ความรู้สึก lonely แบบที่พยายามจะปลง

กระทู้สนทนา

^{เราแค่อยากหาที่ระบายเฉยๆ ปกติเราจะเป็นที่ปรึกษาของเพื่อน,พี่,น้อง,รวมถึงคนแปลกหน้า คนจะเข้ามาปรึกษาหรือระบายเรื่องตัวเองบ่อยๆ เราก็พร้อมรับฟังแบบไม่ได้บอกหรือแนะนำอะไรมากเพราะเข้าใจว่าคนเหล่านี้แค่อยากมีคนนั่งฟังแล้วเออออ แต่บางที แค่บางที เรามีเรื่องที่อยากระบายหรือบอกเหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยมีใครสามารถรับฟังเราจริงๆสักคน เราไม่ได้เรียกร้องว่าเราฟังคุณแล้วคุณต้องฟังเราบ้าง ถ้าคนไหนไม่อยากฟังเราก็ไม่เคยบังคับให้เค้าต้องมาฟัง แต่มีหลายคนชอบบ่นว่าเรามีอะไรเราไม่เคยบอกหรือพูด แต่พอเราพูดเค้ากลับไม่เคยฟัง แบบที่ไม่ฟังจริงๆ เค้าแค่เงียบรอให้เราพูดจบแล้วก็พ่นเรื่องตัวเองต่อรัวๆ(ขนาดเราขอคำแนะนำเค้ายังปล่อยเบลอ)เราเลยเลือกที่จะไม่พูด แต่พอเราไม่พูดอะไรก็กลับเรียกร้องให้เราพูด จนตอนนี้เราเลยปลง แต่พอถึงเวลาที่เราต้องการที่ระบายหรือคนให้คำปรึกษา เรามองไม่เห็นใครเลย มันเลยมีความรู้สึกเหงาขึ้นมาแบบที่ไม่รู้ว่าควรแก้แบบไหน พยายามปรับความคิดใหม่แต่ความรู้สึกเหงาก็กลับมาทุกครั้ง เหมือนกับว่าถ้าไม่ได้พูดออกไปมันจะไม่หายแต่มันต้องได้พูดกับคนที่เค้ารับฟัง แต่จะพูดเรื่องแบบนี้ออกไปก็กลัว เพราะมันดูเหมือนคนเห็นแก่ตัวแบบคนที่โลกทั้งใบหมุนรอบตัว เลยพยายามหาช่องทางที่คิดว่าน่าจะบรรเทาได้ มันคือที่นี่ ตอนแรกก็แอบกลัวมีคนมาด่าว่าเรียกร้องความสนใจ แต่นี่คือสิ่งที่คิดมาทั้งหมด จริงๆที่มันไม่ส่งผลต่อสภาพจิตหรือทำให้เกิดความเครียดจนไมเกรนขึ้นบ่อยๆอาจจะไม่มานั่งพูดเรื่องไรแบบนี้ อาจจะแค่บนลงสตอรี่ที่ปิดไม่ให้ใครเห็นแบบปกติ แต่ถ้าบ่นในนี้อาจมีคนให้คำแนะนำดีดีเราได้ คิดว่านะ ขอบคุณสำครับคนที่อ่านจนจบ ถือว่าเป็นการแชร์ประสบการณ์ในพันทิปครั้งแรกด้วย ขอให้ทุกคนที่อ่านข้อความนี้มีคนข้างๆและมีวันดีดีนะ หรือถ้าไม่มีคนข้างๆ ก็อาจจะมีแมวข้างๆเหมือนเรา55555 Bye~👋🏼}