจจัยที่ทำให้เกิดซึมเศร้าคือแม่เราแม่เราใช้คำพูดที่ไม่ดีมากนักในการสอนน้องทำให้น้องเก็บสะสมมาเรื่อยๆซึ่งเราเองในฐานนะพี่สาวเรารับรู้และรับฟังน้องมาตลอด แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนแม่เราได้เห็นอาการน้องเราเขาบอกว่าเศร้ามากควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ร้องไห้ตอนที่ทุกคนนั่งกินหมูกระทะ (ซึ่งเราหิวมากตั้งใจกลับมาทำแต่กินไปแค่3ชิ้นจบข่าววว) หลังจากนั้นเราก็มีปากเสียงกับแม่เราพยายามอธิบายให้แม่ฟังว่าน้องเป็นยังไง แต่คนสมัยแม่ไม่ได้แปลว่าจะเข้าใจทุกอย่างจริงๆ จบด้วยกันแยดย้ายกัน แต่เรากับน้าเราก็นั่งฟังน้องเราระบาย ซึ่งก็ได้ความว่าน้องเราอยากได้โทรศัพท์ใหม่เพราะเครื่องเดิมมันเสียแล้ว แต่เขาไม่กล้าพูดเพราะกังวน หลายๆอย่างเรากับน้า เลยตัดสินเอาเงินให้ไปซื้อโทรศัพท์เพราะพอเราไปดูมันก็เก่าแล้วแบบที่น้องเราบอก (บ้านเรา2ปีหลังมีปัญหาเรื่องเงินทำให้ไม่ได้ซื้ออะไรใหม่ให้น้องเท่าไหร่) แต่ด้วยความรู้สึกที่น้องพูดออกมาว่าเขาใช้กระเป๋าเดิมๆที่เย็บเองซ่อมเองโทรศัพย์เก่าๆ ที่ใช้มาแล้วหลายปี แต่ไม่ได้เครื่องใหม่สักที แต่ทำไมเพื่อนๆรอบตัวเขามีใหม่ได้ เรากับน้าคือเอ็นดูน้องเลยซื้อให้ใหม่ แต่เรื่องพีททมันเกิดขึ้นเมื่อแม่เรา แม่เราหลังจากทะเลาะกับน้องแม่เราเอาตังให้น้องเราแล้ว บอกน้องเราว่าถ้าเหนื่อยไม่ต้องขึ้นบ้านก็ได้นะคิดถึงแม่เมื่อไหร่ก็กลับมา (อี ยยแม่พูดอะไรออกไปเนี้ย) ซึ่งตอนพูดเราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ซึ่งทุนเดิมของน้องเราคืออยากออกไปอยู่แล้วทำให้หลังจากได้โทรศัพท์ไป2วันแล้วที่เขาไปนอนบ้านแฟน ซึ่งเราบอกกับน้องว่าเรารู้ว่ารู้สึกสบายใจเวลาไปอยู่บ้านแฟนแต่ในมุมมองของเราบ้านแฟนนางคือคนแปลกหน้าสำหรับเราซึ่งเราเองไม่ได้รู้จักหรือสนิดอะไรกัน แต่น้องเรายืนยันว่าบ้านแฟนดีมากๆ แต่แต่เราในมุมมองพี่สาวไม่ได้รู้สึกดีด้วยเลยทำให้เราทะเลาะกับน้องเราเขาบอกเราว่าถึงอายุ60ปีเราก็ยังไม่ปล่อยเขาหรอก(ฮันโหลลลลูก20ให้ได้ก่อนน้อก่อนจะเวอร์ไป60ปี) เราสอนให้รู้จักขอบเขตแต่น้องเราอยากได้อิสระซึ่งทุกวันนี้ขอตังเราใช้ ค่าเทอมเราจ่าย แต่พอเราพูดกลายเป็นว่าน้องเราดูทำถูก เรางงมากที่ทำไมคนที่บอกว่าไม่กล้าพูดหลายๆเรื่องกับครอบครัว ไม่กล้าทำหลายๆอย่าง ถึงกล้าที่จะไปใช้ชีวิตแบบ จะพูดว่าเหมือนผัวเมียก็ว่าได้เพราะไปอยู่บ้านเขา ซึ่งเราว่ามันย้อนแยงกับ การเป็นซึมเศร้ากับวิตกกังวน มากๆเราไม่แน่ใจเลยวว่าตอนนี้น้องเราไปอยู่บ้านแฟนเพราะสบายใจไปรักษาตัว หรือไปอยู่เพราะน้องเราแค่แบบต้องการในสิ่งที่เด็กยังไม่ควร เรารู้สึกมันมากไปมากๆ ซึ่งเอาจริงๆผู้ชายตะรับผิดชอบชีวิตนางได้ขนาดไหน 
ซึ่งเราอยากถามว่า ทำไม 1.เด็กที่บอกว่าเป็นซึมเศร้าไม่กล้าตัดสินใจอะไรถึงได้กล้าไปนอนบ้านแฟน
2.เราอยากรู้ว่าเด็กอายุ 16 ปี อิสระคือมันควรมีขอบเขตไหม
3.เราอยากรู้ว่าเด็กวัยนี้คือสามารถดูแลตัวเองได้ขนาดไหนถึงมั่นใจที่จะไปนอนบ้านคนอื่นซึ่งเราเองในฐานะพี่สาวรู้สึกว่ามากไป
4.คนที่บอกป่วยเป็นซึมเศร้า=ทำตามใจตัวเองได้ขนาดนี้เลยไม่สนใจใครทั้งนั้นแค่เขาสบายใจคือจบแบบนี้หรอ
5.เราอยากรู้ว่าเราควรบอกน้องยังไงดีคะว่าอายุเท่านี้เรียนให้จบก่อนแล้วถ้าจะไปอยู่ด้วยกันเราจะไม่ติดเลย